Idi na sadržaj

Ilirska kultura

Nepregledano
S Wikipedije, slobodne enciklopedije

Ilirska kultura se formirala sa svojim karakterističnim osobinama koje je razlikuju od kultura susjednih naroda u razvijenom periodu željeznog doba. Bila je to autohtona kultura koja je nastala u istorijskoj zemlji Ilira, u procesu formiranja samog ilirskog etnosa, na osnovu unutrašnjeg društveno-ekonomskog razvoja ilirskog društva, a nesumnjivo i odnosa sa susjednim narodima. Njegove osnovne odlike izražene su u najvažnijim dostignućima Ilira na polju njihovog ekonomskog i društvenog razvoja, u načinu življenja i razumijevanja svijeta oko sebe, u načinu odraza ovoga svijeta u umjetnosti i svjetonazoru svojih.[1]

Sažetak

[uredi | uredi izvor]

Ilirska kultura ima neke karakteristike koje je razlikuju od susjednih kultura bronzanog doba. Bila je to jedinstvena kultura porijeklom iz historijske zemlje starih Ilira, koju je snažno karakterizirao društveno-ekonomski razvoj ovog naroda i, nesumnjivo, njegovi odnosi sa susjedima.

Glavni aspekti ove kulture se u velikoj mjeri očituju u dostignućima Ilira na polju društveno-ekonomskog razvoja, u njihovom načinu života i u percepciji svijeta oko sebe, kao i u njihovim promišljanjima o tom svijetu u umjetnosti i u kreativnosti uopšte. Teritorija s brojnim regionalnim socio-ekonomskim nejednakostima, rimska okupacija doprinijela je smanjenju razlika u etnografskim karakteristikama ilirskih plemena. Jedan od argumenata koji je potkrijepio ovu romanizaciju je usvajanje latinskog kao službenog jezika u to vrijeme. Međutim, latinski nikada nije uspio zamijeniti ilirski jezik, posebno kao najizrazitiji instrument u porodičnim i društvenim odnosima, čak ni u naseljima i gradovima u kojima su Iliri živjeli uz rimsko stanovništvo. Prisustvo ilirskog jezika na nekim teritorijama južnog dijela Apeninskog Poluostrva jasno dokazuje neefikasnu prirodu romanizacije velikog dela ove populacije.

Naučnici koristili su razne arheološke i vanarheološke dokaze da tvrde da čak i nakon rimskog osvajanja Iliri nisu nestali niti se asimilirali, već su sačuvali mnoge elemente svoje materijalne i duhovne kulture, čuvajući kompaktnu i stabilnu demografsku cijelinu, te da Ilirsko kraljevstvo se efikasnije odupiralo romanizaciji, posebno u južnoj Iliriji, i nakon rimske okupacije ovog regiona.[2][3][4]

Ilirsko naslijeđe u današnjem dobu

[uredi | uredi izvor]

Sarajevski etnolog Cvjetko Rihtman u svojoj studiji o muzičkom folkloru Bosne i Hercegovine zaključuje da izvjesne polifonijske forme ne postoje među drugim slavenskim narodima.[5]

Tradicionalna vokalna muzika u Bosni i Hercegovini, poznata kao ganga, nema paralelu sa slavenskim tradicijama i mogući je ostatak ilirskog vremena. Albanska riječ za zvuk je - kënga‟ (izgovara se u sjevernoj Albaniji – kanga).[6] Gluha kola, kao što je Glamočko kolo, svoju formu i sadržaj vuku iz ilirskih vremena. Takođe se ne nalazi u slavenskoj tradiciji.

Poseban kulturni element u Bosni i Hercegovini je tetoviranje dijela katoličkog stanovništva (dolina Lašve). Ista tradicija je i kod katoličkog i muslimanskog stanovništva Albanije. Grčki historičar Strabon u opisima Ilira govori da su obično tetovirani. Njegov opis ima potvrdu u tačkastim bronzanim iglama, neđenim na Glasincu i Donjoj Dolini. Motivi tetovaža su jednaki brojnim detaljima nađenim na spomenicima iz bronzanog i željeznog doba.[7]

Neki uzorci sa ilirske odjeće (cik-cak linije i koncentrični krugovi) nalaze se i na tradicionalnim uzorcima narodne nošnje.

Poznato je da su Iliri djeci brijali glavu, a ovaj običaj se na Balkanu zadržao sve do 20. vijeka.

Također pogledajte

[uredi | uredi izvor]

Literatura

[uredi | uredi izvor]

Reference

[uredi | uredi izvor]
  1. ^ Lafe, Emil, ured. (2008). "Fjalor Enciklopedik Shqiptar". (Enciklopedijski rjeċnik Albanije) (jezik: albanski). 2. Tiranë: Akademia e Shkencave e Shqipërisë. str. 977–978. ISBN 9789995610272. OCLC 426069353.
  2. ^ Čović, Borivoj. "OD BUTMIRA DO ILIRA". Kulturno naslijeđe, Sarajevo, 1976. Arhivirano s originala, 1. 10. 2019. Pristupljeno 9. 2. 2016.
  3. ^ Stipčević, Aleksandar (1977). The Illyrians: history and culture. Noyes Press. ISBN 978-0-8155-5052-5.
  4. ^ Wilkes, John J. (1992). The Illyrians. Oxford, United Kingdom: Blackwell Publishing. ISBN 0-631-19807-5.
  5. ^ Ardian, 2004, s.26
  6. ^ Ardian, 2004
  7. ^ Ardian, 2004, s.27

Vanjski linkovi

[uredi | uredi izvor]


Nedovršeni članak Ilirska kultura koji govori o historiji treba dopuniti. Dopunite ga prema pravilima Wikipedije.