Mahmud II
 | Ovaj članak zahtijeva čišćenje. |
| Mahmud II | |
|---|---|
 | |
| Sultan Osmanlijskog Carstva | |
| Vladavina | 28. juli 1808. - 1. juli 1839. |
| Prethodnik | Mustafa IV |
| Nasljednik | Abdulmedžid I |
| Dinastija | Osmanlije |
| Otac | Abdulhamid I |
| Majka | Naksidil sultanija |
| Rođenje | 20. juli 1785. |
| Smrt | 1. juli 1839. (u 49. godini) |
Mahmud II (osmanlijski turski: محمود ثانى Mahmud-u sānī, محمود عدلى Mahmud-u Âdlî; 20. juli 1785 – 11. juli 1839) bio je sultan Osmanlijskog Carstva[1][2][3] od 1808. do smrti 1839. Rođen je u Topkapi palati u Carigradu kao posthumni sin sultana Abdul Hamida I. Njegova vladavina je poznata po opsežnim upravnim, vojnim i fiskalnim reformama koje je pokrenuo, a koje su kulminirale Uredbom Tanzimata (Reorganizacija) te sproveli njegovi sinovi Abdulmedžid I i Abdulaziz I. On je često poznat kao "Turski Petar Veliki". Njegove reforme uključuju i ukidanje konzervativnih janjičara 1826. godine, što je omogučilo njegovim nasljednicima lakše donošenje reformi.
Pristupanje[uredi | uredi izvor]
Njegova majka je bila sultanija Naksidil (koja je prema legendi bila rodica Josephine de Beauharnais, žene Napoleona Bonaparte). Mahmudov prethodnik i polubrat Mustafa IV je naredio njegovo pogubljenje 1808. godine, zajedno sa njegovim rođakom, svrgnutim sultanom Selimom III, kako bi smirio pobunu.
Selim III je ubijen, a Mahmuda je sakrila njegova majka i postavila na prijestolje nakon što je od strane pobunjenika svrgnut Mustafa IV. Vođa pobunjenika, Alemdar Mustafa paša, kasnije je postao vezir Mahmuda II. Zapadni historičari su dali Mahmudu II lošu reputaciju jer je došao u vrijeme pogoršanja odnosa u Osmanlijskom Carstvu.
Tokom svoje vladavine, Mahmud nije uspio u nastojanjima da provede reforme. Njegovo najprimjetnije djelo je masakr janjičarskog korpusa 1826. Većina njegovih reformi je bila neuspješna, a 1821. je bio suočen sa velikom pobunom u Grčkoj. Nakon intervencije Velikih Sila koja je rezultirala borbom kod Navarina 1827. i rusko-turskim ratom 1828–9, Mahmud je bio primoran dati Grčkoj nezavisnost 1832.
Kasnije je Mahmud bio uključen u spor sa njegovim ambicioznim vazalom Mehmed Alijem, egipatskim guvernerom. Mahmud je upotrijebio Alijevu pomoć pri ugušivanju grčke pobune, ali nije platio obećanu nagradu za njegove usluge.
Guverner je 1831. objavio rat i uspio uzeti kontrolu nad Sirijom i Arabijom na kraju rata 1833. 1839. je Mahmud nastavio rat, nadajući se da će zauzeti izgubljene zemlje, ali je preminuo, dok je vijest bila na putu ka Istanbulu da je osmanlijska vojska poražena kod Neziba od strane egipatske vojske, koju je predvodio Mehmed Alijev sin, Ibrahim Paša.
Kada je umro od tuberkuloze 1839. godine, njegovoj sahrani su prisustvovale velike mase ljudi kako bi sultanu odale počast.
Također pogledajte[uredi | uredi izvor]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ "Mahmud II - Oxford Reference". doi:10.1093/oi/authority.20110803100126805. journal zahtijeva
|journal=(pomoć) - ^ "Mahmud II | Ottoman sultan". Encyclopedia Britannica. Pristupljeno 27. 3. 2016.
- ^ "OTTOMAN WEB SITE - MAHMUD II". www.osmanli700.gen.tr. Pristupljeno 27. 3. 2016.
| Prethodi: | Vladar Osmanlijskog Carstva (1808. - 1839.) | Slijedi: |
| Mustafa IV | Abdul Medžid I |
.svg)
 |
Commons ima datoteke na temu: Mahmud II |