Razlika između verzija stranice "Genetičko inženjerstvo"

S Wikipedije, slobodne enciklopedije
Pregled historije
[pregledana izmjena][pregledana izmjena]
← Starija izmjenaNovija izmjena →
Uklonjeni sadržaj Dodani sadržaj
VizualnoWikitekst
mNo edit summary
No edit summary
Red 1: Red 1:

{{Preuređivanje}}{{Čišćenje}}{{Standardi}}
{{Genetika bočni stubac}}
{{Genetika bočni stubac}}
'''Genetičko inženjerstvo''' je skup [[biohemija|biohemijskih]] postupaka kojima se izrezuju cijeli [[gen]]i, njihovi dijelovi ili grupe gena iz [[DNK]] jednog [[organizam|organizma]] i ugrađuju u prethodno određeno mjesto u DNK sekvenci drugog organizma (najčešće takvog koji ima jednostavne genetičke postavke i koji se može uzgojiti u neograničenim količinama).<ref name= "Kapur Pojskić">{{cite book|author=Kapur Pojskić L.|title=Uvod u genetičko inženjerstvo i biotehnologiju, 2. izdanje|publisher= Institut za genetičko inženjerstvo i biotehnologiju (INGEB), Sarajevo|year=2014|isbn=978-9958-9344-8-3}}</ref><ref name="Bajrović">{{Cite book |author=Bajrović K, Jevrić-Čaušević A., Hadžiselimović R., Eds.|title=Uvod u genetičko inženjerstvo i biotehnologiju|publisher=Institut za genetičko inženjerstvo i biotehnologiju (INGEB) Sarajevo|year=2005|isbn= 9958-9344-1-8}}</ref>
'''Genetičko inženjerstvo''' je skup [[biohemija|biohemijskih]] postupaka kojima se izrezuju cijeli [[gen]]i, a njihovi dijelovi ili grupe gena iz [[DNK]] jednog [[organizam|organizma]] se ugrađuju u prethodno određeno mjesto u DNK sekvenci drugog organizma. Najčešće je to organizam koji ima jednostavne [[Genetika|genetičke]] postavke i koji se može uzgojiti u neograničenim količinama).<ref name= "Kapur Pojskić">{{cite book|author=Kapur Pojskić L.|title=Uvod u genetičko inženjerstvo i biotehnologiju, 2. izdanje|publisher= Institut za genetičko inženjerstvo i biotehnologiju (INGEB), Sarajevo|year=2014|isbn=978-9958-9344-8-3}}</ref><ref name="Bajrović">{{Cite book |author=Bajrović K, Jevrić-Čaušević A., Hadžiselimović R., Eds.|title=Uvod u genetičko inženjerstvo i biotehnologiju|publisher=Institut za genetičko inženjerstvo i biotehnologiju (INGEB) Sarajevo|year=2005|isbn= 9958-9344-1-8}}</ref>


