Razlika između verzija stranice "Claudio Merulo"

S Wikipedije, slobodne enciklopedije
Pregled historije
[pregledana izmjena][pregledana izmjena]
← Starija izmjenaNovija izmjena →
Uklonjeni sadržaj Dodani sadržaj
VizualnoWikitekst
No edit summary
No edit summary
Red 13: Red 13:
Bio je visoko cijenjen od strane crkve i [[Dužd Venecije|venecijanskog Dužda]], koji ga je nagrađivo sa redovnim povećanjima plate. Na ovom radnom mjestu je ostao skoro 30 godina gdje je uspostavio poslove štampanja i objavljivanja muzike.
Bio je visoko cijenjen od strane crkve i [[Dužd Venecije|venecijanskog Dužda]], koji ga je nagrađivo sa redovnim povećanjima plate. Na ovom radnom mjestu je ostao skoro 30 godina gdje je uspostavio poslove štampanja i objavljivanja muzike.
Objavljivao je štampana izdanja svoje muzike kao i knjige [[madrigal]]a Philippea Verdelota, Costanza Feste i drugih poznatih kompozitora tog vremena. Bilo mu je povjereno da komponuje muziku za neke od najvažnijih događaja svog vremena, među kojima su proslava tokom državne posjete [[Henrik III, kralj Francuske|Henrika III, kralja Francuske]] 1574. godine i vjenčanja [[Francesco I Medici|Francesca I de Medicia]] i Biance Cappello u [[Firenca|Firenci]] 1589. godine.
Objavljivao je štampana izdanja svoje muzike kao i knjige [[madrigal]]a Philippea Verdelota, Costanza Feste i drugih poznatih kompozitora tog vremena. Bilo mu je povjereno da komponuje muziku za neke od najvažnijih događaja svog vremena, među kojima su proslava tokom državne posjete [[Henrik III, kralj Francuske|Henrika III, kralja Francuske]] 1574. godine i vjenčanja [[Francesco I Medici|Francesca I de Medicia]] i Biance Cappello u [[Firenca|Firenci]] 1589. godine.
Godine 1584. godine iznenada napušta Veneciju i odlazi da radi kao orguljaš na dvoru [[Alessandro Farnese, vojvoda od Parme|Alessandra Farnesea, vojvode od Parme]].<ref name="AM"/>
Godine 1584. godine iznenada napušta Veneciju i odlazi da radi kao orguljaš na dvoru [[Alessandro Farnese, vojvoda od Parme|Alessandra Farnesea, vojvode od Parme]]. Tri godine kasnije preuzima još jedan dodatni posao svirajući kao crkveni orguljaš u katedrali u [[Mantova|Mantovi]], a od 1591. godine radi i kod bogate porodice Steccata.
Nakon prvih oštrih bolova koje je primijetio 25. aprila u donjem dijelu trbuha, Claudio Merulo je preminuo poslije desetak dana 4. maja 1604. godine.
Bio je sahranjen u katedrali u gradu Parma odmah pored kompozitora [[Cipriano de Rore|Cipriana de Rore]] uz sve državne počasti.
<ref name="AM"/>
== Muzičko naslijeđe i stil ==
Claudio Merulo je bio poznat po svojim orguljaškim sposobnostima u cijeloj Italiji, te je uveliko smatran za najboljeg svirača u svoje vrijeme.
On je bio uzor u razvoju instrumentalne muzike tokom kasne renesanse, te je razvio vlastiti stil na klavijaturi, zasnivajući svoje melodije na vokalnoj muzici. Izmislio je nove pristupe uljepšavanju melodija podižućii ih iz skupa mehaničkih i predvidljivih formula prilikom izvođenja mnogih umjetničkih djela na klavijaturi.<ref name="AM"/>




Verzija na dan 26 juli 2016 u 01:18

Claudio Merulo

Claudio Merulo (Correggio, 4. aprila 1533 - Parma, 4. maja 1604), bio je italijanski kompozitor, izdavač i svirač na orguljama iz vremena kasne renesanse. Bio je najpoznatiji po svojoj inovativnoj muzici za orgulje i po svojoj orkestarskoj muzici koju je komponovao u venecijanskom višehorskom stilu. Njegovo pravo ime je bilo Claudio Merlotti, a on sam je latinizirao svoje prezime (koje znači crna ptičica) kada je postao poznat u venecijanskim kulturnim krugovima. Bio je smatran za najboljeg orguljaša svog vremena koji je bio glavni primjer orguljaškog sviranja u vrijeme kasne renesanse. Ovo će kasnije biti glavni izvor za razvoj baroknog orguljaškog stila. [1]

Biografija

Malo se zna o njegovom ranom životu osim da je studirao u svom rodnom gradu Correggio s francuskim iseljenikom, kompozitorom i nastavnikom Tuttovale Menonom, slavnim madrigalistom koji je radio na dvoru u Ferrari. Studirao je sa orguljašem Girolamom Donatom, a vjeruje i da je studirao sa Gioseffom Zarlinom u Bazilici svetog Marka u Veneciji.

