Džamija Muslihudina Čekrekčije
| Džamija Muslihudina Čekrekčije | |
|---|---|
 Džamija Muslihudina Čekrekčije u Sarajevu | |
| Osnovne informacije | |
| Lokacija | Sarajevo, Bosna i Hercegovina |
| Religija | Islam |
| Administracija | Islamska zajednica u Bosni i Hercegovini |
| Arhitektonski opis | |
| Arhitektonski tip | Džamija |
| Arhitektonski stil | osmanlijski |
| Osnivač | Muslihudin Čekrekčije |
| Dovršeno | 1526. god |
| Specifikacije | |
| Dužina | 17,90 m. |
| Širina | 17,54 m. |
| Munare | 1 |
| Visina munare | 32 m. |
| Materijali | Kamen (krečnjak, sedra), turska opeka (tavela), drvo, kovano željezo, olovni i bakarni lim |
Džamija Muslihudina Čekrekčije je druga džamija sa kupolom u Sarajevu. Izgrađena je 1526. godine[1], na prostoru Baščaršije, u podnožju Kovača, što je centar stare trgovačke jezgre Sarajeva. Podignuta je u mahali Isa-begove zavije. Iz vakufname osnivača džamije saznajemo da je hadži Mustafa, sin Ishakov, u narodu poznat kao Muslihudin Čekrekčija, njezin graditelj. Ovo je ujedno i najstarija poznata originalna isprava napisana u Sarajevu. Nađena je u ostavštini Muhamed Enveri ef. Kadića.
Ova džamija je od 2004. godine Nacionalni spomenik Bosne i Hercegovine. Odluku donijela je Komisija za očuvanje nacionalnih spomenika na sjednici održanoj od 2. do 8. novembra 2004. u sljedećem sastavu: Zeynep Ahunbay, Amra Hadžimuhamedović (predsjedavajuća), Dubravko Lovrenović), Ljiljana Ševo i Tina Wik, proglasila je džamiju za nacionalni spomenik Bosne i Hercegovine.[2]
U vakufnami je, povodom osnivanja i gradnje džamije zapisano:
...Kada čovjek umre prekine se njegov posao osim troga: nauke kojom se koristi, valjana djeteta koje mu dovu čini i trajne sadake"
– prijevod Mehmeda Handžića
Opis[uredi | uredi izvor]
Vanjske dimenzije su 17,90 x 17,54 m. Džamija ima plitku kupolu, unutrašnjeg radijusa od cca 4,95 m, podignute iznad centralnog molitvenog prostora (koji ima unutrašnje gabarite 10,50 x 10,40 m). Historičar Hamdija Kreševljaković je ovaj objekt svrstao u graditeljsku školu mimara Hajrudina. Opasana je dućanima. Sačuvani su dijelovi autentične arabeske.
Kupola, potkupolni prostor, prostor nad mihrabom i površine zidova prekriveni su ornamentima geometrijskog i biljnog porijekla.
U periodu 1997.-2000. godine, obavljeni su radovi konstruktivne sanacije, rekonstrukcije i restauracije. Investitor cijelog projekta bio je Kanton Sarajevo.
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Mehmed Mujezinović, Islamska epigrafika Bosne i Hercegovine, knjiga I – Sarajevo, Sarajevo, 1988.
- Behija Zlatar, Zlatni period Sarajeva: Prilozi historiji Sarajeva, Institut za istoriju, 1997
- Alija Bejtić, Ulice i trgovi starog Sarajeva, Sarajevo 1973.
- Andrej Andrejević, Islamska monumentalna umetnost XVI veka u Jugoslaviji – kupolne džamije, Filozofski fakultet u Beogradu, Institut za istoriju umetnosti, Beograd, 1984
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ "Arhivirana kopija". Arhivirano s originala, 10. 3. 2016. Pristupljeno 7. 3. 2008.CS1 održavanje: arhivirana kopija u naslovu (link)
- ^ "Magribija džamija" (PDF). Komisija za očuvanje nacionalnih spomenika BiH. Pristupljeno 9. 2. 2017.[mrtav link]
- ^ "Arhivirana kopija". Arhivirano s originala, 3. 4. 2015. Pristupljeno 25. 10. 2011.CS1 održavanje: arhivirana kopija u naslovu (link)