Razlika između verzija stranice "Claudio Monteverdi"
| [pregledana izmjena] | [pregledana izmjena] |
m →Reference: +def |
m razne ispravke |
||
| Red 1: | Red 1: | ||
[[Datoteka:Claudio Monteverdi.jpg|mini|desno|Claudio Monteverdi]] |
[[Datoteka:Claudio Monteverdi.jpg|mini|desno|Claudio Monteverdi]] |
||
Claudio Monteverdi je rođen [[15. maj]]a [[1567]]. u [[Cremona|Cremoni]], umro: [[29. novembar|29. novembra]] [[1643]]. u [[Venecija|Veneciji]] |
'''Claudio Monteverdi''' je rođen [[15. maj]]a [[1567]]. u [[Cremona|Cremoni]], umro: [[29. novembar|29. novembra]] [[1643]]. u [[Venecija|Veneciji]] |
||
[[Kompozitor]] Claudio Monteverdi, čija slava sve više raste u naše vrijeme, bio je posljednji veliki [[ |
[[Kompozitor]] Claudio Monteverdi, čija slava sve više raste u naše vrijeme, bio je posljednji veliki [[italija]]nski [[Polifonija|polifoničar]] i madrigalist i prvi važan autor vokalnih kompozicija i opernih djela. Rođen je 15. maja 1567. u liječničkoj porodici u Cremoni. S petnaest godina objavljuje svoju prvu zbirku [[motet]]a, koji su, kao i [[madrigal]]i i canzonette iz tog razdoblja, napisani u strogom polifonom stilu. Sa dvadeset i tri godine postao je violinist kod vojvode od Mantove te ga prati na njegovim brojnim putovanjima i upoznaje savremene struje u evropskoj muzici. Godine [[1600]]., prilikom vjenčanja Marije De Medici i [[Henrik IV, kralj Francuske|Henrika IV]]., u [[Firenca|Firenci]] je prisustvovao na premijeri [[Euridica|Euridice]], opere [[Jacopo Peri|Jacopa Perija]], nove muzičke vrste koja je nastala na firentinskom dvoru. Na poticaj vojvode, Monteverdi [[1607]]. komponira operu [[Priča o Orfeju]] u kojoj [[recitativ]]e i pjevače prati najveći raspoloživi [[orkestar]]. Orfej će postati prva [[opera]] standardnog opernog repertoara. |
||
Uskoro piše nove opere [[Arianna (opera)|Arianna]], [[Ples nezahvalnica (opera)|Ples nezahvalnica]] i [[Andromeda (opera)|Andromeda]] s kojima postiže veliki uspjeh širom [[Italija|Italije]]. Istodobno objavljuje i petu knjigu madrigala u kojima je vidljiva sve veća harmonijska odvažnost, korištenje disonanci i solo-dionica. Poslije smrti vojvode Vincenza I., Monteverdi prihvaća mjesto direktora i dirigenta [[crkva Svetog Marka|crkve Svetog Marka]] u Veneciji. Tu stvara veliki broj sakralnih kompozicija - [[misa]], moteta, te se zaređuje. Otvorenje venecijskog Teatra San Cassiana, prvog stalnog opernog pozorišta u svijetu [[1637]]. godine, daje novi poticaj velikom kompozitoru. Iako je već u osmom desetljeću života, Monteverdi komponira, po ocjeni savremenika - pet opernih remek - djela, od kojih su dva - [[Odisejev povratak (opera)|Odisejev povratak]] i [[Krunidba Popeje (opera)|Krunidba Popeje]] - sačuvana u cijelosti te se i danas izvode. |
Uskoro piše nove opere [[Arianna (opera)|Arianna]], [[Ples nezahvalnica (opera)|Ples nezahvalnica]] i [[Andromeda (opera)|Andromeda]] s kojima postiže veliki uspjeh širom [[Italija|Italije]]. Istodobno objavljuje i petu knjigu madrigala u kojima je vidljiva sve veća harmonijska odvažnost, korištenje disonanci i solo-dionica. Poslije smrti vojvode Vincenza I., Monteverdi prihvaća mjesto direktora i dirigenta [[crkva Svetog Marka|crkve Svetog Marka]] u Veneciji. Tu stvara veliki broj sakralnih kompozicija - [[misa]], moteta, te se zaređuje. Otvorenje venecijskog Teatra San Cassiana, prvog stalnog opernog pozorišta u svijetu [[1637]]. godine, daje novi poticaj velikom kompozitoru. Iako je već u osmom desetljeću života, Monteverdi komponira, po ocjeni savremenika - pet opernih remek - djela, od kojih su dva - [[Odisejev povratak (opera)|Odisejev povratak]] i [[Krunidba Popeje (opera)|Krunidba Popeje]] - sačuvana u cijelosti te se i danas izvode. |
||
