Idi na sadržaj

Opći izbori u Turskoj (juni 2015)

S Wikipedije, slobodne enciklopedije
← 2011.Opći izbori u Turskoj 2015.2019. →
 %
50
40
30
20
10
0
40,87%
(−8,96%)
24,95%
(−1,03%)
16,29%
(+3,28%)
13,12%
(n. k.)
2,06%
(+0,79%)
1,06%
(−5,51%)
0,35%
(n. k.)
0,21%
(n. k.)
1,09%
(−2,15%)
2011

2015

Ahmet Davutoğlu, Kandidat Stranke pravde i razvoja
Predstavnici kurdske partije HDP:
Selahattin Demirtaş (gore) i Figen Yüksekdağ (dolje)
Devlet Bahçeli, Kandidat Milliyetçi Hareket Partisi (MHP)

Opći izbori u Turskoj 2015. održani 7. juna 2015. godine, bili su 24. opći izbori za predstavnike u Veliku narodnu skupštinu Turske. Na izborima je birano 550 predstavnika, a pravo glasa imalo je 53.741.838 glasača, koji su mogli glasati na 174.240 glasačkih mjesta.[1] Izbori su završeni pobjedom islamsko-konzervativne vladajuće Stranke pravde i razvoja (AKP), predsjednika Erdoğana, ali sa velikim gubitkom mandata. Nakon 13 godina AKP je izgubila apsolutnu većinu u parlamentu. Drugo mjesto je sačuvala kemalističko-socijaldemokratska partija Republikanska narodna stranka (CHP). U parlament je prvi put dobila svoje predstavnike Narodna demokratska partija (HDP), stranka kurdskog naroda sa osvojenih preko 13% glasova. Zbog izrazito visoke izborne granice, od 10%, koja je najviša u svijetu, ovo se smatra velikim uspjehom opozicije.

Partije

[uredi | uredi izvor]

Za skupštinske izbore, od strane Visoke izborne komisije, pravo je stekla 31 partija.[2] Nekoliko partija je odustalo, ili se povuklo zbog neispunjavanja termina. Tako se broj partija sa pravom izlaska na izbore smanji na 19. Dvije su partije svoje predstavnik, kandidovale kao nezavisne. Redoslijed na glasačkim listićima je određen na osnovu izvlačenja Visoke izborne komisije:[3]

Nr. Logo Partija Skraćenica (tr.) Usmjerenje Glavni kandidat
1 Doğru Yol Partisi
Partija pravog puta
DYP konzervativna Çetin Özaçıkgöz
2 Anadolu Partisi
Anadolska partija
AnaPar patriotska-laička Emine Ülker Tarhan
3 Hak ve Özgürlükler Partisi
Partija prava i sloboda
HAK-PAR Kurdi Fehmi Fırat
4 Komunistička partija KP Marksizam-lenjinizam Kemal Okuyan i Aydemir Güler
5 Millet Partisi
Narodna partija
MP nacionalistička Aykut Edibali
6 Hak ve Adalet Partisi
Partija reda i pravde
HAP nacionalistička-populistička Yiğit Zeki Öztürk
7 Merkez Parti
Partija sredine
MEP Abdurrahim Karslı
8 Toplumsal Uzlaşma Reform ve Kalkınma Partisi
Gesellschaftliche Versöhnungs-, Reform- und Entwicklungspartei
TURK-P Ahmet Eyüp Özgüç
9 Halkın Kurtuluş Partisi
Volksbefreiungspartei
HKP marxistisch-leninistisch Nurullah Ankut
10 Liberalno-demokratska partija LP liberalna Cem Toker
11 Milliyetçi Hareket Partisi
Partei der nacionalističkaen Bewegung
MHP nacionalistička, ekstremno desničarska Devlet Bahçeli
12 Narodna demokratska partija (Turska) HDP demokratisch-sozialistisch, prokurdska Figen Yüksekdağ i Selahattin Demirtaş
13 Saadet Partisi
Partei der Glückseligkeit
SP Islamistička Mustafa Kamalak
13 Partija velikog jedinstva BBP (zajedno sa SP) Islamistička, nacionalistička, ekstremno desničarska Mustafa Destici
14 Republikanska narodna stranka CHP kemalistička, socijaldemokratska Kemal Kılıçdaroğlu
15 Stranka pravde i razvoja AKP islamsko-konzervativna Ahmet Davutoğlu
16 Demokratska lijeva partija DSP socijaldemokratska Masum Türker
17 Domovinska partija YURT-P nacionalističko-konservativna Sadettin Tantan
18 Demokratska partija
DP liberalno-konservativna Gültekin Uysal
19 Vatan Partisi
Vaterlandspartei
VP kemalistička, socijalistička, linksnacionalistička Doğu Perinçek
20 Bağımsız Türkiye Partisi
Partei der Unabhängigen Türkei
BTP nacionalistička, konservativna Haydar Baş

Broj poslanika po provoincijama

[uredi | uredi izvor]
Izborni krugovi sa brojem predstavnika u Skupštini Turske

Na osnovu broja stanovnika u provinciji, određen je broj predstavnika. Svaka provincija je predstavljala jedan izborni okrug. Izuzetak su činile provincije, ili veliki gradovi Istanbul, Ankara i Izmir, koji su bili podijeljeni na tri, odnosna na dva izborna okruga, čime je Turska bila podijeljena na ukupno 85 izbornih okruga. U odnosu na prošle izbore iz 2011. godine, broj mandatara je malo promijenjen. Broj i promjena predstavnika po provincijama prikazan je u slijedećem spisku:[4][5]

Formiranje Vlade

[uredi | uredi izvor]
Mandati Narodne skupštine Turske po rezultatima izbora 2015.
258
132
80
80
258 132 80 80 
Od ukupno 550 mandata na pojedine partije otpada:
      AKP: 258
      CHP: 132
      MHP: 80
      HDP: 80

Preliminarni rezultati od 8. juna 2015.

Po Ustav Turskom ustavu, Vlada se mora formirati 45 dana nakon završenih izbora. Ukoliko se Vlada ne formira u tom roku, raspisuju se novi izbori.

Reference

[uredi | uredi izvor]
  1. ^ Auflistung der Wahlurnen und Wähler nach Provinzen Arhivirano 1. 7. 2015. na Wayback Machine, Mitteilung des Hohen Wahlausschusses (PDF)
  2. ^ "Mitteilung des Hohen Wahlausschusses" (PDF). Arhivirano s originala (PDF), 11. 2. 2015. Pristupljeno 10. 6. 2015.
  3. ^ Mitteilung des Hohen Wahlausschusses vom 3. April 2015 Arhivirano 12. 4. 2015. na Wayback Machine (PDF)
  4. ^ Mitteilung des Hohen Wahlausschusses Arhivirano 10. 2. 2015. na Wayback Machine (PDF)
  5. ^ "Yuksek Secim Kurulu Baskanligi" (PDF) (jezik: turski). Ysk.gov.tr. Arhivirano s originala (PDF), 20. 4. 2015. Pristupljeno 19. 5. 2015.