Razvoj tih postupaka omogućio je upoznavanje građe i organizacije velikog broja gena različitih organizama, uključujući i [[čovjek]]a,<ref name=“Hadžiselimović-Pojskić“>{{cite book |author=Hadžiselimović R., Pojskić N. |year=2005|title= Uvod u humanu imunogenetiku.|publisher= Institut za genetičko inženjerstvo i biotehnologiju (INGEB), Sarajevo|isbn=9958-9344-3-4}}</ref><ref name=“Hadži-selimović“>{{cite book |author=Hadžiselimović R.|year=2005 |title=Bioantropologija – Biodiverzitet recentnog čovjeka.|publisher= Institut za genetičko inženjerstvo i biotehnologiju (INGEB), Sarajevo|isbn=9958-9344-2-6}}</ref> te mogućnost [[industrija|industrijske]] proizvodnje [[bjelančevine|bjelančevina]] pomoću [[mikroorganizmi|mikroorganizama]] u koje su ugrađeni sintetski ili prirodni geni [[virus (biologija)|virusa]], [[bakterije|bakterija]], [[gljive|gljiva]] i viših organizama, uključujući i čovjeka. Danas je moguće sintetizirati bjelančevine [[eukarioti|eukariota]] u [[prokarioti|prokariotskim]] ćelijama. Te [[ćelije (biologija)|ćelije]] proizvode [[insulin]], [[interferon]], [[interlukin]]e i [[somatotropin|hormon rasta]], te rekombinantne [[vakcina|vakcine]]. Postupci koji se primjenjuju u genetičkom inženjerstvu uglavnom su [[enzimi|enzimski]] i [[molekularna biologija|molekularno-biološki]] te klasični postupci mikrobne [[genetika|genetike]].<ref name="Bajrović"/>
Razvoj tih postupaka omogućio je upoznavanje građe i organizacije velikog broja gena različitih organizama, uključujući i [[čovjek]]a,<ref name=“Hadžiselimović-Pojskić“>{{cite book |author=Hadžiselimović R., Pojskić N. |year=2005|title= Uvod u humanu imunogenetiku.|publisher= Institut za genetičko inženjerstvo i biotehnologiju (INGEB), Sarajevo|isbn=9958-9344-3-4}}</ref><ref name=“Hadži-selimović“>{{cite book |author=Hadžiselimović R.|year=2005 |title=Bioantropologija – Biodiverzitet recentnog čovjeka.|publisher= Institut za genetičko inženjerstvo i biotehnologiju (INGEB), Sarajevo|isbn=9958-9344-2-6}}</ref> te mogućnosti razvoja [[industrija|industrijske]] proizvodnje [[bjelančevine|bjelančevina]] pomoću [[mikroorganizmi|mikroorganizama]] u koje su ugrađeni vještački ili prirodni geni [[virus (biologija)|virusa]], [[bakterije|bakterija]], [[gljive|gljiva]] i viših organizama.
Danas je moguće sintetizirati bjelančevine [[eukarioti|eukariota]] u [[prokarioti|prokariotskim]] ćelijama. Te [[ćelije (biologija)|ćelije]] proizvode [[insulin]], [[interferon]], [[interlukin]]e i [[somatotropin|hormon rasta]], te rekombinantne [[vakcina|vakcine]]. Postupci koji se primjenjuju u genetskom inženjerstvu uglavnom su [[enzimi|enzimski]] i [[molekularna biologija|molekularno-biološki]] te klasični postupci [[Mikrob|mikrobne]] [[genetika|genetike]].<ref name="Bajrović"/>


== Proces ==
== Proces ==
Jedna od dviju DNK mora biti [[plazmidi|plazmidskog]] ili [[virus (biologija)|virusnog]] porijekla i mora posjedovati gene koji daju sposobnost da se autonomno replicira u odgovarajućim ćelijama. Ova DNK, koju nazivamo [[vektor (genetika)|vektorom]], služi za [[replikacija DNK|repliciranje druge DNK]]. Druga DNK, koja je zapravo predmet proučavanja i koja se želi razmnožiti, naziva se stranom, jer u pravilu nije srodna niti s vektorskom DNK, niti sa ćelijom u koju će ući nakon spajanja s vektorom.<ref name=“biologija2“>{{cite book|author=Sofradžija A., Berberović Lj., Hadžiselimović R. |year=2003|title= Biologija za 2.|publisher=Svjetlost, Sarajevo|isbn=9958-10-581-0}}</ref>
Jedna od dviju DNK mora biti [[plazmidi|plazmidskog]] ili [[virus (biologija)|virusnog]] porijekla i mora posjedovati gene koji daju sposobnost da se autonomno razmnožavaju u odgovarajućim ćelijama. Ova DNK, koju nazivamo [[vektor (genetika)|vektorom]], služi za [[replikacija DNK|repliciranje druge DNK]]. Druga DNK, koja je zapravo predmet proučavanja i koja se želi razmnožiti, naziva se stranom, jer u pravilu nije srodna niti s vektorskom DNK, niti sa ćelijom u koju će ući nakon spajanja s vektorom.<ref name=“biologija2“>{{cite book|author=Sofradžija A., Berberović Lj., Hadžiselimović R. |year=2003|title= Biologija za 2.|publisher=Svjetlost, Sarajevo|isbn=9958-10-581-0}}</ref>


Za reakciju spajanja vektorske i strane DNK upotrebljava se naziv rekombinacija ''in vitro'', dok se proizvod reakcije naziva [[rekombinantna DNK|rekombinantnom DNK]]. Da bi se [[molekule]] rekombinantne DNK autonomno replicirale, treba ih unijeti u bakterijske ili kakve druge, za to prikladne, ćelije. Unošenje rekombinantne DNK u ćelije naziva se [[transformacija|transformacijom]] ili [[transfekcija|transfekcijom]], u zavisnosti od toga služi li kao vektor plazmidska ili viralna DNK.
Za reakciju spajanja vektorske i strane DNK upotrebljava se naziv rekombinacija [[in vitro]], dok se proizvod reakcije naziva [[rekombinantna DNK|rekombinantnom DNK]]. Da bi se [[molekule]] rekombinantne DNK autonomno razmnožavale, treba ih unijeti u bakterijske ili kakve druge, za to prikladne, ćelije. Unošenje rekombinantne DNK u ćelije naziva se [[transformacija|transformacijom]] ili [[transfekcija|transfekcijom]], u zavisnosti od toga služi li kao vektor plazmidska ili viralna DNK.


