Razlika između verzija stranice "Petar Pavlović"

S Wikipedije, slobodne enciklopedije
Pregled historije
[pregledana izmjena][pregledana izmjena]
← Starija izmjenaNovija izmjena →
Uklonjeni sadržaj Dodani sadržaj
VizualnoWikitekst
No edit summary
No edit summary
Red 4: Red 4:
Poslije smrti kneza Pavla Radinovića augusta [[1415]]. zavladala je pometnja u [[Srednjovjekovna Bosna|Bosni]] koja je potrajala. Tokom [[1416]]. izvori bilježe da je „među [[Velmoža|velmožama]] u Bosni veliko i smrtno neprijateljstvo zbog smrti kneza Pavla te da je [[Srednjovjekovna Bosna|Bosansko kraljevstvo]] podjeljeno i u otvorenom sukobu.“<ref> „Inter barones de Bosna est maxima et mortalis inimicicia propter mortem olim comitis Pauli ... regnum Bosne stat in maximo conflictu et diuixione” (12.10. 1416.g.), J. Gelcich - L. Thalloczy, Diplomatarium relationum reipublicae Ragusanae cum Regno Hungarie, Budapest 1887, 261.</ref>. Stariji Pavlov sin Petar preuzeo je vodstvo u porodici Pavlovića i okomio se na [[Kosače]] (vojvodu [[Sandalj Hranić Kosača|Sandalja Hranića]]) kriveći ih za smrt svoga oca. Pomoć je našao u [[Osmanlijsko carstvo|Osmanlijama]] koji su mu, za izraz [[Vazalstvo|vazalstva]], pomagali. Uspio je da potisne Sandalja u njihovom zajedničkom posjedu u [[Konavli]]ma [[1416]].-[[1417]]. U Konavlima 1417. [[Dubrovnik|Dubrovčan]]i su po narudžbi vojvode Petra gradili [[Cisterna|cisternu]], zdenac za vodu u tvrđavi [[Sokol (tvrđava)|Sokol]], glavnoj vojnoj utvrdi.<ref>„fabricare unam cisternam ... in castro Sochol in Canale ... nomine voyuode Petri” (23. august 1417), Državni arhiv u Dubrovniku, Diversa Cancelariae, XLI, folija 154.</ref>. Situacija se smirila tokom [[1418]]. Insistiranje [[Dubrovnik|Dubrovčana]] na kupoprodaji [[Konavle|Konavala]] nije rezultiralo pozitivnim stavom vojvode Petra tokom [[1419]].
Poslije smrti kneza Pavla Radinovića augusta [[1415]]. zavladala je pometnja u [[Srednjovjekovna Bosna|Bosni]] koja je potrajala. Tokom [[1416]]. izvori bilježe da je „među [[Velmoža|velmožama]] u Bosni veliko i smrtno neprijateljstvo zbog smrti kneza Pavla te da je [[Srednjovjekovna Bosna|Bosansko kraljevstvo]] podjeljeno i u otvorenom sukobu.“<ref> „Inter barones de Bosna est maxima et mortalis inimicicia propter mortem olim comitis Pauli ... regnum Bosne stat in maximo conflictu et diuixione” (12.10. 1416.g.), J. Gelcich - L. Thalloczy, Diplomatarium relationum reipublicae Ragusanae cum Regno Hungarie, Budapest 1887, 261.</ref>. Stariji Pavlov sin Petar preuzeo je vodstvo u porodici Pavlovića i okomio se na [[Kosače]] (vojvodu [[Sandalj Hranić Kosača|Sandalja Hranića]]) kriveći ih za smrt svoga oca. Pomoć je našao u [[Osmanlijsko carstvo|Osmanlijama]] koji su mu, za izraz [[Vazalstvo|vazalstva]], pomagali. Uspio je da potisne Sandalja u njihovom zajedničkom posjedu u [[Konavli]]ma [[1416]].-[[1417]]. U Konavlima 1417. [[Dubrovnik|Dubrovčan]]i su po narudžbi vojvode Petra gradili [[Cisterna|cisternu]], zdenac za vodu u tvrđavi [[Sokol (tvrđava)|Sokol]], glavnoj vojnoj utvrdi.<ref>„fabricare unam cisternam ... in castro Sochol in Canale ... nomine voyuode Petri” (23. august 1417), Državni arhiv u Dubrovniku, Diversa Cancelariae, XLI, folija 154.</ref>. Situacija se smirila tokom [[1418]]. Insistiranje [[Dubrovnik|Dubrovčana]] na kupoprodaji [[Konavle|Konavala]] nije rezultiralo pozitivnim stavom vojvode Petra tokom [[1419]].


Vojvoda Petar Pavlović stradao je od Osmanlija, od vojvode [[Isak]]a, [[1420]], prema izvorima zbog izvršene [[Vjerna služba i vjera gospodska|nevjere]] prema svom [[senior]]u, osmanskom [[sultan]]u. <ref>„u to vrijeme kada se Petar Pavlović iznevjeri caru sultanu i ubi ga Isak carev vojvoda sa carevom voiskom“ (30. maj 1420), Ljubomir Stojanović, Старе српске повеље и писма, I/1, Српска краљевска академија, Београд 1929, 310</ref>. Poslije njega vodstvo među Pavlovićima preuzeo je njegov brat vojvoda Radoslav Pavlović.<ref>„fabricare unam cisternam ... in castro Sochol in Canale ... nomine voyuode Petri” (23. august 1417), Državni arhiv u Dubrovniku, Diversa Cancelariae, XLI, folija 154.</ref>.
Vojvoda Petar Pavlović stradao je od Osmanlija, od vojvode [[Isak]]a, [[1420]], prema izvorima zbog izvršene [[Vazalni odnosi u srednjovjekovnoj Bosni|nevjere]] prema svom [[senior]]u, osmanskom [[sultan]]u. <ref>„u to vrijeme kada se Petar Pavlović iznevjeri caru sultanu i ubi ga Isak carev vojvoda sa carevom voiskom“ (30. maj 1420), Ljubomir Stojanović, Старе српске повеље и писма, I/1, Српска краљевска академија, Београд 1929, 310</ref>. Poslije njega vodstvo među Pavlovićima preuzeo je njegov brat vojvoda Radoslav Pavlović.<ref>„fabricare unam cisternam ... in castro Sochol in Canale ... nomine voyuode Petri” (23. august 1417), Državni arhiv u Dubrovniku, Diversa Cancelariae, XLI, folija 154.</ref>.


