Newtonov zakon gravitacije

Newtonov zakon gravitacije definiše da svaka čestica u svemiru privlači drugu česticu silom koja je direktno proporcionalna proizvodu njihove mase i obrnuto proporcionalna kvadratu udaljenosti između njihovih centara. Ovo je opći fizikalni zakon dobijen na osnovu empirijskih opažanja po onome što je Isaac Newton nazvao induktivnim obrazloženjem. Zakon je dio klasične mehanike i formulisan je u Newtonovom djelu Matematički principi prirodne filozofije ("The Principia"), prvi put objavljenom 5. jula 1686. godine. Kada je ovo Newtonovo djelo predstavljeno englesko Kraljevskom društvu 1686. godine, Robert Hooke je tvrdio da je Njutnov zakon inverzni kvadratni izraz njegovog zakona.

Jednačina za univerzalnu gravitaciju prema Newtonu ima sljedeću formu:

$F=G{\frac {m_{1}m_{2}}{r^{2}}}\$

gdje je:

• F - gravitaciona sila koja djeluje između dva objekta,
• m₁ i m₂ - mase objekata,
• r - udaljenost između centara njihovih masa dok je
• G - Gravitaciona konstanta.