Celofan
Celofan je tanki providni materijal napravljen od regenerisane celuloze. Njegova slaba propusnost za zrak, ulja, masnoće i bakterije ga čini korisnim za pakovanje hrane.
Historija[uredi | uredi izvor]
Celofan je otkrio švicarski hemičar Jacques E. Brandenberger[1]. Ideju je dobio 1900. godine u želji da napravi stolnjake koji neće apsorbovati vodu i koji će se lahko čistiti. Trebalo je desetak godina da napravi kvalitetan materijal. Tako je 1912. godine konstruisao mašinu za proizvodnju celofana. Celofan je dobio ime od kombinacije riječi celuloza i diafan (providan).
Proizvodnja[uredi | uredi izvor]
Vlakna celuloze iz drveta, pamuka, konoplje ili drugih izvora, rastvore se u alkali i ugljik disulfidu da se dobije rastvor zvani viskoza koja se provlači kroz prorez u posudi u kojoj se nalazi smjesa sumporne kiseline i natrij sulfata koji pretvaraju viskozu u celulozu. Dobijeni sloj prolazi kroz nekoliko drugih posuda u kojima se uklanja sumpor, izbjeljuje materijal i dodaje glicerin koji sprečava da materijal postane lomljiv.
Sličan proces se koristi u dobijanju viskoznog vlakna, samo ovdje umjesto kroz prorez, materijal se provlači kroz rupu. Hemijski, celofan, viskozno vlakno i celuloza su polimeri glukoze.