Idi na sadržaj

Marija Ludovika, vojvotkinja Parme

S Wikipedije, slobodne enciklopedije
Marija Ludovika
Marija Ludovika kao francuska carica
Vojvotkinja Parme, Piacenze i Guastalle
Vladavina11. april 1814 - 17. decembar 1847
PrethodnikFerdinand
NasljednikKarlo Ludovik
SupružnikNapoleon I, car Francuske
Adam Adalbert von Neipperg
Charles Réné de Bombelles
DjecaNapoleon II
Albertine von Neipperg
Wilhelm Albrecht von Neipperg
Mathilde von Neipperg
DinastijaHabsburg-Lotaringija
OtacFranjo II, car Svetog Rimskog Carstva
MajkaMarija Terezija od Dvije Sicilije
Rođenje12. decembar 1791
Beč, Austrija
Smrt17. decembar 1847
Parma, Italija

Marija Ludovika (12. decembar 1791 - 17. decembar 1847) bila je austrijska nadvojvotkinja po rođenju, francuska carica po braku, i izabrana vladarica Parmskog vojvodstva.

Porijeklo

[uredi | uredi izvor]

Bila je kćerka Franje II, cara Svetog Rimskog Carstva, (kasnije austrijski car Franjo I) i njegove druge supruge, Marije Terezije od Dvije Sicilije. Dobila je imena Marija Ludovika Leopoldina Franciska Terezija Josipa Lucija i, kao i sva djeca habsburškog cara, titulu austrijske nadvojvotkinje. Marija Antoaneta je bila njena dvostruka pratetka, a Marija Terezija njena dvostruka pranana - Marija Ludovika je s očeve strane bila unuka cara Leopolda II (brat Marije Antoanete, sin Marije Terezije), a s majčine strane unuka Marije Karoline (sestra Marije Antoanete, kćerka Marije Terezije).

Carica Francuza

[uredi | uredi izvor]

Kako bi svoju kćerku učinili poželjnijom udavačom, njeni roditelji su plaćali časove engleskog, francuskog, italijanskog, latinskog, i španskog jezika.

Dana 11. marta 1810. godine osamnaestogodišnja Marija Ludovika udata je preko predstavnika za francuskog cara Napoleona I i postala francuska carica, a ceremonija vjenčanja je održana u kapeli u Louvreu 1. aprila 1810. godine. Marijin Ludovikin otac je ovim brakom želio učvrstiti veze svoga carstva sa najmoćnijim evropskim carstvom, a Napoleon je tražio priznanje svoga carstva vjenčanjem sa članicom jedne od najstarijih evropskih dinastija - Habsburško-lotarinškom dinastijom - i želio je dobiti muškog nasljednika kojeg mu njegova prethodna supruga, Jozefina de Beauharnais, koju je oženio iz ljubavi, nije uspjela roditi. Prije nego je oženio Mariju Ludoviku, Napoleon je neuspješno prosio rusku veliku kneginju Anu Pavlovnu, mlađu sestru ruskog cara Aleksandra I s kojim je bio u ratu.

Dana 20. marta 1811. godine Marija Ludoivka je rodila sina, Napoleona Franju Josipa Karla Bonapartu, kojem je data titula kralja Rima i vojvode od Reichstadta. Marija Ludovika je vršila dužnosti regenta i vladala Francuskom u muževo ime od aprila do decembra 1812. godine tokom Napoleonove kampanje u Rusiji i opet od aprila do januara 1814. godine tokom Napoleonove kampanje u Njemačkoj.

Raspad carskog braka

[uredi | uredi izvor]

Napoleon je bio prisiljen abdicirati u aprilu 1814. godine, te je bio protjeran iz Francuske. Marija Ludovika se vratila u Austriju i nikada više nije vidjela svoga muža.

Napoleon je jednom prilikom izjavio da je preferirao Mariju Ludoviku nego Jozefinu; jer, iako je istinski volio Jozefinu, i kako je rekao, nije ju poštovao, Marija Ludovika mu nikada nije lagala niti ga bacala u dugove. Jozefina je, s druge strane, varala Napoleona isto koliko je i on varao nju, te je bila poznata po svojoj rastrošnosti. Marija Ludovika ipak jeste varala Napoleona i čak rodila djecu dok je formalno bila u braku sa njim, ali Napoleon je tada bio u izbjeglištvu i njihov brak je bio samo slovo na papiru.

Vladarica tri italijanska vojvodstva

[uredi | uredi izvor]

Nakon Napoleone abdikacije Marija Ludovika i njen sin su pobjegli u Blois, a zatim u njen rodni grad, Beč. Sporazumom potpisanim 11. aprila 1814. godine Mariji Ludoviki je dozvoljeno da zadrži svoju carsku titulu i oslovljavanje, a dobila je i pravo da samostalno vlada trima italijanskim vojvodstvima: Parmom, Piacenzom, i Guastallom. Sin joj je trebao biti nasljednik nakon njene smrti, ali Bečki kongres iz 1815. godine je oduzeo Napoleonu Franji nasljedna prava i ostalo je nejasno ko će je naslijediti u Parmi. Godine 1817. potpisan je sporazum kojim je odlučeno da će je naslijediti Burbonac, a godine 1844. odlučeno je da će njena vojvodstvo Guastallu naslijediti vojvoda Modene. Marija Luiza je uspješno vladala svojim vojvodstvima.

Godine 1821, četiri mjeseca nakon smrti Napoleona Bonaparte, Marija Luiza je sklopila morganatski brak sa svojim ljubavnikom, grofom Adamom Albertom von Neipperg. Pošto je brak bio morgnatički, Marija Ludovika nije dobila njegove titule niti je on dobio njene. Par je imao troje djece, dvije kćerke i sina, od kojih su najstarija kćerka i sin rođeni prije njihovog vjenčanja. Neipperg je umro 1829. godine. Dana 17. februara 1834. Marija Ludovika se opet udala, i to opet morgnatički, za svog dvorjanina, Charlesa Rénéa de Bombellesa, grofa od Bombellesa. S njim nije imala djece. Bombelles ju je nadživio i umro 1856. godine.

Carica Marija Ludovika je umrla 1847. godine u Parmi. Naslijedio ju je vojvoda Karlo II.


Vladarske titule
Prethodnik:
Ferdinand
Vojvotkinja Parme
1814-1847
Nasljednik:
Karlo Ludovik
Titule po braku
Prethodnik:
Joséphine de Beauharnais
Carica Francuza
1810-1814
Nasljednik:
Eugenia de Montijo