Baltazar Bogišić
Baltazar Bogišić | |
|---|---|
 | |
| Rođenje | 20. decembar 1834. |
| Smrt | 24. april 1908 (73 godine) Rijeka (Fiume, Corpus Separatum) Habsburška Monarhija |
| Zanimanje | naučnik, pravni i historijski pisac |
Baltazar Bogišić, poznat i kao Baldo Bogišić bio je hrvatski naučnik, pravni i historijski pisac. Bio je redovni član Jugoslavenske akademije nauka i umjetnosti u Zagrebu od njenog osnivanja 1867. godine. Također, bio je član niza drugih akademija i naučnih društava, te nositelj više visokih evropskih priznanja.
Maturirao je u Veneciji, a nakon studija po različitim evropskim univerzitetima, doktorirao je filozofiju i pravo. Posljednje godine života proveo je kao naučnik u Parizu gdje je objavio više radova o pravno-historijskoj problematici Dubrovnika. Gotovo čitav njegov rad posvećen je proučavanju prava, ustanova i običaja slavenskih naroda. Bio je izraziti predstavnik historijske pravne škole. Jedan je od najvećih hrvatskih bibliofila. Svu svoju imovinu, između ostaloga i knjižnicu s osamnaest hiljada svezaka, koja se s arhivom i grafičkom zbirkom čuva u Institutu HAZU u Cavtatu, ostavio je cavtatskoj općini.
Baltazar Bogišić rođen je u Cavtatu, gdje je i kršten dva dana kasnije pod imenom Baldo Antun Petar Bogišić – kao sin Vlaha Bogišića i Marije Miljan, žitelja Cavtata. Život cavtatskog ogranka porodice Bogišić počinje preseljenjem Baltazarovog djeda, Balda, iz konavoskog sela Mrcine u Cavtatu još 1802. godine, gdje je kroz život djelovao kao pomorac i trgovac.[1]
Reference[uredi | uredi izvor]
Vanjski linkovi[uredi | uredi izvor]
- "Baltazar Bogišić". enciklopedija.hr (jezik: hrvatski). Hrvatska enciklopedija, Leksikografski zavod Miroslav Krleža. Pristupljeno 27. 6. 2023.