Autonomna replikacija jedne molekule rekombinantne DNK počinje u jednoj ćeliji, a nastavlja se u potomcima te ćelije ili u susjednim ćelijama. Pritom od svake pojedine molekule nastaje mnoštvo njoj identičnih molekula. Takav način razmnožavanja rekombinantne DNK i stranih gena, koje rekombinantna DNK u sebi nosi, naziva se [[kloniranje DNK]] ili kloniranjem gena. Strana DNK prelomi se na tačno određenim mjestima pomoću [[restriktivni enzim|restriktivnog enzima]]. Pomoću istog enzima napravi se jedan lom na određenom mjestu u cirkularnoj molekuli plazmidskog vektora.<ref name=<"Alberts">{{cite book|author=Alberts B. et al.|year=2002|title= Molecular Biology of the Cell, 4th Ed.|publisher= Garland Science|isbn=0-8153-4072-9}}</ref>
Autonomno razmnožavanje jedne molekule rekombinantne DNK počinje u jednoj ćeliji, a nastavlja se u potomcima te ćelije ili u susjednim ćelijama. Pritom od svake pojedine molekule nastaje mnoštvo njoj identičnih molekula. Takav način razmnožavanja rekombinantne DNK i stranih gena, koje rekombinantna DNK u sebi nosi, naziva se [[kloniranje DNK]] ili kloniranjem gena. Strana DNK prelomi se na tačno određenim mjestima pomoću [[restriktivni enzim|restriktivnog enzima]]. Pomoću istog enzima napravi se jedan lom na određenom mjestu u cirkularnoj molekuli plazmidskog vektora.<ref name=<"Alberts">{{cite book|author=Alberts B. et al.|year=2002|title= Molecular Biology of the Cell, 4th Ed.|publisher= Garland Science|isbn=0-8153-4072-9}}</ref>


Krajevi jednog od fragmenata strane DNK spoje se s pomoću enzima DNK ligaze s krajevima vektorske DNK i na taj način dobije se cirkularna rekombinantna DNK. Rekombintna DNK unosi se u bakterijske ćelije, koje su prethodno obrađene tako da postanu propusne za DNK. Nakon unošenja, rekombinantna DNK se replicira u bakterijskoj [[citoplazma|citoplazmi]], dok se bakterije istovremeno množe. Tako nastaje [[klon]] rekombinantne DNK i unutar njega, klon stranih gena.
Krajevi jednog od djeliċa strane DNK spoje se pomoću enzima DNK ligaze s krajevima vektorske DNK i na taj način dobije se cirkularna rekombinantna DNK. Rekombintna DNK unosi se u bakterijske ćelije, koje su prethodno obrađene tako da postanu propusne za DNK. Nakon unošenja, rekombinantna DNK se razmnožava u bakterijskoj [[citoplazma|citoplazmi]], dok se bakterije istovremeno množe. Tako nastaje [[klon]] rekombinantne DNK i unutar njega, klon stranih gena.


==Također pogledajte==
== Također pogledajte ==
*[[Transgeneza]]
* [[Transgeneza]]
*[[Genetički modificirani organizam]]
* [[Genetički modificirani organizam]]


==Reference==
== Reference ==
{{refspisak}}
{{refspisak}}


==Vanjski linkovi==
== Vanjski linkovi ==
{{Commonscat|Genetic engineering}}
{{Commonscat|Genetic engineering}}
{{Genetika}}
{{Genetika}}

Verzija na dan 17 april 2019 u 16:45

Dio članaka o
Genetici
 
Ključne komponente
Historija i teme
Istraživanje
Personalizovana medicina
Personalizovana medicina

Genetičko inženjerstvo je skup biohemijskih postupaka kojima se izrezuju cijeli geni, a njihovi dijelovi ili grupe gena iz DNK jednog organizma se ugrađuju u prethodno određeno mjesto u DNK sekvenci drugog organizma. Najčešće je to organizam koji ima jednostavne genetičke postavke i koji se može uzgojiti u neograničenim količinama).[1][2]

