Razlika između verzija stranice "Polimer"
| [nepregledana izmjena] | [nepregledana izmjena] |
m - kategorija "Hemija"; + kategorija "Hemija polimera" (HotCat) |
m Bot: Automatska zamjena teksta (-Slika: +Datoteka:) |
||
| Red 1: | Red 1: | ||
[[ |
[[Datoteka:Polypropylene.jpg|thumb|Struktura polipropilena]] |
||
'''Polimeri''' su prirodne ili vještačke materije koje se sastoje od velikih [[molekula]] sačinjenih od povezanih serija ponovljenih jednostavnih [[monomer]]a. |
'''Polimeri''' su prirodne ili vještačke materije koje se sastoje od velikih [[molekula]] sačinjenih od povezanih serija ponovljenih jednostavnih [[monomer]]a. |
||
Verzija na dan 6 januar 2009 u 10:29
Polimeri su prirodne ili vještačke materije koje se sastoje od velikih molekula sačinjenih od povezanih serija ponovljenih jednostavnih monomera.
Tipovi polimera
Prirodni polimeri su: proteini, celuloza i drugi. Vještački polimeri se još nazivaju i sintetičke smole. Polimeri su visokomolekularna jedinjenja čiji se molekuli sastoje od od nekoliko stotina ili nekoliko hiljada molekula. Ovako velike molekule se nazivaju makromolekulama. Termoplastični polimeri su: polietilen, polivinilhlorid, polimetilakrilat, polivinilacetat i poliizobutilen. Termostabilni polimeri su: fenolaldehidi, epoksidi, poliestri, poliuretani i silicijum-organski polimeri. U polimere spadaju i kaučuk i guma.
Osobine polimera
Polimerizacija predstavlja reakciju dobijanja polimera iz odgovarajućih monomera. Struktura polimera je u općem slučaju amorfna, što znači da u okviru ovih supstanci ne postoji neki pravilan raspored čestica koje grade polimer. Modifikacijom polimera, postignutom na razne načine, dobija se širok spektar materijala koji nose opšti naziv plastične mase. Polimere proučava nauka o materijalima.
Metode sinteze polimera
Za sintezu makromolekularnih spojeva iz monomera koriste se dvije metode: polimerizacija i polikondenzacija. Polimerizacija je poseban slučaj reakcije adicije i odnosi se na spajanje velikog broja monomernih molekula, koje posjeduju višestruku vezu bez izdvajanja sporednih produkata. Zbog toga monomer i polimer imaju isti elementarni hemijski sastav. Polikondenzacija je u suštini proces supstitucije kod kojeg se polimer stvara uz izdvajanje sporednih produkata, najčešće malih molekula (npr. H2O, NH3). Kod polikondenzacije monomeri moraju sadržavati najmanje dvije funkcionalne grupe. Produkt polikondenzacije ima različit elementarni sastav od polaznih monomera.