Sud (logika)

Sud je misao kojom se nešto tvrdi ili poriće.

Primjer :

Čovjek je smrtan. Svaki sud se izražva rečenicom i s obzirom na to da li se njime nešto tvrdi ili poriče. On može biti istinit ili neistinit, odnosno može imati samo jednu od dvije moguće istinosne vrijednosti. Postavlja se pitanje razlike između suđenja i suda. Suđenje je psihički proces, a sud oblik misli. Neki [[logika|logičari] uzimaju značenje „stav“, a drugi opet „iskaz“, dok sve to označavaju sa sud. U logici su nastale različite teorije o strukturi i biti suda.

Vrste sudova

1. Predikaciona teorija – ova teorija kaže da svaki sud sadrži 2 dva pojma od kojih jedan nazivamo subjektom, a drugi predikatom.Npr. Čovjek je smrtan. (S je P).
2. Relaciona teorija Npr. Ljubav je jača od mržnje.Ovdje je riječ o relaciji između dva člana.(a R b)
3. Egzistencijalna teorija

U svakom sudu imamo samo jedan pojam (subjekt). Sud je priznavanje ili poricanje onoga što se tim pojmom misli.Npr. Svijet postoji. Ne može se odrediti obavezna forma za sve sudove ili struktura, zato što ona ne postoji. Teorije o strukturi sudova nas upoznavaju sa osnovnim tipovima ili vrstama strukture suda.

Podjela sudova

Ranije se smatralo da svi sudovi imaju predikativnu formu. Predikacioni sudovi se dijele po kvantitetu, kvalitetu, modalitetu i relaciji. Prve tri podjele je uveo još Aristotel, a četvrtu podjelu, po relaciji Aristotelov učenik Teofrast.

Sudovi po kvantitetu

Primjer:

Svi profesori su rastreseni.

Ovakve sudove nazivamo opštim ili univerzalnim.

Primjer:

Neki romani su dosadni.

U ovom sudu je riječ samo o dijelu obima pojma subjekta i takve sudove nazivamo posebnim ili partikularnim.