Razlika između verzija stranice "Prezimena u srednjovjekovnoj Bosni"
| [pregledana izmjena] | [pregledana izmjena] |
No edit summary |
No edit summary |
||
| Red 1: | Red 1: | ||
{{Nedostaju izvori}} |
{{Nedostaju izvori}} |
||
'''Prezimena u srednjovjekovnoj Bosni''' nisu stalna niti trajna. Zadržavaju se u okviru jedne porodice samo za života jedne generacije. Najčešća osnova za izvođenje prezimena je patronimik, tj. ime oca. Na primjer: knez ''Vukac'' Hranić imao je sina [[Stjepan Vukčić Kosača|Stjepana ''Vukčića'']]. Pored [[patronimik]]a, prezimena se dobijaju po nadimcima, [[titula]]ma, |
'''Prezimena u srednjovjekovnoj Bosni''' nisu stalna niti trajna. Zadržavaju se u okviru jedne porodice samo za života jedne generacije. Najčešća osnova za izvođenje prezimena je patronimik, tj. ime oca. Na primjer: knez ''Vukac'' Hranić imao je sina [[Stjepan Vukčić Kosača|Stjepana ''Vukčića'']]. Pored [[patronimik]]a, prezimena se dobijaju po [[nadimak|nadimcima]], [[titula]]ma, [[osobina]]ma, podnebljima kao i okruženju. Zato je teško praviti stabilna i duga [[srednji vijek|srednjovjekovna]] stabla pojedinih [[porodica]]. |
||
Ilustrativan je primjer vlastele [[Radivojevići|Radivojevića]]: Najstariji poznati član u ovoj lozi je izvjesni ''Bogavac''. Njegovi sinovi su Radivoj i Mrdeša ''Bogavčić''. Sinovi ''Radivoja'' Bogavčića su Juraj i Vukić ''Radivojević''. Sinovi ''Vukića'' Radivojevića su ''Vukićevići'', a sinovi ''Jurja'' Radivojevića su ''Jurjevići''. Sin ''Jurja'' Radivojevića je Vlatko ''Jurjević'', a sin ''Vlatka'' Jurjevića je Ivaniš ''Vlatković''. Rodovska imena poput [[Kotromanići|Kotromanića]] i [[Kosače|Kosača]] nisu prezimena. I u takvim slučajevima prezime je patronimik. Vlatko i Hranja Vuković su Kosače, a to je i [[Sandalj Hranić Kosača|Sandalj Hranić]], sin Hrane Vukovića itd. |
Ilustrativan je primjer vlastele [[Radivojevići|Radivojevića]]: Najstariji poznati član u ovoj lozi je izvjesni ''Bogavac''. Njegovi sinovi su Radivoj i Mrdeša ''Bogavčić''. Sinovi ''Radivoja'' Bogavčića su Juraj i Vukić ''Radivojević''. Sinovi ''Vukića'' Radivojevića su ''Vukićevići'', a sinovi ''Jurja'' Radivojevića su ''Jurjevići''. Sin ''Jurja'' Radivojevića je Vlatko ''Jurjević'', a sin ''Vlatka'' Jurjevića je Ivaniš ''Vlatković''. Rodovska imena poput [[Kotromanići|Kotromanića]] i [[Kosače|Kosača]] nisu prezimena. I u takvim slučajevima prezime je patronimik. Vlatko i Hranja Vuković su Kosače, a to je i [[Sandalj Hranić Kosača|Sandalj Hranić]], sin Hrane Vukovića itd. |
||
Verzija na dan 20 oktobar 2019 u 14:09
 | Ovaj članak ili neki od njegovih odlomaka nije dovoljno potkrijepljen izvorima (literatura, veb-sajtovi ili drugi izvori). |
Prezimena u srednjovjekovnoj Bosni nisu stalna niti trajna. Zadržavaju se u okviru jedne porodice samo za života jedne generacije. Najčešća osnova za izvođenje prezimena je patronimik, tj. ime oca. Na primjer: knez Vukac Hranić imao je sina Stjepana Vukčića. Pored patronimika, prezimena se dobijaju po nadimcima, titulama, osobinama, podnebljima kao i okruženju. Zato je teško praviti stabilna i duga srednjovjekovna stabla pojedinih porodica.
Ilustrativan je primjer vlastele Radivojevića: Najstariji poznati član u ovoj lozi je izvjesni Bogavac. Njegovi sinovi su Radivoj i Mrdeša Bogavčić. Sinovi Radivoja Bogavčića su Juraj i Vukić Radivojević. Sinovi Vukića Radivojevića su Vukićevići, a sinovi Jurja Radivojevića su Jurjevići. Sin Jurja Radivojevića je Vlatko Jurjević, a sin Vlatka Jurjevića je Ivaniš Vlatković. Rodovska imena poput Kotromanića i Kosača nisu prezimena. I u takvim slučajevima prezime je patronimik. Vlatko i Hranja Vuković su Kosače, a to je i Sandalj Hranić, sin Hrane Vukovića itd.
U srednjovjekovnoj Bosni žene nemaju izvedena prezimena. One se bliže određuju imenom oca (poput: Katarina kći vojvode Stjepana, a ne Katarina Stjepanović), ili supruga (Katarina žena kralja Tomaša Ostojića, a ne Katarina Ostojić). Ni prije ni poslije udaje žena se ne pojavljuje sa izvedenim prezimenom. Radi snalaženja u literaturi se daju prezimena i ženama (poput: Jelena Crnojević, Jelena Balšić, Anka Vukčić itd.), no to nije njihova izvorna identifikacija niti se takvo što može pronaći u izvorima.
Literatura
- Esad Kurtović, Радосалићи – примјер 'једнократних презимена' средњега вијека ,Историјски институт, Студије 2, Београд 2009. [1]