Razlika između verzija stranice "Drugi nikejski sabor"
| [nepregledana izmjena] | [nepregledana izmjena] |
No edit summary |
mNo edit summary |
||
| Red 14: | Red 14: | ||
[[Lav III Isavrijenac|Lav III]] Isavrijanac izdaje [[727]]. godine edikt kojim zabranjuje poštovanje ikona i načelno slikovito predstavljanje, smatrajući to pravim idolopoklonstvom. Car imenuje ikonobornog patrijarha, a od pape Grigorija Š, koji bijaše izopćio ikonoborce, izuzima pokrajinu Ilirik ispod [[Papa|papske]] nadležnosti i predaje ga pod nadležnost [[Carigrad|Carigrada]]. Njegov nasljednik [[Konstantin IV|Konstantin IV]] Kopronim saziva Sabor [[754]]. godine u Carigradu,koji osuđuje poštovanje ikona i isključuje ikonofile, uključujući i [[Jovan Damaskin|Jovana Damaskina]], najljućeg branioca poštovanja ikona. Carica Irena, podrškom patrijarha [[Patrijarh Tarasije|Tarasija]] i pristankom pape [[Adrijan I|Adrijana I]], saziva drugi Sabor, takođe u Niceji (350 otaca), koji poništava odluke Sabora iz 754. godine i formuliše učenje da predmet poštovanja jeste ličnost predstavljena na ikoni, i da treba praviti razliku između obožavanja (λατρεια), koje priliči samo Bogu, i poštovanja (προσκυνησις) koje dolikuje svetima. Sabor nisu prihvatile Crkve u carstvu [[Karlo Veliki|Karla Velikog]] ([[Njemačka]], [[Francuska]], [[Španija]]). Sabor u [[Frankfurt|Frankfurtu]] [[794]]. godine i Karlovske knjige izjašnjavaju se protiv poštovanja ikona. |
[[Lav III Isavrijenac|Lav III]] Isavrijanac izdaje [[727]]. godine edikt kojim zabranjuje poštovanje ikona i načelno slikovito predstavljanje, smatrajući to pravim idolopoklonstvom. Car imenuje ikonobornog patrijarha, a od pape Grigorija Š, koji bijaše izopćio ikonoborce, izuzima pokrajinu Ilirik ispod [[Papa|papske]] nadležnosti i predaje ga pod nadležnost [[Carigrad|Carigrada]]. Njegov nasljednik [[Konstantin IV|Konstantin IV]] Kopronim saziva Sabor [[754]]. godine u Carigradu,koji osuđuje poštovanje ikona i isključuje ikonofile, uključujući i [[Jovan Damaskin|Jovana Damaskina]], najljućeg branioca poštovanja ikona. Carica Irena, podrškom patrijarha [[Patrijarh Tarasije|Tarasija]] i pristankom pape [[Adrijan I|Adrijana I]], saziva drugi Sabor, takođe u Niceji (350 otaca), koji poništava odluke Sabora iz 754. godine i formuliše učenje da predmet poštovanja jeste ličnost predstavljena na ikoni, i da treba praviti razliku između obožavanja (λατρεια), koje priliči samo Bogu, i poštovanja (προσκυνησις) koje dolikuje svetima. Sabor nisu prihvatile Crkve u carstvu [[Karlo Veliki|Karla Velikog]] ([[Njemačka]], [[Francuska]], [[Španija]]). Sabor u [[Frankfurt|Frankfurtu]] [[794]]. godine i Karlovske knjige izjašnjavaju se protiv poštovanja ikona. |
||
Uz svu otvorenu opoziciju [[Patrijarh Nikifor|patrijarha Nikifora]], Teodora Studita i načelno monaha, ikonoborstvo opstaje blagodareći otvorenom gonjenju Pravoslavnih od strane [[ |
Uz svu otvorenu opoziciju [[Patrijarh Nikifor|patrijarha Nikifora]], Teodora Studita i načelno monaha, ikonoborstvo opstaje blagodareći otvorenom gonjenju Pravoslavnih od strane [[Bizantijsko carstvo|bizantijskih]] careva. Tek pod caricom [[Teodora (9. stoljeće)|Teodorom]] kult ikona ponovo je uspostavljen ([[842]]); u spomen na taj događaj ustanovljena je [[Nedelja Pravoslavlja]], prve nedelje [[Uskrs|Uskršnog]] posta. [[Ikonoborstvo]] je poslednja [[jeres]] koja je bila predmet [[ekumenski Sabori|ekumenskog sabora]]. |
||
== Vanjski linkovi == |
== Vanjski linkovi == |
||
Verzija na dan 26 januar 2007 u 22:11
| Drugi Nicejski sabor | |
|---|---|
| Datum | 787 |
| Priznaju | Katoličanstvo, Pravoslavlje |
| Prethodni sabor | (Katoličanstvo) Treći Carigradski sabor (Pravoslavlje) Trulski sabor |
| Sljedeći sabor | Četvrti Carigradski sabor |
| Sazvao/la | Carica Irena |
| Predsjedovao/la | Irena |
| Broj otaca | 350 (dva papinskih predstavnika) |
| Teme rasprave | Ikonoborstvo |
| Dokumenti i izjave | odobrano poštovanje ikonima |
| Hronološki spisak Ekumenskih sabora | |
Drugi Nicejski sabor, održan u Niceji od septembra do oktobra 787, sazvala je carica Irena, namjesnica Konstantina VI, da bi se izjasnilo o kultu poštovanja ikona.
Lav III Isavrijanac izdaje 727. godine edikt kojim zabranjuje poštovanje ikona i načelno slikovito predstavljanje, smatrajući to pravim idolopoklonstvom. Car imenuje ikonobornog patrijarha, a od pape Grigorija Š, koji bijaše izopćio ikonoborce, izuzima pokrajinu Ilirik ispod papske nadležnosti i predaje ga pod nadležnost Carigrada. Njegov nasljednik Konstantin IV Kopronim saziva Sabor 754. godine u Carigradu,koji osuđuje poštovanje ikona i isključuje ikonofile, uključujući i Jovana Damaskina, najljućeg branioca poštovanja ikona. Carica Irena, podrškom patrijarha Tarasija i pristankom pape Adrijana I, saziva drugi Sabor, takođe u Niceji (350 otaca), koji poništava odluke Sabora iz 754. godine i formuliše učenje da predmet poštovanja jeste ličnost predstavljena na ikoni, i da treba praviti razliku između obožavanja (λατρεια), koje priliči samo Bogu, i poštovanja (προσκυνησις) koje dolikuje svetima. Sabor nisu prihvatile Crkve u carstvu Karla Velikog (Njemačka, Francuska, Španija). Sabor u Frankfurtu 794. godine i Karlovske knjige izjašnjavaju se protiv poštovanja ikona.
Uz svu otvorenu opoziciju patrijarha Nikifora, Teodora Studita i načelno monaha, ikonoborstvo opstaje blagodareći otvorenom gonjenju Pravoslavnih od strane bizantijskih careva. Tek pod caricom Teodorom kult ikona ponovo je uspostavljen (842); u spomen na taj događaj ustanovljena je Nedelja Pravoslavlja, prve nedelje Uskršnog posta. Ikonoborstvo je poslednja jeres koja je bila predmet ekumenskog sabora.