Razgovor:Krstaški ratovi

Ovo je stranica za razgovor na kojoj možete predlagati izmjene na članku.

Pogledajte pravila korištenja stranice za razgovor
Potpisujte svoje komentare sa četiri tilda (~~~~).
Novi komentar stavljajte na dno stranice. Započnite novu temu.
Stranice za razgovor se ne smiju koristiti za iznošenje vlastitih teorija.

Prebaceno sa clanka Krstaški ratovi. Clanak Krstaški ratovi preusmjeren na Križarski ratovi.

Stoji da je bilo usmereno protiv Osmanskog carstva, a koliko mi je poznato to nije tacno. Pogledajte malo, pa popravite

Krstaški ratovi je naziv za niz vojnih pohoda od 11. do 13. vijeka kojima je bio cilj "osloboditi" Jerusalem i Svetu zemlju od islamske vladavine.

Uzroci[uredi izvor]

Krstaški ratovi su niz ratova što su ih kršćani zapadne i srednje Evrope na poticaj papa vodili od kraja XI. do druge polovice 13. vijeka protiv Seldžuka, Fatimida i drugih islamskih dinastija i država za oslobođenje svetih mjesta u Palestini, posebno Kristovog groba u Jerusalemu, iz ruku muslimana. Ti su ratovi započeli u doba kada je Katolička crkva, s papom na čelu, nastojala ostvariti duhovnu i svjetovnu prevlast u kršćanskom svijetu. Na crkvenim saborima u Piacenzi i Clermontu 1095. g. Papa Urban II. pozvao je na rat protiv muslimana za oslobođenje Jerusalema, obećavši učesnicima oprost od svakoga grijeha, pri čemu će ubijanje, pljačka, osvajanje novih posjeda biti posve prihvatljivi, jer će žrtve svega toga biti nevjernici koji bolje ni ne zaslužuju. Papin poziv, kao i žarko propovijedanje zanesenjaka, npr. francuskog redovnika-augustinca Petra Pustinjaka, bili su dočekani s velikim poletom i oduševljenjem, i to zbog više razloga. Iako je u XI. vijeku u Evropi počelo razdoblje opšte demografske, ekonomske i političke obnove, niži su društveni slojevi proživljavali teško ekonomsko stanje i glad, a 1095.-96. evropske zemlje je zahvatila nepoznata epidemija (vjerojatno kuga), pa je pokušaj bijega iz takve stvarnosti bio sasvim razumljiv. Ekonomsko stanje je bilo dodatno otežano jer su Seldžuci i Fatimidi kočili trgovinu maloazijskog i sjevernoafričkog prostora s kršćanskom Evropom. Značajnu ulogu u pokretanju ratova imala je i zamisao o zaštiti mnogobrojnih hodočasnika na putu u Svetu zemlju od nasilja i samovolje bliskoistočnih mjesnih moćnika. Od rata protiv islamskog Istoka svi su očekivali koristi: vjerski pojedinci - mjesto u raju, velikaši - nove velike posjede, seljaci - oslobođenje od lične ovisnosti, a svi sudionici plijen od pljačke. U raznim dijelovima Francuske, Njemačke i Italije na hiljade naivnih vitezova i kmetova počinju se okupljati na ratni pohod, stavljaju na svoje tunike veliki crveni krst i odlaze u 200. godišnji rat za oslobađanje Isusovog groba, krećući se ispred glavnine, ubijajući Židove te pljačkajući i izazivajući nemire kamo god bi stigli.

Hronologija[uredi izvor]

Zanimljivosti[uredi izvor]

Godine 1213. započeo je tragičan krstaški pohod u kojem su hiljade kršćanske djece pješice krenule iz Evrope prema Jerusalimu. Većina ih je putem pomrla od gladi, a neki su prodani u roblje.

Sultan Saladin (1137.-1193.) bio je vođa muslimanske vojske. Vrstan zapovjednik, sultan Egipta i Sirije, uzdigao Egipat do jednog od najmoćnijih područja Srednjeg istoka.

Putovanje iz Evrope do Jerusalema bilo je dugotrajno i opasno pa su mnogi krstaši putem umrli. Oni koji su se vratili u Evropu, donijeli su iz Palestine dragocjenu svilu i začine, ali i mnoga znanja iz matematike i astronomije.

Omiljeni engleski kralj Richard I. (vladavina od 1189.-1199.) bio je poznat pod imenom Richard Lavljeg Srca. On je sudjelovao u trećem krstaškom pohodu i pritom zauzeo lučki grad Akon. Na povratku zarobio ga je austrijski vojvoda Leopold i tražio visoku otkupninu.

Osmansko Carstvo u to vrijeme nije ni postojalo[uredi izvor]

Kada se kaže da su Krstaški ratovi ili Križarski ratovi trajali od 11. do 13. vijeka, očigledno se misli na ratove vođene u Svetoj Zemlji, poznate pod rednim brojevima, od Prvog do Devetog (odnosno od Prvog do Sedmog, prema tome da li se neki pohodi računaju posebno, ili zajedno), iako Četvrti i Osmi nisu ni stigli do Svete Zemlje, nego su završili u Carigradu, odnosno u Tunisu. Međutim, Krstaški odnosno Križarski ratovi nisu vođeni samo u Svetoj Zemlji, ili radi Svete Zemlje, nisu vođeni samo protiv muslimana i nisu vođeni samo od 11. do 13. vijeka. Neka od okupljanja radi otpora nadirućem Osmanskom Carstvu jesu imala karakter križarskih ratova, ali, to očigledno ne spada u one "Krstaške ratove ili Križarske ratove koji su trajali od 11. do 13. vijeka a cilj im je bio povratiti sveta mjesta kršćanstva u vlastite ruke".