SIX6OS1

S Wikipedije, slobodne enciklopedije
SIX6OS1
Identifikatori
AliasiC14orf39
Vanjski ID-jeviOMIM: 617307 MGI: 1923051 HomoloGene: 49922 GeneCards: C14orf39
Lokacija gena (čovjek)
Hromosom 14 (čovjek)
Hrom.Hromosom 14 (čovjek)[1]
Hromosom 14 (čovjek)
Genomska lokacija za SIX6OS1
Genomska lokacija za SIX6OS1
Bend14q23.1Početak60,396,469 bp[1]
Kraj60,515,543 bp[1]
Lokacija gena (miš)
Hromosom 12 (miš)
Hrom.Hromosom 12 (miš)[2]
Hromosom 12 (miš)
Genomska lokacija za SIX6OS1
Genomska lokacija za SIX6OS1
Bend12|12 C3Početak72,927,883 bp[2]
Kraj72,987,548 bp[2]
Ontologija gena
Molekularna funkcija• molekularna funkcija
Ćelijska komponenta• central element
• hromosom
• ćelijska komponenta
Biološki proces• multicellular organism development
• regulation of DNA-binding transcription factor activity
• DNA recombination
• homologous chromosome pairing at meiosis
• Spermatogeneza
• meiotic DNA double-strand break processing involved in reciprocal meiotic recombination
• Ovogeneza
• GO:0007126 Mejoza
Izvori:Amigo / QuickGO
Ortolozi
VrsteČovjekMiš
Entrez

317761

75801

Ensembl

ENSG00000179008

ENSMUSG00000021098

UniProt

Q8N1H7

Q9CTN5

RefSeq (mRNK)

NM_174978

NM_029444

RefSeq (bjelančevina)

NP_777638

NP_083720

Lokacija (UCSC)Chr 14: 60.4 – 60.52 MbChr 12: 72.93 – 72.99 Mb
PubMed pretraga[3][4]
Wikipodaci
Pogledaj/uredi – čovjekPogledaj/uredi – miš

Otvoreni okvir čitanja 39 hromosoma 14, skraćeno C14orf39, također znan i kao Six6os1, je protein koji je kod ljudi kodiran genom SIX6OS1.[5]

Mejotska rekombinacija stvara razmjenu genetičkog materijala između homolognih hromosoma koje su bitne za haploidizaciju genoma. Sinaptonemski kompleks je proteinski sklop nalik patentnom zatvaraču, koji zajedno sinapsira homologne parove hromosoma i pruža strukturni okvir za preradu rekombinacijskih mjesta u ukrštanju. C14ORF39 kodira komponentu središnjeg elementa sinaptonemskog kompleksa (Gomez-H et al., 2016). Gomez-H et al. (2016) objavili su da je C14ORF39 is lociran na suprotnom lancu gena SIX6.[6] Gross (2017) mapirao je gen C14ORF39 na hromosomu 14, sekvenca 14q23.1, na osnovu poravnavanja sekvence C14ORF39 (GenBank BC125070) i genomske sekvence (GRCh38).[7]

Aminokiselinska sekvenca[uredi | uredi izvor]

Dužina polipeptidnog lanca je 587 aminokiselina, a molekulska težina 68.166 Da.[8].

1020304050
MNDSLFVSLDRLLLEFVFQYEQDISTKEEMIQRINKCCEDIKENKVTICR
IHETINATDEEIDHYCKHSEEIKDNCRNWKPTCDVFRKHEDYMQDQFTVY
QGTVEKDKEMYHDYICQYKEVLKQYQLKYSETPFSREYYEKKREHEEIQS
RVLACTEQLKMNETIFMKFRVPAPFPSLTKWTLNIVNLRCETQDILKHAS
NLTKSSSELKKEVDEMEIEINYLNQQISRHNETKALSETLEEKNKNTENR
KELKERIFGKDEHVLTLNKTQSSQLFLPYESQKLVRPIKMHSSEPRVADI
KEESSAKQSKLANIDFRQKENDTQIFNDSAVDNHSKCSHITTITSSQKFM
QVRLLTPQKQSNSNQWSEKGDKDAEYGDKGTVRQVRESKCTSQAIYTEHF
GKSVENDSDEVEERAENFPRTSEIPIFLGTPKAVKAPESLEKIKFPKTPP
FEINRNRNAVPEVQTEKESPGLSFLMSYTSRSPGLNLFDSSVFDTEISSD
QFNEHYSARNLNPLSSEQEIGNLLEKPEGEDGFTFSFPSDTSTHTFGAGK
DDFSFPFSFGQGQNSIPSSSLKGFSSSSQNTTQFTFF
Simboli

