Južna i istočna Srbija
Južna i istočna Srbija | |
Јужна и источна Србија (sr) | |
Regija | |
Položaj Južne i istočne Srbije
| |
Država | Srbija |
---|---|
Graniči sa | Gradom Beogradom, Vojvodinom, Rumunijom, Bugarskom, Makedonijom, Kosovom i Šumadijom i zapadnom Srbijom |
Površina | 26.255 km2 |
Stanovništvo | 1.563.916 (2011) |
Gustoća | 60 /km2 |
Osnovan | 2010 |
Južna i istočna Srbija je jedna od četiri statističkih regija Srbije. Obuhvata devet upravnih okruga, devet gradova i 48 općina sa ukupno 1.563.916 stanovnika (2011). Prostire se na ukupno 26.253 km2. Na sjeverozapadu graniči sa Gradom Beogradom i Vojvodinom, na sjeveroistoku sa Rumunijom, na jugoistoku sa Bugarskom, na jugu sa Makedonijom, na jugoistoku sa Kosovom, te na zapadu sa Šumadijom i zapadnom Srbijom. Najveći grad regije je Niš.[1]
Podjela Srbije na statističke regije izvršena je u cilju usaglašavanja sa zemljama Evropske unije koje koriste NUTS standarde. Za razliku od dvije statističke regije koje imaju i sopstvene organe uprave (Vojvodina i Beograd), statistički region Južna i istočna Srbija je formiran za statističke potrebe i nema svoje organe vlasti
Historija
[uredi | uredi izvor]U julu 2009. godine, Skupština Srbije kojim je zemlja podjeljena na sedam statističkih regija. Prvobitno je bilo predviđeno da područje današnje Južne i istočne Srbije čine dvije statističke regije - Južna regija i Istočna regija. Početkom preovladavala je ideja o smanjenju broju statističkih regija, imajući u vidu neravnomjernost u broju stanovnika u regijama na osnovu prvog prijedloga. Prema novom prijedlogu, Srbiju čine pet statističih regija (odnosno četiri bez Kosova), a smanjenje njihovog broja je učinjeno putem spajanja Zapadne i Centralne regije u regiju Šumadije i zapadne Srbije i Južne i Istočnoe regije u regiju Južne i istočne Srbije.[2][3]
Geografija
[uredi | uredi izvor]Na području Južne i istočne Srbije se nalazi nekoliko prostorno-geografskih regija, među kojima su najznačije: Pomoravlje, Podunavlje, Ponišavlje, Braničevo, Timočka Krajina, Toplica, Jablanica i Šopluk.
Okruzi
[uredi | uredi izvor]Na područje regije se nalaze sljedeći okruzi:
Okrug | Položaj | Broj stanovnika (2011) | Administrativni centar |
---|---|---|---|
Podunavski | 199.395 | Smederevo | |
Braničevski | 183.625 | Požarevac | |
Borski | 124.992 | Bor | |
Zaječarski | 119.967 | Zaječar | |
Nišavski | 376.319 | Niš | |
Pirotski | 92.479 | Pirot | |
Toplički | 91.754 | Prokuplje | |
Jablanički | 216.304 | Leskovac | |
Pčinjski | 159.081 | Vranje |
Gradovi
[uredi | uredi izvor]Veći gradovi regije su (prema popisu stanovništva iz 2011. godine)
- Niš (190.230)
- Leskovac (78.228)
- Smederevo (63.028)
- Vranje (54.456)
- Požarevac (42.963)
- Zaječar (42.916)
- Pirot (38.432)
- Bor (33.328)
- Prokuplje (27.163)
- Smederevska Palanka (23.152)
Demografija
[uredi | uredi izvor]Prema popisu stanovništva iz 2011. godine, u Južnoj i istočnoj Srbiji živi 1.563.916 ljudi, dok gustoća naseljenosti iznosi 59,57 stanovnika/km2, što ga čini narjeđe naseljenom regijom Srbije.
Na području regije uglavnom živi srpsko stanovništvo, a od drugih etničkih grupa na području Južne i istočne Srbije žive Bugari, Albanci, Vlasi, Romi i tkd. Albanci čine etničku većinu u Preševu i Bujanovcu, dok Bugari apsolutnu većinu čine u Bosilegradu, a relativnu većinu u Dimitrovgradu.[4]
Etnički sastav regije je sljedeći:
Etnička grupa | Broj (udio) |
---|---|
Srbi | 1.393.673 (89,11%) |
Romi | 57.239 (3,66%) |
Vlasi | 32.873 (2,1%) |
Bugari | 15.501 (0,99%) |
Reference
[uredi | uredi izvor]- ^ "Попис становништва, домаћинстава и станова 2011. у Републици Србији". popis2011.stat.rs. Republički zavod za statistiku. Pristupljeno 14. 7. 2019.
- ^ "Uvedeno sedam statističkih regiona - B92.net". b92.net. B92. 8. 7. 2009. Pristupljeno 14. 7. 2019.
- ^ "Смањење бројса статистичких региона кроз измјене Закона о регионалном развоју". srbija.gov.rs. Vlada Republike Srbije. 3. 2. 2010. Pristupljeno 14. 7. 2019.
- ^ "Попис становништва, домаћинстава и станова 2011. у Републици Србији - национална припадност" (PDF). popis2011.stat.rs. Republički zavod za statistiku. Pristupljeno 14. 7. 2019.