Autonomne regije Portugala
Autonomne regije Portugala (portugalski: Regiões Autónomas de Portugal), uz okruge predstavljaju prvi nivo administrativne podjele Portugala. Za razliku od kontinentalnog dijela države koji se sastoji od okruga, autonomne regije predstavljaju ostrvski dio Portugala. Trenutno postoje dvije autonomne regije: Azori i Madeira.
Uspostava regija
[uredi | uredi izvor]Autonomne regije Portugala osnovane su usljed njihove geografske, ekonomske, socijalne i kulturne različitosti u odnosu na kontinentalni dio države, kao i rezultat historijskih težnji stanovništva (ostrva koja čine regije) za određenim vidom autonomije.[1] Iako regije uživaju određeni vid političke i administrativne autonomije, portugalski Ustav određuje regionalnu i nacionalnu vezu, istovremeno obavezujući regionalna administrativna tijela da održavaju demokratske principe i promovišu regionalne interese, a istovremeno jačaju nacionalno jedinstvo. Treća odredba 255. člana portugalskog Ustava posebno se odnosi na podržavanje nacionalnog integriteta i suvereniteta portugalske države.[1]
Administracija
[uredi | uredi izvor]Autonomna regija, kao administrativna jedinica Portugala, posjeduje politički i administrativni status i ima uspostavljenu vlastitu vlast. Regionalna vlast se sastoji od izvršne (Governo Regional) i zakonodavne vlasti (Assembleia Regional). Članovi skupštine se biraju koristeći D'Hondtov metod proporcionalne zastupljenosti.
Prvobitno, suverenitet Portugala u svakoj autonomnoj regiji je predstavljao ministar republike (Ministro da República), kojeg je predlagala Vlada Portugala a imenovao predsjednik Portugala. Nakon šest amandmana na portugalski Ustav, usvojen 2006. godine, ministra Republike zamijenio je Predstavnik Republike (Predstavnik da República), koji ima manje ovlasti a koji je predložen od Vlade a imenovan od strane predsjednika.
Predsjednika regionalnog izvršnog odbora imenuje predstavnik Republike u skladu sa rezultatima izbora za zakonodavnu skupštinu.
Reference
[uredi | uredi izvor]- ^ a b "Ustav Portugala" (PDF). Arhivirano s originala, 8. 9. 2017. Pristupljeno 5. 9. 2017.
.