Radomir Kovač

Uredi veze
S Wikipedije, slobodne enciklopedije

Radomir Kovač (31. mart 1961, Foča, Bosna i Hercegovina), ratni zločinac iz Foče, osuđen na 20 godina zatvora za zločine protiv čovječnosti usmjerene protiv civilnog bošnjačkog stanovništva Foče tokom rata u BiH, što uključuje sistematska silovanja žena i djevojčica od kojih su neke imale samo dvanaest godina. Bio je zamjenik komandira vojne policije srpske vojske.

Radomir Kovač je optužen zajedno sa Dragoljubom Kunarcem, Zoranom Vukovićem, Draganom Zelenovićem, Gojkom Jankovićem, Jankom Janjićem, Radovanom Stankovićem i Draganom Gagovićem.

Uvod[1][2][uredi | uredi izvor]

7. aprila 1992. godine, prvim vojnim akcijama u gradu je počelo političko i vojno preuzimanje općine Foča. Srpske snage, uz podršku artiljerije i teškog naoružanja, počele su zauzimati dio po dio Foče. Zauzimanje Foče završeno je 16. ili 17. aprila 1992. Okolna sela su bila pod opsadom do sredine jula 1992.

Etničko čišćenje[uredi | uredi izvor]

Od početka aprila do sredine jula 1992. srpske snage su sprovodile opširan napad usmjeren protiv bošnjačkih civila u području općina Foča, Gacko i Kalinovik. Prije samog napada, bošnjački civili su izbačeni sa posla, plate su im uskraćene, a potom im je uskraćena mogućnost slobodnog kretanja. Nakon što su okolna sela i grad Foča dopali u ruke srpskih snaga: vojske, policije, paravojnih formacija, a ponekad i samih Srba seljaka, primjenjivan je uvijek isti šablon: Kuće Bošnjaka su sistematski pretresane, pljačkane i spaljivane, a građani su hapšeni ili sakupljani na jednom mjestu, a ponekad tokom samog procesa, premlaćivani ili ubijani. Muškarci i žene su odvajani, a većina ih je zatvorena u KP dom u Foči. Žene su odvođene na razne lokacije zatočenja gdje su živjele u nepodnošljivim higijenskim uvjetima, a u tim centrima su zlostavljane na mnoge načine, dok ih je većina sistematski silovana. Srpski vojnici ili policajci su dolazili u zatočeničke centre, odabirali jednu ili više žena, izvodili ih i silovali. Neke od njih su odvođene u privatne apartmane i kuće gdje su silovane, a morale su također kuhati, čistiti i služiti rezidente, koji su bili srpski vojnici. Tokom pomenutog napada na bošnjačke civile, ogroman broj žena i djevojčica je silovan. Svi tragovi postojanja i kulturno naslijeđe muslimana Bošnjaka je zbrisano iz područja zahvaćenih napadom srpskih snaga. Skoro ni jedan Bošnjak nije ostao u Foči. Sve džamije su srušene.

Sistematska silovanja[uredi | uredi izvor]

U januaru 1994. godine, srpske vlasti su "okrunile" etničko čišćenje Foče preimenujući Foču u "Srbinje" (grad Srba). Gotovo svi preostali muslimani Bošnjaci, muškarci i žene iz sve tri općine su uhapšeni, sakupljeni na jednom mjestu, potom razdvojeni i zatvoreni u nekoliko sabirnih zatvoreničkih centara - logora: Buk Bijela, Srednja škola u Kalinoviku, Partizan, Srednja škola u Foči, KP dom u Foči po ustaljenom šablonu. Neki su odmah ubijeni, silovani ili surovo pretučeni. Jedini razlog za ovakvo postupanje prema njima je bila njihova etnička pripadnost.

Kazneno-popravni dom u Foči, jedan od najvećih zatvora u bivšoj Republici Jugoslaviji, bio je glavni pritvorski objekat za muškarce. Muslimanske žene, djeca i starci pritvarani su po kućama, stanovima i motelima u Foči i okolnim selima ili u centrima za duži ili kraći pritvor kao što su pomenuta Buk Bijela, gimnazija u Foči i sportska dvorana "Partizan".