C: Cistein
D: Asparaginska kiselina
E: Glutaminska kiselina
F: Fenilalanin
G: Glicin
H: Histidin
I: Izoleucin
K: Lizin
L: Leucin
M: Metionin
N: Asparagin
P: Prolin
Q: Glutamin
R: Arginin
S: Serin
T: Treonin
V: Valin
W: Triptofan
Y: Tirozin

Kloniranje i ekspresija[uredi | uredi izvor]

Gomez-H et al. (2016) izvijestili su da ljudski C14ORF39, kojeg su nazvali SIX6OS1, kodira predviđeni protein od 574 aminokiseline koji je konzerviran kod većine kičmenjaka. Sadrži evolucijski konzervirani N-terminalni alfa-heliksni domen, praćen veznom i konzerviranom C-terminalnom regijom, koja sadrži nekoliko predviđenih mjesta fosforilacija. Kvantitativna RT-PCR analiza mišjeg tkiva otkrila je najveću ekspresiju Six6os1 u sjemenicima. Western blot analiza pokazala je ekspresiju proteina od približno 70 kD u transficiranim HEK293T ćelijama. Konfokusna mikroskopija pokazala je kolokalizaciju Six6os1 sa Sycp3 u spermatocitima miša i sa Sycp u spermatocitima i oocitima, što ukazuje da je Six6os1 mejotski protein koji se nalazi u središnjem elementu sinaptonemskog kompleksa.

Funkcija gena[uredi | uredi izvor]

Koristeći 2-hibridni skrining kvasca i analize koimunoprecipitacije, Gomez-H et al. (2016) pokazali su da je N-terminalna polovina mišjeg Sis6os1 u interakciji sa Syce1. Koimunoprecipitacijska analiza pokazala je da Six6os1 postoji kao homooligomer.

Molekulska genetika[uredi | uredi izvor]

Zatajenje spermatogeneze 52

U dva pakistanska brata i dva nepovezana Kineza s neplodnošću zbog mejotSKog zadržavanja (SPGF52), Fan et al. (2021) identificirali su homozigotnost za mutacije u genu C14ORF39, koje su segregirale s bolešću i koje nisu bile prisutne ili su bile nađene na niskoj učestalosti alela u javnim varijantnim bazama podataka. Pakistanska braća također su imala sestru s preranim zatajenjem jajnika koja je bila homozigotna za istu mutaciju u C14ORF39. Funkcionalna analiza pokazala je da mutacije rezultiraju nepotpunom sinapsom ili potpunom asinapsom homolognih hromosoma tokom mejoze.[9]

Prerano zatajenje jajnika 18

Kod 30-godišnje Pakistanke s preuranjenim zatajenjem jajnika (POF18), Fan et al. (2021) identificirali su homozigotnost za deleciju dva bp u genu C14ORF39. Njena sva neplodna brata također su bili homozigoti za deleciju, koja se u potpunosti odvojils od bolesti u njihovoj porodici. Koristeći resurse podataka s Islanda, Kong i et al (2014) analizirali su više od 2,2 miliona rekombinacijskih događaja i pretpostavljenih varijanti od 2.261 cijelih genomski sekvenciranih osoba, kako bi identificirali varijante koje su uticale na globalnu stopu rekombinacije. Otkrili su da je alel A nesinonimnog A–G SNP-a (leu524 do phe; rs1254319) u genu C14ORF39 povezan s većom rekombinacijom kod žena, ali nije pokazao učinak kod muškaraca. Gomez-H et al (2016) primijetili su da je ostatak phe rs1254319 konzerviran u svim genomima osim ljudskih, uključujući i druge primate.[10]

Životinjski model[uredi | uredi izvor]

Gomez-H et al. (2016) otkrili su da su miševi Six6os1 – /– zdravi, ali neplodni. Muški miševi Six6os1 –/– imali su smanjenu veličinu sjemenika, bez spermatozoida iz epididimisa; većina drugih struktura bila je netaknuta. Ženke miševa Six6os1 –/– nisu imale jajne ćelije i gustu stromu, a otkazivanje jajnika otkriveno je šest dana nakon rođenja. Dalja analiza mejotskog defekta otkrila je da je Six6os1 bio presudan za hromosomsku sinapsu i da su mejociti Six6os1 –/– imali defekt u obradi dvolančanih prekida (DSB). Formiranje strukture X–Y spolnog tijela bilo je teže pogođeno kod miševa Six6os1 –/– nego kod miševa Syce3 (615775) –/– . Zaključili su da je SIX6OS1 nezamjenjiv za generiranje DSB -a, ali da je potreban za odgovarajuću obradu međukombinacijskih čvorova, neposredno prije recipročne rekombinacije i formiranja središnjeg elementa sinaptonemskog kompleksa.

