Svjetska liga u odbojci

S Wikipedije, slobodne enciklopedije
Svjetska liga u odbojci
Zamijenjen saLiga nacija
Challenger Cup
SportOdbojka
Broj ekipa12 u Grupi 1
12 u Grupi 2
12 u Grupi 3
KontinentMeđunarodna
Ukinut2017.
Posljednji šampion(i)Francuska Francuska
Najviše titulaBrazil Brazil (9)
Službeni veb-sajtSvjetska liga

Svjetska liga u odbojci bila je međunarodno takmičenje muških odbojkaških reprezentacija. Osnovana 1990, bila je najstarije i najbogatije od svih međunarodnih takmičenja koja organizira Svjetska odbojkaška federacija (FIVB). Održavala se jednom godišnje. Ženska verzija zvala se FIVB Svjetski Grand Prix. Godine 2006. 20 miliona dolara nagradnog fonda podijeljeno je između 16 reprezentacija učesnica s pet kontinenata. Ovo takmičenje ne treba pomiješati s ostalim međunarodnim odbojkaškim takmičenjima, poput Svjetskog prvenstva ili Svjetskog kupa.

Od 2018. Svjetska liga i Svjetski Grand Prix zamijenjeni su novim takmičenjima: Ligom nacija i Challenger Cupom.[1][2]

Sistem takmičenja[uredi | uredi izvor]

FIVB stalno je prilagođavao sistem takmičenja u Svjetskoj ligi kako bi se povećala konkurentnost i kako bi utakmice bile privlačnije publici. Ipak, nekoliko osnovnih pravila i ograničenja bilo je stalno.

  • Reprezentacije učesnice morale su osigurati televizijsko pokrivanje takmičenja na lokalnim medijima i direktan prijenos utakmica.
  • Takmičenje je bilo podijeljeno u najmanje dvije faze: preliminarnu (koja se obično zove "Interkontinentalna"), u kojoj se domaćinstvo rotiralo između više gradova, te jednu ili više finalnih faza s jednom ili više država u ulozi domaćina.
  • U preliminarnoj fazi ekipe su bile organizirane u grupe. Svaka ekipa igrala je ukupno četiri utakmice protiv svih ostalih ekipa u toj grupi, dvije kod kuće i dvije u gostima. Svaki par utakmica igrao se tokom vikenda.
  • Kad su bile odigrane sve utakmice u preliminarnoj fazi, najboljih n ekipa iz svake grupe kvalificiralo se za finalnu fazu (ili faze), a preostale su napuštale takmičenje. Vrijednost n zavisila je od broja ekipa koje su učestvovale i formata primijenjenog na finalnom turniru.
  • Zemlja domaćin automatski je bila kvalificirana za finalnu fazu ili faze.
  • FIVB je isprobao više formata za završnu fazu / faze: Top 6, Top 4, četvrtfinale–polufinale (olimpijski format). Od 2004. najčešće je korišten mješoviti format: četvrtfinalisti su bili organizirani u dvije grupe i najbolje dvije ekipe iz svake grupe igrale su polufinale, po olimpijskom formatu.
  • U preliminarnoj fazi ekipe su obično imale pravo raditi sa spiskom od 19 igrača, od kojih selektor izdvoji 14, uključujući dva libera (ako je neka ekipa imala samo jednog libera u sastavu, njen maksimalni broj igrača bio je ograničen na 12), koji su nastupali za određeni vikend. Za finalnu fazu / faze bilo je dozvoljeno samo 14 igrača, uključujući dva libera.

Broj nastupa[uredi | uredi izvor]

Brazil i Italija jedini su nastupili u svim izdanjima Svjetske lige.

