Ebu-Ubejde Amir ibnul-Džerrah
Ebu-Ubejde Amir ibnul-Džerrah | |
|---|---|
أبو عبيدة عامر بن عبدالله بن الجراح | |
 | |
| Rođenje | 583. |
| Smrt | 639. |
| Uzrok smrti | bolest (kuga) |
| Etnicitet | Arap |
| Državljanstvo | Arabija |
| Zanimanje | Vojskovođa |
| Poznat(a) po | Ashab, jedan od desetorice kojima je obećan džennet |
| Titula | Upravitelj Levanta |
| Vrijeme držanja titule | 634–639. |
| Prethodnik | prvi upravnik nakon što je osvojen Levant |
| Nasljednik | Muavija ibn Ebu-Sufjan |
| Religija | Islam |
Ebu-Ubejde Amir ibnul-Džerrah (arapski: أبو عبيدة عامر بن عبدالله بن الجراح), više poznat kao Ebu-Ubejde (Ubejdov otac), je bio jedan od desetorice ashaba Allahovog poslanika Muhammeda kojima je obećan dženet. Bio je komadant islamske vojske za vrijeme halife Omera ibn Hataba i jedan od Omerovih prijedloga za njegovog nasljednika na mjesto halife.
Djetinjstvo[uredi | uredi izvor]
Ebu Ubejde je rođen 583. u kući Abdulaha ibn Džerraha, trgovca po zanimanju. Pripadao je plemenu Kurejš. I prije prelaska na islam smatran je jednim od cijenjenih i moralnih ljudi.
Prelazak na Islam[uredi | uredi izvor]
Godine 611. Muhammed je propovijedao islam stanovnicima Mekke. Počeo je s pozivanjem najbliže rodbine. Ebu Ubejde je primio islam samo dan nakon Ebu Bekra 611.[1][2]
Hidžra u Abesiniju[uredi | uredi izvor]
Budući da je veoma rano primio islam, bio je jedan od onih koji su prošli veoma težak period u Mekki. Zlostavljanje prvih muslimana koje su doživljavali od oponenata islama je kulminiralo. Ebu Ubejde je bio jedan u grupi od 83 muškarca i 20 žena koji su emigrirali u Abesiniju.
Hidžra u Medinu[uredi | uredi izvor]
Godine 622, nakon hidžre Muhammeda iz Mekke u Medinu, Ebu Ubejde je također migrirao. Nakon što je došao u Medinu, Muhammed je spojio porodice muhadžira i ensarija u jedno domaćinstvo, tako da je spojio Ebu Ubejda s Muazom ibn Džebelom. Živjeli su u miru i vjeri približno godinu dok Kurejšije iz Mekke nisu skupile vojsku zbog napada na Medinu.
Bitke za vrijeme Muhammeda[uredi | uredi izvor]
Bitka na Bedru[uredi | uredi izvor]
Godine 624. Ebu Ubejde je učestvovao u bitkama koje su se odigravale između mekanskih Kurejšija i medinskih muslimana. U jednoj od tih bitaka Ebu Ubejde se borio protiv svog oca, koji je bio na strani Kurejšija. Tokom bitke ga je izbjegavao, ali mu je otac spriječio put i Ebu Ubejde ga je bio prisiljen ubiti.