Sportska dvorana "Partizan" služila je kao centar za pritvor žena, djece i staraca od 13. jula 1992. ili ranije, pa najmanje do 13. augusta 1992. U to vrijeme je u "Partizanu" bilo najmanje 72 zatočenika. Svi zatvorenici su bili civili, muslimanske žene, djeca i nekoliko starijih ljudi iz sela u općini Foča. Životni uslovi u "Partizanu" bili su okrutni. Pritvor je pratilo neljudsko postupanje, nehigijenski smještaj, prenatrpanost, izgladnjivanje, fizičko i psihološko mučenje, uključujući i seksualno zlostavljanje. Odmah pošto su žene prebačene u Partizan, uspostavljen je režim seksualnog zlostavljanja. U "Partizan" su, obično uveče, ulazili naoružani vojnici, uglavnom u grupama od po tri do pet i izvodili žene. Kad bi se žene opirale ili sakrivale, vojnici su ih tukli ili im prijetili da bi ih primorali na poslušnost. Vojnici su žene iz "Partizana" odvodili u kuće, stanove ili hotele, da bi ih tamo seksualno zlostavljali i silovali.

Od sredine maja bila je počelo etničko čišćenje općine Kalinovik. Dok je muško nesrpsko stanovništvo zatočeno u vojnom skladištu Barotni, žene i djeca su zatočeni u Osnovnoj školi u Kalinoviku, koja se nalazi u centru Kalinovika, u blizini stanice milicije. Krajem juna i početkom jula, u Osnovnoj školi su bili zatočeni i stanovnici opštine Gacko uhapšeni dok su prolazili kroz općinu Kalinovik bježeći u srednju Bosnu. Žene i djevojčice, od kojih su neke imale samo 12 godina, su bile podvrgnute silovanjima za vrijeme njihovog zatočeništva u Osnovnoj školi u Kalinoviku. Pored gore navedenih centara za pritvor, više žena je bilo zatvoreno u kućama i stanovima koji su korišteni kao javne kuće kojima su upravljale grupe srpskih vojnika.

Presuda[uredi | uredi izvor]

Dragoljub Kunarac, Radomir Kovač i Zoran Vuković su prvobitno imenovani u zajedničkoj optužnici sa pet drugih suoptuženika, potvrđenoj 26. juna 1996. Dana 3. septembra 1999, nakon hapšenja Radomira Kovača spojeni su postupci protiv Dragoljuba Kunarca i Radomira Kovača. Treća izmijenjena optužnica potvrđena je 1. decembra 1999. (IT-96-23).

Radomir Kovačev je u svom stanu zajedno sa Jagošom Kostićem četiri mjeseca počevši od kraja oktobra 1992. godine u ropskom odnosu držao nekoliko djevojaka koje su silovane, ponižavane i degradirane. Morale su obavljati kućanske poslove, kuhati i čistiti i nisu smjele izlaziti iz stana, osim u pratnji Kovača ili Kostića. Radomir Kovač uopće nije vodio brigu o prehrani i higijenskim uvjetima za djevojke i nad njima je de facto, po sopstvenom nahođenju, koristio pravo vlasništva. U velikoj mjeri je drugim vojnicima pomagao da ih siluju, dozvoljavajući im da kod njega navraćaju ili borave i da tu siluju djevojke, ili ih potičući da to učine, te dajući djevojke drugim muškarcima svjestan toga da će ih oni silovati. U decembru 1992. Kovač je jednu djevojku prodao izvjesnom Dragecu za 200 njemačkih maraka, a drugu je dao Draganu Zelenoviću Zelji i još jednom čovjeku. Otprilike 25. februara 1993. Kovač je prodao još dvije djevojke crnogorskim vojnicima, za po 500 njemačkih maraka za svaku od njih.

Radomir Kovač je uhapšen od strane SFOR-a, 2. augusta 1999. kada je prebač u MKSJ. Pretresno vijeće ga je osudilo 22. februara 2001, na 20 godina zatvora za zločine protiv čovječnosti (porobljavanje i silovanje), te kršenja zakona i običaja ratovanja (silovanje i povredu osobnog dostojanstva). Žalbeno vijeće je 12. juna 2002, potvrdilo kaznu od 20 godina zatvora, nakon čega je 28. novembra iste godine Kovač prebačen u Norvešku na odsluženje kazne. Pušten je na prijevremenu slobodu 30. juna 2013, nakon izdržane dvije trećine kazne.

Reference[uredi | uredi izvor]

Vanjski linkovi[uredi | uredi izvor]

Preuzeto iz "https://bs.wikipedia.org/w/index.php?title=Radomir_Kovač&oldid=3378771"