21. oktobra 1556. godine potpisuje svoj prvi petogodišnji ugovor i biva postavljen za orguljaša u staroj katedrali (Duomo Vecchio) u gradu Brescia. [1] Tu nije dugo ostao kao crkveni orguljaš, jer se veċ naredne godine prebacio da bude drugi orguljaš u Bazilici svetog Marka u Veneciji. Ubrzo nakon toga biva postavljen na mjesto prvog orguljaša u istoj crkvi gdje nasljeđuje dotadašnjeg orguljaša Annibalea Padovana. U natječaju za to radno mesto uspio je da pobijedi i tada poznatog kompozitora Venecijanske škole i orguljaša Andrea Gabrielija koji postaje drugi orguljaš u toj istoj crkvi. [2] Njegov ugled kao sjajni orguljaš brzo se proširio, a ubrzo zatim pokreċe seriju nedjeljnih popodnevnih koncerata u bazilici. Bio je visoko cijenjen od strane crkve i venecijanskog Dužda, koji ga je nagrađivo sa redovnim povećanjima plate. Na ovom radnom mjestu je ostao skoro 30 godina gdje je uspostavio poslove štampanja i objavljivanja muzike. Objavljivao je štampana izdanja svoje muzike kao i knjige madrigala Philippea Verdelota, Costanza Feste i drugih poznatih kompozitora tog vremena. Bilo mu je povjereno da komponuje muziku za neke od najvažnijih događaja svog vremena, među kojima su proslava tokom državne posjete Henrika III, kralja Francuske 1574. godine i vjenčanja Francesca I de Medicia i Biance Cappello u Firenci 1589. godine. Godine 1584. godine iznenada napušta Veneciju i odlazi da radi kao orguljaš na dvoru Alessandra Farnesea, vojvode od Parme. Tri godine kasnije preuzima još jedan dodatni posao svirajući kao crkveni orguljaš u katedrali u Mantovi, a od 1591. godine radi i kod bogate porodice Steccata. Nakon prvih oštrih bolova koje je primijetio 25. aprila u donjem dijelu trbuha, Claudio Merulo je preminuo poslije desetak dana 4. maja 1604. godine. Bio je sahranjen u katedrali u gradu Parma odmah pored kompozitora Cipriana de Rore uz sve državne počasti. [1]

Muzičko naslijeđe i stil

Claudio Merulo je bio poznat po svojim orguljaškim sposobnostima u cijeloj Italiji, te je uveliko smatran za najboljeg svirača u svoje vrijeme. On je bio uzor u razvoju instrumentalne muzike tokom kasne renesanse, te je razvio vlastiti stil na klavijaturi, zasnivajući svoje melodije na vokalnoj muzici. Izmislio je nove pristupe uljepšavanju melodija podižućii ih iz skupa mehaničkih i predvidljivih formula prilikom izvođenja mnogih umjetničkih djela na klavijaturi.[1]


Djela

  • Ricercari d'intavolatura d'organo, Knjiga 1:
Ricercar del primo tuono
Ricercar del secondo tuono
Ricercar del terzo tuono
Ricercar del quarto tuono
Ricercar del settimo tuono
Ricercar dell'ottavo tuono
Ricercar dell'undecimo tuno
Ricercar dell duodecimo tuono
  • Toccata del terzo tuono iz Il Transilvano
  • Toccate d'intavolatura d'organo, Knjiga 2:
Toccata prima
Toccata seconda
Toccata terza
Toccata quarta
Toccata quinta
Toccata sesta
Toccata settima
Toccata ottava
Toccata nona
Toccata decima
  • Toccate d'intavolatura d'organo, Knjiga 1:
Toccata prima
Toccata seconda
Toccata terza
Toccata quarta
Toccata quinta
Toccata sesta
Toccata settima
Toccata ottava
Toccata nona
Toccata decima
  • Canzoni d'intavolatura d'organo fatte alla francese, Knjiga 1
La Benvenuta
La Bovia
La Cortese
La Gratiosa
La Leonora
La Rolanda
La Zambeccara
L'Alberagata

.Petit Jacquet

  • Canzoni d'intavolatura d'organo fatte alla francese, Knjiga 2:
La Ironica
La Jolette
La Pazza
La Palma
La Pargoletta
La Rosa
La Radivila
La Seula
La Scarampa
L'Arconadia
Petite Camusette
  • Canzoni d'intavolatura d'organo fatte alla francese, Knjiga 3:
Content
Languissans
Onques amour
Susanne un jour

Vanjski linkovi

Reference

  1. ^ a b c d "Claudio Merulo, biografija". allmusic.com. Pristupljeno 9. 7. 2016. CS1 održavanje: nepreporučeni parametar (link)
  2. ^ "Claudio Merulo, facts". biography.yourdictionary.com. Pristupljeno 17. 7. 2016. CS1 održavanje: nepreporučeni parametar (link)


Preuzeto iz "https://bs.wikipedia.org/w/index.php?title=Claudio_Merulo&oldid=2741588"