Razlika između verzija stranice "Giorgio Napolitano"

S Wikipedije, slobodne enciklopedije
Pregled historije
[pregledana izmjena][pregledana izmjena]
← Starija izmjenaNovija izmjena →
Uklonjeni sadržaj Dodani sadržaj
VizualnoWikitekst
oznake: mobilno uređivanje mobilno veb-uređivanje
Red 25: Red 25:
Predsjednik [[Carlo Azeglio Ciampi]] 2005. godine imenovao je Napolitana za doživotnog [[senat]]ora. U maju 2006. godine, parlament ga je izabrao za predsjednika Italije. Tokom svog prvog mandata, nadgledao je vlade kako [[Lijevi centar|lijevog centra]], na čelu sa Prodijem, tako i desnog centra, predvođenog [[Silvio Berlusconi|Silviom Berlusconijem]]. U novembru 2011. Berlusconi je podnio ostavku na mjesto [[Premijer Italije|premijera]] zbog finansijskih i ekonomskih problema. Napolitano je, u skladu sa svojom ustavnom ulogom, tada zatražio od bivšeg komesara [[Evropska unija|Evropske unije]] Marija Montija da formira vladu, a koju su kritičari nazivali "vladom predsjednika".<ref>{{cite web|url=https://www.repubblica.it/politica/2011/11/14/news/editoriale_mauro-24969049/|title=Il governo del presidente|date=14. 11. 2011|website=La Repubblica}}</ref>
Predsjednik [[Carlo Azeglio Ciampi]] 2005. godine imenovao je Napolitana za doživotnog [[senat]]ora. U maju 2006. godine, parlament ga je izabrao za predsjednika Italije. Tokom svog prvog mandata, nadgledao je vlade kako [[Lijevi centar|lijevog centra]], na čelu sa Prodijem, tako i desnog centra, predvođenog [[Silvio Berlusconi|Silviom Berlusconijem]]. U novembru 2011. Berlusconi je podnio ostavku na mjesto [[Premijer Italije|premijera]] zbog finansijskih i ekonomskih problema. Napolitano je, u skladu sa svojom ustavnom ulogom, tada zatražio od bivšeg komesara [[Evropska unija|Evropske unije]] Marija Montija da formira vladu, a koju su kritičari nazivali "vladom predsjednika".<ref>{{cite web|url=https://www.repubblica.it/politica/2011/11/14/news/editoriale_mauro-24969049/|title=Il governo del presidente|date=14. 11. 2011|website=La Repubblica}}</ref>


Kada mu je u aprilu 2013. godine istekao sedmogodišnji predsjednički mandat, Napolitano (tada je imao 87 godina) nevoljko je prihvatio ponovni izbor, postavši prvi predsjednik Italije koji je služio drugi mandat, kako bi zaštitio kontinuitet institucija zemlje tokom parlamentarnog zastoja koji je uslijedio nakon opštih izboria 2013. Nakon što je ponovo izabran za predsjednika uz široku međustranačku podršku u parlamentu, prevazišao je zastoj tako što je pozvao Enrica Lettu da predloži vladu u obliku velike koalicije. Kada je Letta 14. februara 2014. podnio ostavku, Napolitano je ovlastio [[Matteo Renzi|Mattea Renzija]] da formira novu vladu. Nakon rekordnih osam i po godina na mjestu predsjednika, Napolitano je podnio ostavku u 89. godini u januaru 2015. godine.<ref name=bbcresig>{{cite web|publisher=BBC|title=Italian President Napolitano announces retirement|date=14. 1. 2015|access-date=17. 1. 2015|url=https://www.bbc.co.uk/news/world-europe-30810461}}</ref>
Kada mu je u aprilu 2013. godine istekao sedmogodišnji predsjednički mandat, Napolitano (tada je imao 87 godina) nevoljko je prihvatio ponovni izbor, postavši prvi predsjednik Italije koji je služio drugi mandat, kako bi zaštitio kontinuitet institucija zemlje tokom parlamentarnog zastoja koji je uslijedio nakon opštih izbora 2013. Nakon što je ponovo izabran za predsjednika uz široku međustranačku podršku u parlamentu, prevazišao je zastoj tako što je pozvao Enrica Lettu da predloži vladu u obliku velike koalicije. Kada je Letta 14. februara 2014. podnio ostavku, Napolitano je ovlastio [[Matteo Renzi|Mattea Renzija]] da formira novu vladu. Nakon rekordnih osam i po godina na mjestu predsjednika, Napolitano je podnio ostavku u 89. godini u januaru 2015. godine.<ref name=bbcresig>{{cite web|publisher=BBC|title=Italian President Napolitano announces retirement|date=14. 1. 2015|access-date=17. 1. 2015|url=https://www.bbc.co.uk/news/world-europe-30810461}}</ref>


