Antonije Isaković
Antonije Isaković | |
|---|---|
 | |
| Rođenje | 6. novembar 1923. Rača,[1] Kraljevina Srba, Hrvata i Slovenaca |
| Smrt | 13. januar 2002 (78 godina) Beograd, Srbija i Crna Gora |
Antonije Isaković (6. novembar 1923.—13. januar 2002.) bio je jugoslavenski i srbijanski književnik i scenarist, potpredsjednik Srpske akademije nauka i umjetnosti (SANU) od 1980-92. Dobitnik je mnogih književnih nagrada, poznat je i kao pisac čija djela su u Jugoslaviji najviše ekranizovna (Gospodar i sluga, Tren 1 i Tren 2, Govori i razgovori). Dobitnik je NIN-ove nagrade 1982. godine Smatra se jednim od autora Memoranduma SANU, političkog programa politike Velike Srbije u vrijeme pred raspad SFRJ. Bio je član Socijalističke partije Srbije u devedestim godinama prošlog stoljeća, mada se kasnije javno ogradio od politike Slobodana Miloševića. Njegova djela svode se pripovjesti o borbama partizana u Drugom svjetskom ratu, političkom sukobu prema četnicima, te kasnijim čistkama u redovima komunista od sljedbenika staljinističke politike. Njegova su djela protkana psihološkim studijama glavnih junaka, te se smatraju jednim od boljih djela moderne srbijanske književnosti.
Bibliografija[uredi | uredi izvor]
- Velika deca, pripovjetke, Beograd 1953.
- Paprat i vatra, pripovjetke, Beograd 1962.
- Pripovetke, 1964.
- Prazni bregovi, pripovjetke, Beograd 1969.
- Sabrana dela u pet tomova. Beograd 1976.
- Tren 1, roman, Beograd 1976.
- Tren 2, roman, Beograd 1982.
- Berlin kaputt, Beograd 1982.
- Obraz, pripovjetke, 1988.
- Govori i razgovori, 1990.
- U znaku aprila: i druge priče, Belgrad 1991.
- Miran zločin, roman, Belgrad 1992
- Drugi deo mog veka: da se ne zaboravi, 1993.
- Gospodar i sluge, roman, Beograd 1995.
- Riba , 1998.
- Nestajanje, 2000.
Scenariji[uredi | uredi izvor]
- Aleksa Dundić , 1958 (Režija: Leonid Lukov)
- Jedini izlaz , 1958 (Režija: Aleksandar Petrović/Vicko Raspor)
- Dve noći u jednom danu , 1963 (Režija: Radenko Ostojić)
- Tri , 1965 (Režija: Aleksandar Petrović)
- Tren , 1978 (Režija: Stole Janković)
- Berlin kaputt , 1981 (Režija: Milivoje Milošević)
Nagrade[uredi | uredi izvor]
- 1953. Zmajeva nagrada
- 1976. Andrićeva nagrada;
- 1982. NIN-ova nagrada;
- 1995. Nagrada "Meša Selimović";
- 2001. Nagrada "Svetozar Ćorović";