Fan et al. (2021) generirali su miševe sa krnjim proteinom Six6os1, koji je zadržao N-terminal, kako bi imitirali mutacije C14ORF39 primijećene kod njihovih kineskih pacijenata. Homozigotni mužjaci mutantnih miševa pokazali su smanjenu veličinu testisa u dobi od dva mjeseca, a histološki pregled presjeka testisa nije pokazao postmejotske zametne ćelije u sjemenskim tubulama. Osim toga, u epididimisu homozigotnih mutanata nisu pronađeni spermatozoidi, što ukazuje na potpuno mejotsko zadržavanje. Daljnja analiza progresije mejotske profaze I pokazala je da su signali gama-H2AX na mutiranim spermatocitima postojali na hromosomima i nisu uspjeli formirati spolno tijelo, u skladu s mejotskim zastojem.

Markeri hromosomske sinapse bili su uočljivi samo u kratkim dijelovima duž autosomnih osi, što ukazuje na nepotpunu sinapsu u mutiranih miševa. Autori su primijetili da su muški miševi rekapitulirali neobstruktivni fenotip azoospermije viđen kod njihovih muških pacijenata. Kod ženki mutiranih miševa, na jajnicima nije bilo folikula u dobi od tri dana ili u dobi od 10 sedmica, u usporedbi s brojnim folikulama uočenim kod miševa divljeg tipa. Pored toga, nivoi antimilerovskog hormona u (AMH) bili su značajno niži opd onih kod mutiranih ženki, u odnosu na miševe divljeg tipa. Autori su primijetili da su ovi rezultati oponašali fenotip POF -a viđen kod njihovih ženki.

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ a b c GRCh38: Ensembl release 89: ENSG00000179008 - Ensembl, maj 2017
  2. ^ a b c GRCm38: Ensembl release 89: ENSMUSG00000021098 - Ensembl, maj 2017
  3. ^ "Human PubMed Reference:". National Center for Biotechnology Information, U.S. National Library of Medicine.
  4. ^ "Mouse PubMed Reference:". National Center for Biotechnology Information, U.S. National Library of Medicine.
  5. ^ "Entrez Gene: Chromosome 14 open reading frame 39". Pristupljeno 18. 11. 2016.
  6. ^ Gomez-H, L., Felipe-Medina, N., Sanchez-Martin, M., Davies, O. R., Ramos, I., Garcia-Tunon, I., de Rooij, D. G., Dereli, I., Toth, A., Barbero, J. L., Benavente, R., Llano, E., Pendas, A. M. C14ORF39/SIX6OS1 is a constituent of the synaptonemal complex and is essential for mouse fertility. Nature Commun. 7: 13298, 2016. Note: Electronic Article. PubMed: 27796301
  7. ^ Gross, M. B. Personal Communication. Baltimore, Md. 1/20/2017.
  8. ^ "UniProt, Q8N1H7". Pristupljeno 11. 9. 2017.
  9. ^ Fan, S., Jiao, Y., Khan, R., Jiang, X., Javed, A. R., Ali, A., Zhang, H., Zhou, J., Naeem, M., Murtaza, G., Li, Y., Yang, G., and 12 others. Homozygous mutations in C14orf39/SIX6OS1 cause non-obstructive azoospermia and premature ovarian insufficiency in humans. Am. J. Hum. Genet. 108: 324-336, 2021. PubMed: 33508233
  10. ^ Kong, A., Thorleifsson, G., Frigge, M. L., Masson, G., Gudbjartsson, D. F., Villemoes, R., Magnusdottir, E., Olafsdottir, S. B., Thorsteinsdottir, U., Stefansson, K. Common and low-frequency variants associated with genome-wide recombination rate. Nature Genet. 46: 11-16, 2014. PubMed: 24270358
Preuzeto iz "https://bs.wikipedia.org/w/index.php?title=SIX6OS1&oldid=3510939"