Napolitana su njegovi kritičari često optuživali da je transformisao uglavnom ceremonijalnu ulogu u političku, postajući, tokom godina svog mandata, pravi kreator italijanske politike.<ref>{{cite web|url=http://www.corriere.it/politica/14_febbraio_15/grillo-napolitano-monarca-medievale-42db2288-963e-11e3-9817-5b9e59440d59.shtml|title=Grillo: "Napolitano monarca medievale" Montecitorio: ecco le "controconsultazioni"|date=15. 2. 2014|website=Corriere della Sera}}</ref><ref>{{cite web|url=https://formiche.net/2013/09/napolitano-il-monarca-indispensabile/|title=Napolitano, il monarca indispensabile|first=Fabrizia|last=Argano|date=11. 9. 2013|website=Formiche.net}}</ref> Napolitano je trenutno jedini živi bivši italijanski predsjednik.
Napolitana su njegovi kritičari često optuživali da je transformisao uglavnom ceremonijalnu ulogu u političku, postajući, tokom godina svog mandata, pravi kreator italijanske politike.<ref>{{cite web|url=http://www.corriere.it/politica/14_febbraio_15/grillo-napolitano-monarca-medievale-42db2288-963e-11e3-9817-5b9e59440d59.shtml|title=Grillo: "Napolitano monarca medievale" Montecitorio: ecco le "controconsultazioni"|date=15. 2. 2014|website=Corriere della Sera}}</ref><ref>{{cite web|url=https://formiche.net/2013/09/napolitano-il-monarca-indispensabile/|title=Napolitano, il monarca indispensabile|first=Fabrizia|last=Argano|date=11. 9. 2013|website=Formiche.net}}</ref> Napolitano je trenutno jedini živi bivši italijanski predsjednik.

Verzija na dan 6 januar 2022 u 02:40

Giorgio Napolitano
Predsjednik Italije
Vrijeme na vlasti
15. maj 2006 – 14. januar 2015.
PrethodnikCarlo Azeglio Ciampi
NasljednikSergio Mattarella
Rođenje (1925-06-29) 29. juni 1925 (98 godina)
Napulj, Kampanija, Kraljevina Italija
Porodica
SuprugaClio Maria Bittoni (1959–trenutno)
Djeca2
ObrazovanjeUniverzitet u Napulju, Fridrik II
Potpis

Giorgio Napolitano (rođen 29. juna 1925)[1] je italijanski političar koji je bio predsjednik Italije od 2006. do 2015. godine i jedini italijanski predsjednik koji je ponovo izabran na tu poziciju.

Zbog njegove dominantne pozicije u italijanskoj politici, neki kritičari su ga ponekad nazivali Re Giorgio ("Kralj George").[2] Napolitano je predsjednik sa najdužim stažom u historiji moderne Republike Italije, koja postoji od 1946. godine.

