Optički zapis
Optički zapis se koristi za pohranu zvuka, podataka i pokretnih slika na optičkoj ploči koja je pljosnata, okrugla, napravljena od plastike presvučene sa reflektivnim materijalom.[1] Podaci, zvuk i slike su spremljene u nizu u spiralnom tragu koji počinje od sredine optičke ploče.
Optički zapis je relativno nova stvar u svijetu i prvo se koristilo za pohranjivanje pokretnih slika u ranim 1960-tim. Optički zapis danas je široko rasprostranjeni način za pohranu podataka zbog dostupnosti uređaja za zapisivanje i čitanje koji su zasnovani na principu optičkog zapisa, kao i po cijeni pristupačnih prazih medija.
Historija optičkog snimanja može se podijeliti na nekoliko različitih velikih doprinosa. Pioniri optičkog snimanja radili su uglavnom samostalno, a njihova rješenja brojnih tehničkih izazova imaju vrlo karakteristične karakteristike, kao npr.
- reflektirajući disk (Compaan i Kramer)
- prozirni disk (Gregg)
- disketa (Russell)
- kruti disk (Compaan i Kramer)
- fokusirani laserski snop za očitavanje kroz providnu podlogu (Compaan i Kramer).[2]
Tehnologiju laserskog diska, koristeći transparentni disk,[3] je izumio David Paul Gregg 1958. (i patentirao 1961. i 1990.).[4]
Također pogledajte[uredi | uredi izvor]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ "What are optical disks and how do they work?". Storage (jezik: engleski). Pristupljeno 28. 8. 2023.
- ^ "Optical disk (Inventions)". what-when-how.com. Pristupljeno 28. 8. 2023.
- ^ U.S. Patent 3,430,966 Transparent recording disc, 1969.
- ^ U.S. Patent 3,530,258 Video signal transducer, 1970.
Nedovršeni članak Optički zapis koji govori o hardveru treba dopuniti. Dopunite ga prema pravilima Wikipedije.