Razlika između verzija stranice "Psihoanaliza"
| [nepregledana izmjena] | [nepregledana izmjena] |
No edit summary |
m Poništene izmjene koje je napravio 147.91.1.45 (razgovor), vraćeno na zadnju verziju koju je sačuvao 77.105.25.91 |
||
| Red 1: | Red 1: | ||
'''Psihoanaliza''' je psihoterapijski pravac koji je započeo sa [[Sigmund Freud|Sigmundom Freudom]] krajem [[19. vijek]]a. Otada se razvio i u drugim smjerovima pa su danas aktualne psihoanalitička škola objektnih odnosa, jungijanska analitička psihoanaliza ili noviji pravci poput self-psihologije. Psihoanalitičke terapije ne služe samo liječenju poremećaja, već i dubinskom upoznavanju vlastite psihe. |
'''Psihoanaliza''' je psihoterapijski pravac koji je započeo sa [[Sigmund Freud|Sigmundom Freudom]] krajem [[19. vijek]]a. Otada se razvio i u drugim smjerovima pa su danas aktualne psihoanalitička škola objektnih odnosa, jungijanska analitička psihoanaliza ili noviji pravci poput self-psihologije. Psihoanalitičke terapije ne služe samo liječenju poremećaja, već i dubinskom upoznavanju vlastite psihe. |
||
Sigmunda Freuda smatra se osnivačem psihoanalize (danas klasična psihoanaliza). Freud je počeo proučavanjem histerije, pri čemu je prvi kao uzrok histerije postulirao neki traumatski događaj (a ne nasljednu biološku slabost [[psiha|psihe]] da se održi na okupu, kao njegovi prethodnici). Prilikom nekog traumatskog događaja, osoba ne uspijeva odreagirati osjećaje na njega, te ih potiskuje i oni joj se kasnije vraćaju kao simptomi. Upravo je to, i kasnije postuliranje nesvjesnog kao mjesta potisnutih osjećaja, afekata (''Tumačenje snova'', [[1900]].) ono što je dovelo do pojave nove naučne paradigme |
Sigmunda Freuda smatra se osnivačem psihoanalize (danas klasična psihoanaliza). Freud je počeo proučavanjem histerije, pri čemu je prvi kao uzrok histerije postulirao neki traumatski događaj (a ne nasljednu biološku slabost [[psiha|psihe]] da se održi na okupu, kao njegovi prethodnici). Prilikom nekog traumatskog događaja, osoba ne uspijeva odreagirati osjećaje na njega, te ih potiskuje i oni joj se kasnije vraćaju kao simptomi. Upravo je to, i kasnije postuliranje nesvjesnog kao mjesta potisnutih osjećaja, afekata (''Tumačenje snova'', [[1900]].) ono što je dovelo do pojave nove naučne paradigme i učinilo Freuda velikanom o čijim se dijelima još i danas raspravlja i oko kojih se spori. |
||
Od ostalih važnijih Freudovih koncepata potrebno je naglasiti načelo ugode i stvarnosti, [[Edipov kompleks]], podjelu psihe na id, ego i superego, te konceptualiziranje [[narcizam|narcizma]]. |
Od ostalih važnijih Freudovih koncepata potrebno je naglasiti načelo ugode i stvarnosti, [[Edipov kompleks]], podjelu psihe na id, ego i superego, te konceptualiziranje [[narcizam|narcizma]]. |
||
| Red 10: | Red 10: | ||
interpersonalna psihoanaliza (Harry Stack Sullivan), |
interpersonalna psihoanaliza (Harry Stack Sullivan), |
||
teorije objektnih odnosa (Melanie Klein, Donald Winnicott, Otto Kernberg itd.) |
teorije objektnih odnosa (Melanie Klein, Donald Winnicott, Otto Kernberg itd.) |
||
i novije teorije self-psihologije (Heinz Kohut |
i novije teorije self-psihologije (Heinz Kohut). |
||
== Vanjski linkovi == |
== Vanjski linkovi == |
||
Verzija na dan 29 mart 2010 u 07:20
Psihoanaliza je psihoterapijski pravac koji je započeo sa Sigmundom Freudom krajem 19. vijeka. Otada se razvio i u drugim smjerovima pa su danas aktualne psihoanalitička škola objektnih odnosa, jungijanska analitička psihoanaliza ili noviji pravci poput self-psihologije. Psihoanalitičke terapije ne služe samo liječenju poremećaja, već i dubinskom upoznavanju vlastite psihe.
Sigmunda Freuda smatra se osnivačem psihoanalize (danas klasična psihoanaliza). Freud je počeo proučavanjem histerije, pri čemu je prvi kao uzrok histerije postulirao neki traumatski događaj (a ne nasljednu biološku slabost psihe da se održi na okupu, kao njegovi prethodnici). Prilikom nekog traumatskog događaja, osoba ne uspijeva odreagirati osjećaje na njega, te ih potiskuje i oni joj se kasnije vraćaju kao simptomi. Upravo je to, i kasnije postuliranje nesvjesnog kao mjesta potisnutih osjećaja, afekata (Tumačenje snova, 1900.) ono što je dovelo do pojave nove naučne paradigme i učinilo Freuda velikanom o čijim se dijelima još i danas raspravlja i oko kojih se spori.
Od ostalih važnijih Freudovih koncepata potrebno je naglasiti načelo ugode i stvarnosti, Edipov kompleks, podjelu psihe na id, ego i superego, te konceptualiziranje narcizma.
Poslije Freuda postoje još i jungijanska psihoanaliza (razvio ju je Jung, koji je u početku bio Freudov saradnik ali kasnije su se udaljili radi teorijskih razilaženja; iz razdora je nastala Jungova Jing Jang filozofija), ego psihologija (Anna Freud), interpersonalna psihoanaliza (Harry Stack Sullivan), teorije objektnih odnosa (Melanie Klein, Donald Winnicott, Otto Kernberg itd.) i novije teorije self-psihologije (Heinz Kohut).