Razvoj tih postupaka omogućio je upoznavanje građe i organizacije velikog broja gena različitih organizama, uključujući i čovjeka,[3][4] te mogućnosti razvoja industrijske proizvodnje bjelančevina pomoću mikroorganizama u koje su ugrađeni vještački ili prirodni geni virusa, bakterija, gljiva i viših organizama. Danas je moguće sintetizirati bjelančevine eukariota u prokariotskim ćelijama. Te ćelije proizvode insulin, interferon, interlukine i hormon rasta, te rekombinantne vakcine. Postupci koji se primjenjuju u genetskom inženjerstvu uglavnom su enzimski i molekularno-biološki te klasični postupci mikrobne genetike.[2]

Proces

Jedna od dviju DNK mora biti plazmidskog ili virusnog porijekla i mora posjedovati gene koji daju sposobnost da se autonomno razmnožavaju u odgovarajućim ćelijama. Ova DNK, koju nazivamo vektorom, služi za repliciranje druge DNK. Druga DNK, koja je zapravo predmet proučavanja i koja se želi razmnožiti, naziva se stranom, jer u pravilu nije srodna niti s vektorskom DNK, niti sa ćelijom u koju će ući nakon spajanja s vektorom.[5]

Za reakciju spajanja vektorske i strane DNK upotrebljava se naziv rekombinacija in vitro, dok se proizvod reakcije naziva rekombinantnom DNK. Da bi se molekule rekombinantne DNK autonomno razmnožavale, treba ih unijeti u bakterijske ili kakve druge, za to prikladne, ćelije. Unošenje rekombinantne DNK u ćelije naziva se transformacijom ili transfekcijom, u zavisnosti od toga služi li kao vektor plazmidska ili viralna DNK.

Autonomno razmnožavanje jedne molekule rekombinantne DNK počinje u jednoj ćeliji, a nastavlja se u potomcima te ćelije ili u susjednim ćelijama. Pritom od svake pojedine molekule nastaje mnoštvo njoj identičnih molekula. Takav način razmnožavanja rekombinantne DNK i stranih gena, koje rekombinantna DNK u sebi nosi, naziva se kloniranje DNK ili kloniranjem gena. Strana DNK prelomi se na tačno određenim mjestima pomoću restriktivnog enzima. Pomoću istog enzima napravi se jedan lom na određenom mjestu u cirkularnoj molekuli plazmidskog vektora.[6]

Krajevi jednog od djeliċa strane DNK spoje se pomoću enzima DNK ligaze s krajevima vektorske DNK i na taj način dobije se cirkularna rekombinantna DNK. Rekombintna DNK unosi se u bakterijske ćelije, koje su prethodno obrađene tako da postanu propusne za DNK. Nakon unošenja, rekombinantna DNK se razmnožava u bakterijskoj citoplazmi, dok se bakterije istovremeno množe. Tako nastaje klon rekombinantne DNK i unutar njega, klon stranih gena.

Također pogledajte

Reference

  1. ^ Kapur Pojskić L. (2014). Uvod u genetičko inženjerstvo i biotehnologiju, 2. izdanje. Institut za genetičko inženjerstvo i biotehnologiju (INGEB), Sarajevo. ISBN 978-9958-9344-8-3.
  2. ^ a b Bajrović K, Jevrić-Čaušević A., Hadžiselimović R., Eds. (2005). Uvod u genetičko inženjerstvo i biotehnologiju. Institut za genetičko inženjerstvo i biotehnologiju (INGEB) Sarajevo. ISBN 9958-9344-1-8.CS1 održavanje: više imena: authors list (link)
  3. ^ Hadžiselimović R., Pojskić N. (2005). Uvod u humanu imunogenetiku. Institut za genetičko inženjerstvo i biotehnologiju (INGEB), Sarajevo. ISBN 9958-9344-3-4.
  4. ^ Hadžiselimović R. (2005). Bioantropologija – Biodiverzitet recentnog čovjeka. Institut za genetičko inženjerstvo i biotehnologiju (INGEB), Sarajevo. ISBN 9958-9344-2-6.
  5. ^ Sofradžija A., Berberović Lj., Hadžiselimović R. (2003). Biologija za 2. Svjetlost, Sarajevo. ISBN 9958-10-581-0.CS1 održavanje: više imena: authors list (link)
  6. ^ Alberts B.; et al. (2002). Molecular Biology of the Cell, 4th Ed. Garland Science. ISBN 0-8153-4072-9. Eksplicitna upotreba et al. u: |author= (pomoć)

Vanjski linkovi

Preuzeto iz "https://bs.wikipedia.org/w/index.php?title=Genetičko_inženjerstvo&oldid=2992985"