Claudio Monteverdi je umro 29. novembra 1643. godine u Veneciji. Potkraj života napisao je još niz ratničkih i ljubavnih moteta u kojima, vjerovatno prvi u [[Historija|historiji]], upotrebljava tremolo i pizzicato u [[Gudački instrumenti|gudačkim instrumentima]]. Uopšteno, gudaćki instrumenti u Monteverdijevim djelima postaju temeljem orkestra koji sve više nalikuje današnjem [[Klasična muzika|klasičnom]] [[Simfonija|simfonijskom]] ili opernom orkestru. |
Claudio Monteverdi je umro 29. novembra 1643. godine u Veneciji. Potkraj života napisao je još niz ratničkih i ljubavnih moteta u kojima, vjerovatno prvi u [[Historija|historiji]], upotrebljava tremolo i pizzicato u [[Gudački instrumenti|gudačkim instrumentima]]. Uopšteno, gudaćki instrumenti u Monteverdijevim djelima postaju temeljem orkestra koji sve više nalikuje današnjem [[Klasična muzika|klasičnom]] [[Simfonija|simfonijskom]] ili opernom orkestru. |
||
== Djela == |
== Djela == |
||
Monteverdijeva djela su podijeljena u tri kategorije: madrigali, opere, i crkvena muzika.<ref>Redlich, H. F. ''Claudio Monteverdi: Life and Work''. London: Oxford University, Press, 1952, {{Page needed|date= |
Monteverdijeva djela su podijeljena u tri kategorije: madrigali, opere, i crkvena muzika.<ref>Redlich, H. F. ''Claudio Monteverdi: Life and Work''. London: Oxford University, Press, 1952, {{Page needed|date=decembar 2008}}.</ref> |
||
=== Madrigali === |
=== Madrigali === |
||
Verzija na dan 17 februar 2020 u 16:20
Claudio Monteverdi je rođen 15. maja 1567. u Cremoni, umro: 29. novembra 1643. u Veneciji
Kompozitor Claudio Monteverdi, čija slava sve više raste u naše vrijeme, bio je posljednji veliki italijanski polifoničar i madrigalist i prvi važan autor vokalnih kompozicija i opernih djela. Rođen je 15. maja 1567. u liječničkoj porodici u Cremoni. S petnaest godina objavljuje svoju prvu zbirku moteta, koji su, kao i madrigali i canzonette iz tog razdoblja, napisani u strogom polifonom stilu. Sa dvadeset i tri godine postao je violinist kod vojvode od Mantove te ga prati na njegovim brojnim putovanjima i upoznaje savremene struje u evropskoj muzici. Godine 1600., prilikom vjenčanja Marije De Medici i Henrika IV., u Firenci je prisustvovao na premijeri Euridice, opere Jacopa Perija, nove muzičke vrste koja je nastala na firentinskom dvoru. Na poticaj vojvode, Monteverdi 1607. komponira operu Priča o Orfeju u kojoj recitative i pjevače prati najveći raspoloživi orkestar. Orfej će postati prva opera standardnog opernog repertoara.
Uskoro piše nove opere Arianna, Ples nezahvalnica i Andromeda s kojima postiže veliki uspjeh širom Italije. Istodobno objavljuje i petu knjigu madrigala u kojima je vidljiva sve veća harmonijska odvažnost, korištenje disonanci i solo-dionica. Poslije smrti vojvode Vincenza I., Monteverdi prihvaća mjesto direktora i dirigenta crkve Svetog Marka u Veneciji. Tu stvara veliki broj sakralnih kompozicija - misa, moteta, te se zaređuje. Otvorenje venecijskog Teatra San Cassiana, prvog stalnog opernog pozorišta u svijetu 1637. godine, daje novi poticaj velikom kompozitoru. Iako je već u osmom desetljeću života, Monteverdi komponira, po ocjeni savremenika - pet opernih remek - djela, od kojih su dva - Odisejev povratak i Krunidba Popeje - sačuvana u cijelosti te se i danas izvode.
Claudio Monteverdi je umro 29. novembra 1643. godine u Veneciji. Potkraj života napisao je još niz ratničkih i ljubavnih moteta u kojima, vjerovatno prvi u historiji, upotrebljava tremolo i pizzicato u gudačkim instrumentima. Uopšteno, gudaćki instrumenti u Monteverdijevim djelima postaju temeljem orkestra koji sve više nalikuje današnjem klasičnom simfonijskom ili opernom orkestru.
Djela
Monteverdijeva djela su podijeljena u tri kategorije: madrigali, opere, i crkvena muzika.[1]
Madrigali
 |
|
| Imate probleme kod slušanja ovih datoteka? Pogledajte pomoć oko medija. | |
Reference
- ^ Redlich, H. F. Claudio Monteverdi: Life and Work. London: Oxford University, Press, 1952, [potrebna stranica].
 |
Commons ima datoteke na temu: Claudio Monteverdi |