  Posljednji put bili u Grupi 1
  Posljednji put bili u Grupi 2
  Posljednji put bili u Grupi 3
  Neaktivni u posljednjoj Svjetskoj ligi
Tim Nastupi
Broj Prvi Posljednji
Brazil Brazil 28 1990. 2017.
Italija Italija 28 1990. 2017.
Kuba Kuba 26 1991. 2016.
Rusija Rusija1 26 1990. 2017.
Japan Japan 24 1990. 2017.
Francuska Francuska 22 1990. 2017.
Nizozemska Holandija 21 1990. 2017.
Bugarska Bugarska 20 1994. 2017
Poljska Poljska 20 1998. 2017.
Sjedinjene Američke Države SAD 20 1990. 2017.
Srbija Srbija2 20 1997. 2017.
Argentina Argentina 19 1996. 2017.
Južna Koreja Južna Koreja 19 1991. 2017.
Kina Kina 18 1990. 2017.
Španija Španija 15 1995. 2017.
Portugal Portugal 14 1999. 2017.
Finska Finska 13 1992. 2017.
Grčka Grčka 13 1993. 2017.
Njemačka Njemačka 13 1993. 2017.
Kanada Kanada 11 1991. 2017.
Venecuela Venecuela 9 2001. 2017.
Egipat Egipat 7 2006. 2017.
Australija Australija 5 1999. 2017.
Češka Češka 5 2003. 2017.
Iran Iran 5 2013. 2017.
Belgija Belgija 4 2014. 2017.
Meksiko Meksiko 4 2014. 2017.
Portoriko Portoriko 4 2011. 2016.
Slovačka Slovačka 4 2014. 2017.
Tunis Tunis 4 2014. 2017.
Turska Turska 4 2014. 2017.
Crna Gora Crna Gora 3 2015. 2017.
Kazahstan Kazahstan 3 2015. 2017.
Katar Katar 2 2016. 2017.
Kineski Taipei Kineski Taipei 2 2016. 2017.
Slovenija Slovenija 2 2016. 2017.
Austrija Austrija 1 2017. 2017.
Estonija Estonija 1 2017. 2017.

1 U ukupni broj nastupa Rusije uračunati su nastupi kao Sovjetski Savez SSSR i Zajednica nezavisnih država ZND.
 2 U ukupni broj nastupa Srbije uračunati su nastupi kao SR Jugoslavija SRJ i Srbija i Crna Gora SCG.

Rezultati[uredi | uredi izvor]

Godina Domaćin finala Finale Za 3. mjesto Ekipe
IR/FR
Prvak Rezultat Finalist 3. mjesto Rezultat 4. mjesto
1990.
(detalji) 		Japan
Osaka 		Italija Italija 3–0 Nizozemska Holandija Brazil Brazil 3–1 Sovjetski Savez SSSR 8/4
1991.
(detalji) 		Italija
Milano 		Italija Italija 3–0 Kuba Kuba Sovjetski Savez SSSR 3–1 Nizozemska Holandija 10/4
1992.
(detalji) 		Italija
Genova 		Italija Italija 3–1 Kuba Kuba Sjedinjene Američke Države SAD 3–1 Nizozemska Holandija 12/4
1993.
(detalji) 		Brazil
São Paulo 		Brazil Brazil 3–0 Rusija Rusija Italija Italija 3–0 Kuba Kuba 12/4
1994.
(detalji) 		Italija
Milano 		Italija Italija 3–0 Kuba Kuba Brazil Brazil 3–2 Bugarska Bugarska 12/6
1995.
(detalji) 		Brazil
Rio de Janeiro 		Italija Italija 3–1 Brazil Brazil Kuba Kuba 3–2 Rusija Rusija 12/6
1996.
(detalji) 		Nizozemska
Rotterdam 		Nizozemska Holandija 3–2 Italija Italija Rusija Rusija 3–2 Kuba Kuba 11/6
1997.
(detalji) 		Rusija
Moskva 		Italija Italija 3–0 Kuba Kuba Rusija Rusija 3–0 Nizozemska Holandija 12/6
1998.
(detalji) 		Italija
Milano 		Kuba Kuba Grupni sistem Rusija Rusija Nizozemska Holandija Grupni sistem Italija Italija 12/4
1999.
(detalji) 		Argentina
Mar del Plata 		Italija Italija 3–1 Kuba Kuba Brazil Brazil 3–1 Rusija Rusija 12/6
2000.
(detalji) 		Nizozemska
Rotterdam 		Italija Italija 3–2 Rusija Rusija Brazil Brazil 3–0 SR Jugoslavija SRJ 12/6
2001.
(detalji) 		Poljska
Katowice 		Brazil Brazil 3–0 Italija Italija Rusija Rusija 3–0 SR Jugoslavija SRJ 16/8
2002.
(detalji) 		Brazil
Belo Horizonte 		Rusija Rusija 3–1 Brazil Brazil SR Jugoslavija SRJ 3–1 Italija Italija 16/8
2003.
(detalji) 		Španija
Madrid 		Brazil Brazil 3–2 Srbija i Crna Gora SCG Italija Italija 3–1 Češka Češka 16/8
2004.
(detalji) 		Italija
Rim 		Brazil Brazil 3–1 Italija Italija Srbija i Crna Gora SCG 3–0 Bugarska Bugarska 12/4
2005.
(detalji) 		Srbija i Crna Gora
Beograd 		Brazil Brazil 3–1 Srbija i Crna Gora SCG Kuba Kuba 3–2 Poljska Poljska 12/4
2006.
(detalji) 		Rusija
Moskva 		Brazil Brazil 3–2 Francuska Francuska Rusija Rusija 3–0 Bugarska Bugarska 16/6
2007.
(detalji) 		Poljska
Katowice 		Brazil Brazil 3–1 Rusija Rusija Sjedinjene Američke Države SAD 3–1 Poljska Poljska 16/6
2008.
(detalji) 		Brazil
Rio de Janeiro 		Sjedinjene Američke Države SAD 3–1 Srbija Srbija Rusija Rusija 3–1 Brazil Brazil 16/6
2009.
(detalji) 		Srbija
Beograd 		Brazil Brazil 3–2 Srbija Srbija Rusija Rusija 3–0 Kuba Kuba 16/6
2010.
(detalji) 		Argentina
Córdoba 		Brazil Brazil 3–1 Rusija Rusija Srbija Srbija 3–2 Kuba Kuba 16/6
2011.
(detalji) 		Poljska
Gdańsk 		Rusija Rusija 3–2 Brazil Brazil Poljska Poljska 3–0 Argentina Argentina 16/8
2012.
(detalji) 		Bugarska
Sofija 		Poljska Poljska 3–0 Sjedinjene Američke Države SAD Kuba Kuba 3–2 Bugarska Bugarska 16/6
2013.
(detalji) 		Argentina
Mar del Plata 		Rusija Rusija 3–0 Brazil Brazil Italija Italija 3–2 Bugarska Bugarska 18/6
2014.
(detalji) 		Italija
Firenca 		Sjedinjene Američke Države SAD 3–1 Brazil Brazil Italija Italija 3–0 Iran Iran 28/6
2015.
(detalji) 		Brazil
Rio de Janeiro 		Francuska Francuska 3–0 Srbija Srbija Sjedinjene Američke Države SAD 3–0 Poljska Poljska 32/6
2016.
(detalji) 		Poljska
Kraków 		Srbija Srbija 3–0 Brazil Brazil Francuska Francuska 3–0 Italija Italija 36/6
2017.
(detalji) 		Brazil
Curitiba 		Francuska Francuska 3–2 Brazil Brazil Kanada Kanada 3–1 Sjedinjene Američke Države SAD 36/6