Tim povodom objavljen je kur’anski ajet:
"Ne treba da ljudi koji u Allaha i u onaj svijet vjeruju budu u ljubavi sa onima koji se Allahu i Poslaniku Njegovu suprotstavljaju, makar im oni bili očevi njihovi, ili braća njihova, ili rođaci njihovi. Njima je on u srca njihova vjerovanje usadio i svjetlom Svojim ih osnažio, i on će ih uvesti u džennetske bašče kroz koje će rijeke teći, da u njima vječno ostanu. Allah je njima zadovoljan, a i oni će biti zadovoljni Njime. oni su na Allahovoj strani, a oni na Allahovoj strani će, sigurno, uspjeti." (Kur'an 58:22)
Bitka na Uhudu[uredi | uredi izvor]
625. godine je učestvovao u Bici kod Uhuda u kojoj su mušrici na čelu sa tada, mušrikom Halid ibn Velidom pobjedili muslimansku vojsku. U toj bici je Ebu Ubejd izgubio dva prednja zuba, vadeći zubima komadiće oklopa koji su se zabili u lice Muhammeda.[3]
630. godine, kada je muslimanska vojska osvojila Meku, Ebu Ubejd je komandovao jednom od četiri vojske koje su ušle u grad iz različitih pravaca. Kasnije te iste godine, je sudjelovao u bici kod Hunejna i u opsadi grada Taifa. Bio je i dio Tebuk vojne kampanje pod komandom Muhammeda. Po povratku iz bitke za Tebuk, u Medinu su iz Jemena i Nedžrana došle dvije delegacije kršćana sa ciljem da prihvate islam. Od Muhammeda su tražili da im pošalje nekoga ko će ih podučiti islamu. Muhammed im je odgovorio:
"S vama ću poslati iskrenog, vjernog i časnog čovjeka, Ebu Ubejda - Emina ummeta!"[3]
Bolest[uredi | uredi izvor]
Na putu prema Siriji gdje je putovao sa halifom Omerom saznali su vijest o kugi koja je izbila u Iraku i Siriji. Omer se vratio sa granice predlažući i Ebu Ubejdi isto, međutim vojska Ebu Ubejda je već bila u Siriji i Ebu Ubejd mu je uzvratio “ Zar bježiš od Allahove odredbe, o Omere?” Omer mu je uzvratio razočaran: ”da mi je neko drugi to rekao ne bih se čudio…da bježim od Allahove odredbe ka Allahovoj odredbi”. Halifa nije otišao u Siriju jer je Muhammed prije naredio da se niti ulazi niti izlazi iz mjesta koje je zadesila kuga. Ebu Ubejde se vratio svojoj vojsci koja je bila u mjestu Emesa u Siriji. Nekoliko puta mu je Halifa slao pismo sa savjetima a poslije i naređenjima da napusti Siriju, na šta mu je Ebu Ubejde uzvraćao da je njegova vojska uvijek bila uz njega poslušna, i da ih ne želi ostaviti. Ubrzo nakon toga Ebu Ubejd je obolio od kuge.
Smrt[uredi | uredi izvor]
Kada mu se smrt približila, skupio je svoju vojsku i održao slijedeći govor:
“Dozvolite mi da vas posavjetujem, ako me poslušate bit ćete na Pravom Putu; obavljajte molitvu, postite mjesec Ramazan, udjeljujte siromasima, obavljate Hadž i Umru, ostanite jedinstveni i budite poslušni svojim pretpostavljenim, šta god da vam narede. Ne dozvolite da vas ovaj prolazni svijet zavede jer znajte, i da živite hiljadu godina opet ćete doći u stanje u kojemu se ja sada nalazim. Neka je Mir s vama i Milost Božija”.
Zatim je ostavio Muaza ibn Džebela kao svoga nasljednika. Umro je 639. godine.
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Tabqat ibn al-Saad Volume 1 Poglavlje 3 str. 298
- ^ "Ashabi Allahovog Poslanika". archive.org/. Pristupljeno 18. 6. 2019.
- ^ a b "Arhivirana kopija". Arhivirano s originala, 19. 12. 2012. Pristupljeno 6. 1. 2014.CS1 održavanje: arhivirana kopija u naslovu (link)
Također pogledajte[uredi | uredi izvor]
- Deseterica ashaba kojima je obećan Džennet
- Ebu-Bekr
- Omer ibn el-Hattab
- Alija ibn Ebu-Talib
- Osman ibn Affan
 |
Commons ima datoteke na temu: Ebu-Ubejde Amir ibnul-Džerrah |