Ilijas Tanović
Ilijas Tanović | |
|---|---|
| Rođenje | 3. juli 1942. Gacko, Nezavisna država Hrvatska |
| Smrt | 7. juli 2010 (68 godina) Sarajevo, Bosna i Hercegovina |
| Nacionalnost | Bošnjak |
| Zanimanje | Lingvist |
Ilijas Tanović (1942–2010), lingvist.
Završio studij Ruskog jezika i književnosti na Filozofskom fakultetu u Sarajevu. Postdiplomski studij pohađao na Filološkom fakultetu u Beogradu, i odbranio magistarski rad pod nazivom: Semantizacija leksike u nastavi stranih jezika (1980). Doktorsku disertaciju pod nazivom: Ekvivalentnost prijevoda frazema sa našeg na ruski jezik odbranio je na Filozofskom fakultetu u Sarajevu 1993. Bio je stručni savjetnik u Republičkom prosvjetno-pedagoškom zavodu Bosne i Hercegovine (1980). Od 1988. je u stalnom radnom odnosu na Filozofskom fakultetu u Sarajevu. Na Odsjeku za slovenske jezike i književnosti držao je nastavu iz predmeta Savremeni ruski jezik (morfologija), Leksikologija, Teorija i praksa prevođenja i Metodika nastave ruskog jezika, a na Odsjeku za bosanski, hrvatski, srpski jezik držao nastavu iz Semantike.
Kao gostujući profesor bio angažiran na Filozofskom fakultetu u Zadru (1989–1991, 1997–1999), na Institutu für Slawistik i na Institutu Ubersetzerund Dolmetscherausbildung Universität (Graz, Austrija).
Duže vrijeme bio je šef Odsjeka za slavenske jezike i književnosti (1994-1997, 2002-2009). Bio je prodekan za nastavu (1995–1997) i dekan Filozofskog fakulteta u Sarajevu 1997-1998.
Bavio se kontrastivnim izučavanjem ruskog i bosanskog/hrvatskog/srpskog jezika, teorijom i praksom prevođenja, frazeologijom, semantikom i metodikom nastave ruskog jezika kao stranog.
Objavio je šesnaest udžbenika ruskog jezika za osnovne i srednje škole, dva rječnika ruskog jezika te veći broj stručnih i naučnih radova, prijevoda, prikaza u domaćim i stranim časopisima, zbornicima i glasilima (Putevi i dostignuća, Slavist, Prevođenje u nastavi stranih jezika, Obrazovanje odraslih, Gralis, Graz, Europhras).
Bio je predsjednik Društva za primijenjenu lingvistiku BiH, član UNESCO-ove komisije SFRJ (1984–1987).
Godine 1998. bio je imenovan za pomoćnika ministra za obrazovanje, nauku i kulturu Federacije BiH. Dobio najviše državno priznanje za doprinos izučavanju ruskog jezika i književnosti – Medalju “Aleksandar Sergejevič Puškin” (2007). Ukopan je na Gradskom groblju “Lav” u Sarajevu.
Posebna izdanja[uredi | uredi izvor]
- Školski rječnik ruskog jezika (koautorstvo sa B. Tošićem), Svjetlost, Sarajevo 1983, 176 str.
- Rusko-srpskohrvatski i srpskohrvatsko-ruski rječnik, Svjetlost, Sarajevo 1988, 349 str. (4 izdanja).
- Frazeologija bosanskog jezika, Dom štampe, Zenica 2000, 160 str.
- Negativan uticaj stranih jezika na maternji (Posljedice jezičke interferencije), Svjetlost, Sarajevo 2004.
- Govor grada Sarajeva i razgovorni bosanski jezik, Slavistički komitet, Sarajevo 2009.
Prevedene knjige[uredi | uredi izvor]
- I. A. Bernštejn, Žanrovska struktura savremenog romana, Ulaznica, Zrenjanin 1978, 97 str.
- V. A. Anastasjev, Na putu ka junaku, Ulaznica, Zrenjanin 1979, 112 str.
- L. N. Tolstoj, Hadži Murat, Svjetlost, Sarajevo 2003, 140 str.
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Spomenica 60. godišnjice Filozofskog fakulteta u Sarajevu (1950–2010), Filozofski fakultet, Sarajevo 2010, 298-299.