Nedžad Ibrišimović
| Nedžad Ibrišimović | |
|---|---|
| Rođenje | 20. oktobar 1940. Sarajevo |
| Smrt | 15. septembar 2011 (70 godina) Sarajevo |
| Zanimanje | književnik |
| Jezik | Bosanski |
| Nacionalnost | Bošnjak |
Nedžad Ibrišimović (20. oktobar 1940, Sarajevo - 15. septembar 2011, Sarajevo) bio je bosanskohercegovački književnik.
Biografija[uredi | uredi izvor]
U trećoj godini života ostao je bez oca i s majkom odlazi u Žepče, gdje završava osnovnu školu. Nakon jednogodišnjeg pohađanja tehničke škole u Zenici, 1957. odlazi u Sarajevo i pohađa srednju školu za primijenjene umjetnosti, Odsjek za vajarstvo, i završava je 1961. Nakon godinu dana nastavničkog rada u Žepču, upisuje se na studij filozofije u Sarajevu i diplomira 1977.
Bio je urednik u listovima Naši dani i Oslobođenje, jedno vrijeme bio je nastavnik u Goraždu, ali je uglavnom bio profesionalni književnik.
Tokom rata u Bosni i Hercegovini na Dobrinji je organizovao KZB "Preporod", koja je radila i u doba blokade tog dijela Sarajeva.
Bio je član Udruženja likovnih umjetnika Bosne i Hercegovine od 1982. Od te godine do 2000. imao je deset samostalnih izložbi. Bio je predsjednik Društva pisaca Bosne i Hercegovine, od 1993. do 2001, a od 1995. do 1998. glavni i odgovorni urednik časopisa za književnost Život. Prevođen je na češki, turski, albanski, engleski, francuski, španski, njemački i Italijanski jezik.
Nakon izlaska iz štampe djela Vječnik (2005), Društvo pisaca Bosne i Hercegovine kandidovalo ga je za Nobelovu nagradu.
Umro je 15. septembra 2011. u Sarajevu u 71. godini.[1][2][3]
Nagrade[uredi | uredi izvor]
- 1975. Šestoaprilska nagrada grada Sarajeva za roman Ugursuz;
- za televizijsku adaptaciju Ugursuza prvu nagradu za dramski tekst na Bledskom festivalu 1970. godine,
- za roman Karabeg godišnju nagradu Izdavačkog preduzeća "Svjetlost" 1971. godine,
- za roman Braća i veziri godišnju nagradu Izdavačkog preduzeća "Veselin Masleša" 1989.
- 1992. Nagrada Društva pisaca BiH za knjigu Knjiga Adema Kahrimana;
- 2004. Nagrada "Skender Kulenović" za Izabrana djela I - X;
- za roman "Vječnik" dobio je nagradu Bošnjačke zajednice "Preporod", 2005.
- za roman "Vječnik" Udruženje izdavača i knjižara BiH dodijelilo mu je godišnju nagradu 2005.
- za roman "Vječnik" dodijeljena mu je nagrada Hasan Kaimija, 2006.
Bibliografija[uredi | uredi izvor]
- Kuća zatvorenih vrata, 1964.
- Najbolji časovničar na svijetu (radio-drama), 1967.
- Pisac i njegova kreatura (radio-drama), 1968.
- Zlatni most (radio-drama), 1968.
- Ugursuz, 1968.
- Karabeg, 1971.
- Priče, 1972.
- Glas koji je pukao o Egidiju (radio-drama), 1974.
- Izvor (radio-drama), 1977.
- Živo i mrtvo, 1978.
- Zmaj od Bosne, 1980.
- Car si ove hevte, 1980.
- Šamili tubakovi, 1984.
- Nakaza i vila, 1986.
- Drame, 1988.
- Kuća bez vrata i druge priče, 1989.
- Braća i veziri, 1989.
- Dva dana u Al-Akru, 1991.
- Knjiga Adema Kahrimana napisana Nedžadom Ibrišimovićem Bosancem, roman, Svjetlost, Sarajevo, 1992.
- Vzkázání ze dna noci: literatura Bosny a Hercegoviny v obklíčení a vyhnanství / Kniha Adema Kahrimana..., Mladá fronta, Praha, 1995;
- Zambaci moje duše, 1993.
- Izabrana djela I - X.
- Vječnik, 2005.
- El-Hidrova knjiga, 2011.
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ "Ibrišimović, pisac koji je klesao sjene". jergovic.com. Pristupljeno 19. 4. 2017.
- ^ "Umro pisac Nedžad Ibrišimović". klix.ba. 15. 9. 2011. Pristupljeno 19. 4. 2017.
- ^ "Nedžad Ibrišimović". mojalektira.com. Pristupljeno 19. 4. 2017.
Vanjski linkovi[uredi | uredi izvor]
 |
Wikicitati imaju citate vezane za: Nedžad Ibrišimović |