Tabela medalja[uredi | uredi izvor]

 #  Država Zlato Srebro Bronza Ukupno
1. Brazil Brazil 9 7 4 20
2. Italija Italija 8 3 4 15
3. Rusija Rusija* 3 5 7 15
4. Sjedinjene Američke Države SAD 2 1 3 6
5. Francuska Francuska 2 1 1 4
6. Kuba Kuba 1 5 3 9
Srbija Srbija** 1 5 3 9
8. Nizozemska Holandija 1 1 1 3
9. Poljska Poljska 1 0 1 2
10. Kanada Kanada 0 0 1 1
Ukupno 28 28 28 84
* = FIVB smatra Rusiju (od 1993) nasljednicom rezultata Sovjetskog Saveza (1948–1991) i ZND-a (1992).
** = FIVB smatra Srbiju (od 2007) nasljednicom rezultata SFR Jugoslavije (1948–1991), SR Jugoslavije (1992–2002) i Srbije i Crne Gore (2003–2006).

Najkorisniji igrači[uredi | uredi izvor]

Galerija[uredi | uredi izvor]

  • Finale: Brazil – SCG, 10. 7. 2005.
    Finale: Brazil – SCG, 10. 7. 2005.
  • Ceremonija dodjele medalja 2011 (pobjednik: Rusija)
    Ceremonija dodjele medalja 2011 (pobjednik: Rusija)
  • Poljski navijači 2013.
    Poljski navijači 2013.
  • Napad Gibe
    Napad Gibe
  • Pobjednik 2009: Brazil
    Pobjednik 2009: Brazil
  • Bacanje Bartosza Kureka
    Bacanje Bartosza Kureka
  • Reprezentacije Irana i SAD-a 2015.
    Reprezentacije Irana i SAD-a 2015.
  • Poljska u finalu 2011.
    Poljska u finalu 2011.
  • Italijanski odbojkaši 2012.
    Italijanski odbojkaši 2012.
  • Napad bugarskog odbojkaša
    Napad bugarskog odbojkaša

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ "FIVB drastically changes format for 2018 World League and Grand Prix". World of Volley. 19. 6. 2017.
  2. ^ "FIVB announces the Volleyball Nations League". Arhivirano s originala, 20. 1. 2019. Pristupljeno 22. 3. 2019.

Vanjski linkovi[uredi | uredi izvor]

Preuzeto iz "https://bs.wikipedia.org/w/index.php?title=Svjetska_liga_u_odbojci&oldid=3433968"