Karijera

Iako je pozicija predsjednika Italije nestranačka funkcija kao garant italijanskog Ustava, Napolitano je bio dugogodišnji član Komunističke partije Italije (i njenih postkomunističkih socijaldemokratskih nasljednika, od Demokratske partije ljevice pa nadalje). Bio je vodeći član modernizatorske frakcije na desnoj strani stranke. Prvi put izabran u Predstavnički dom 1953. godine, on se ustrajno zanimao za parlamentarni život i bio je predsjednik Predstavničkog doma od 1992. do 1994. godine. Bio je ministar unutrašnjih poslova od 1996. do 1998. godine pod Romanom Prodijem.

Barack Obama i Napolitano u Kvirinalskoj palači u Rimu, 2009.

Predsjednik Carlo Azeglio Ciampi 2005. godine imenovao je Napolitana za doživotnog senatora. U maju 2006. godine, parlament ga je izabrao za predsjednika Italije. Tokom svog prvog mandata, nadgledao je vlade kako lijevog centra, na čelu sa Prodijem, tako i desnog centra, predvođenog Silviom Berlusconijem. U novembru 2011. Berlusconi je podnio ostavku na mjesto premijera zbog finansijskih i ekonomskih problema. Napolitano je, u skladu sa svojom ustavnom ulogom, tada zatražio od bivšeg komesara Evropske unije Marija Montija da formira vladu, a koju su kritičari nazivali "vladom predsjednika".[3]

Kada mu je u aprilu 2013. godine istekao sedmogodišnji predsjednički mandat, Napolitano (tada je imao 87 godina) nevoljko je prihvatio ponovni izbor, postavši prvi predsjednik Italije koji je služio drugi mandat, kako bi zaštitio kontinuitet institucija zemlje tokom parlamentarnog zastoja koji je uslijedio nakon opštih izbora 2013. Nakon što je ponovo izabran za predsjednika uz široku međustranačku podršku u parlamentu, prevazišao je zastoj tako što je pozvao Enrica Lettu da predloži vladu u obliku velike koalicije. Kada je Letta 14. februara 2014. podnio ostavku, Napolitano je ovlastio Mattea Renzija da formira novu vladu. Nakon rekordnih osam i po godina na mjestu predsjednika, Napolitano je podnio ostavku u 89. godini u januaru 2015. godine.[4]

Napolitana su njegovi kritičari često optuživali da je transformisao uglavnom ceremonijalnu ulogu u političku, postajući, tokom godina svog mandata, pravi kreator italijanske politike.[5][6] Napolitano je trenutno jedini živi bivši italijanski predsjednik.

Nakon predsjedništva

Kao emeritusni predsjednik Italije, Napolitano je postao doživotni senator nakon završetka svog predsjedničkog mandata 14. januara 2015. godine. Dana 19. januara 2015. pridružio se grupi Za autonomije u Senatu.

Dana 23. i 24. marta 2018. bio je privremeni predsjednik Senata kao najviši i najstariji senator, prilikom izbora predsjednika Senata u novom sazivu.

Reference

  1. ^ Cook, Bernard A. (25 May 2019). Europe Since 1945: An Encyclopedia. Taylor & Francis. ISBN 9780815340584 – preko Google Books.
  2. ^ Donadio, Rachel (2. 12. 2011). "From Ceremonial Figure to Italy's Quiet Power Broker". The New York Times. Pristupljeno 31. 1. 2014.
  3. ^ "Il governo del presidente". La Repubblica. 14. 11. 2011.
  4. ^ "Italian President Napolitano announces retirement". BBC. 14. 1. 2015. Pristupljeno 17. 1. 2015.
  5. ^ "Grillo: "Napolitano monarca medievale" Montecitorio: ecco le "controconsultazioni"". Corriere della Sera. 15. 2. 2014.
  6. ^ Argano, Fabrizia (11. 9. 2013). "Napolitano, il monarca indispensabile". Formiche.net.

Vanjski linkovi

Preuzeto iz "https://bs.wikipedia.org/w/index.php?title=Giorgio_Napolitano&oldid=3389355"