Na interesantan način, jedan od sinova Radoslava Pavlovića imao je isto ime i prezime i titulu kao i ovdje navedeni vojvoda Petar Pavlović. Pored njih dvojice, takvu identifikaciju isto ime i prezime i titulu ima jedan predstavnik bočne loze [[Radivojevići|Radivojevića-Jurjevića-Vlatkovića]], te jedan predstavnik bočne loze [[Hrvatinići|Hrvatinića]].
Na interesantan način, jedan od sinova Radoslava Pavlovića imao je isto ime i prezime i titulu kao i ovdje navedeni vojvoda Petar Pavlović. Pored njih dvojice, takvu identifikaciju isto ime i prezime i titulu ima jedan predstavnik bočne loze [[Radivojevići|Radivojevića-Jurjevića-Vlatkovića]], te jedan predstavnik bočne loze [[Hrvatinići|Hrvatinića]].

Verzija na dan 13 oktobar 2019 u 16:51

Petar Pavlović (? - 1420) je bosanski knez i vojvoda, ugledni je predstavnik bosanske vlastelinske porodice Pavlovići; sin je kneza Pavla Radinovića i brat vojvode Radoslava Pavlovića.

Poslije smrti kneza Pavla Radinovića augusta 1415. zavladala je pometnja u Bosni koja je potrajala. Tokom 1416. izvori bilježe da je „među velmožama u Bosni veliko i smrtno neprijateljstvo zbog smrti kneza Pavla te da je Bosansko kraljevstvo podjeljeno i u otvorenom sukobu.“[1]. Stariji Pavlov sin Petar preuzeo je vodstvo u porodici Pavlovića i okomio se na Kosače (vojvodu Sandalja Hranića) kriveći ih za smrt svoga oca. Pomoć je našao u Osmanlijama koji su mu, za izraz vazalstva, pomagali. Uspio je da potisne Sandalja u njihovom zajedničkom posjedu u Konavlima 1416.-1417. U Konavlima 1417. Dubrovčani su po narudžbi vojvode Petra gradili cisternu, zdenac za vodu u tvrđavi Sokol, glavnoj vojnoj utvrdi.[2]. Situacija se smirila tokom 1418. Insistiranje Dubrovčana na kupoprodaji Konavala nije rezultiralo pozitivnim stavom vojvode Petra tokom 1419.

Vojvoda Petar Pavlović stradao je od Osmanlija, od vojvode Isaka, 1420, prema izvorima zbog izvršene nevjere prema svom senioru, osmanskom sultanu. [3]. Poslije njega vodstvo među Pavlovićima preuzeo je njegov brat vojvoda Radoslav Pavlović.[4].

Na interesantan način, jedan od sinova Radoslava Pavlovića imao je isto ime i prezime i titulu kao i ovdje navedeni vojvoda Petar Pavlović. Pored njih dvojice, takvu identifikaciju isto ime i prezime i titulu ima jedan predstavnik bočne loze Radivojevića-Jurjevića-Vlatkovića, te jedan predstavnik bočne loze Hrvatinića.

Reference

  1. ^ „Inter barones de Bosna est maxima et mortalis inimicicia propter mortem olim comitis Pauli ... regnum Bosne stat in maximo conflictu et diuixione” (12.10. 1416.g.), J. Gelcich - L. Thalloczy, Diplomatarium relationum reipublicae Ragusanae cum Regno Hungarie, Budapest 1887, 261.
  2. ^ „fabricare unam cisternam ... in castro Sochol in Canale ... nomine voyuode Petri” (23. august 1417), Državni arhiv u Dubrovniku, Diversa Cancelariae, XLI, folija 154.
  3. ^ „u to vrijeme kada se Petar Pavlović iznevjeri caru sultanu i ubi ga Isak carev vojvoda sa carevom voiskom“ (30. maj 1420), Ljubomir Stojanović, Старе српске повеље и писма, I/1, Српска краљевска академија, Београд 1929, 310
  4. ^ „fabricare unam cisternam ... in castro Sochol in Canale ... nomine voyuode Petri” (23. august 1417), Državni arhiv u Dubrovniku, Diversa Cancelariae, XLI, folija 154.

Literatura

  • Đuro Tošić, Vojvoda Petar Pavlović, Jugoslovenski istorijski časopis XXXIV/1-2, Beograd 2001.
  • Joseph Gelcich – Ludwig Thalloczy, Diplomatarium relationum reipublicae Ragusanae cum Regno Hungarie, Budapest 1887.
  • Ljubomir Stojanović, Старе српске повеље и писма, I/1, Српска краљевска академија, Београд 1929.
Preuzeto iz "https://bs.wikipedia.org/w/index.php?title=Petar_Pavlović&oldid=3019066"