Simfonija br. 31 (Mozart)
Simfonija br. 31 u D-duru, KV 297/300a, poznatija kao Pariska simfonija, jedna je od poznatijih simfonija Wolfganga Amadeusa Mozarta.[1]
Muzičko djelo i prvo izvođenje[uredi | uredi izvor]
Ovo djelo komponirano je 1778. tokom Mozartovog boravka u Parizu i neuspješne potrage za poslom. Kompozitor je tada imao 22 godine. Prvo izvođenje ovog djela bilo je 12. jula 1778. na privatnom muzičkom nastupu u kući grofa Karla Heinricha von Josepha Sickingena. Prvo javno izvođenje održano je 6 dana kasnije tokom nastupa Concert Spirituela.
Rad dobija pozitivnu ocjenu u Courrier de l'Europeu, u broju objavljenom 26. juna u Londonu:
Concert Spirituel na Tijelovo počeo je simfonijom Wolfganga Amadeusa Mozarta. Ovaj umjetnik, koji je od najnježnije dobi napravio ime za sebe među sviračima čembala, danas može biti svrstan među najsposobnije kompozitore.
Concert Spirituel opet izvodi ovo djelo 15. augusta, ovog puta s novim drugim stavkom, "Andanteom", koji zamjenjuje izvorni "Andantino" u 6/8, koji, prema Deutschu, "nije zadovoljio". Ovo djelo očito je bilo popularno, a objavljeno je od strane pariskog izdavača Siebera i najavljeno za prodaju 20. februara 1779.
U periodu između 1782. i 1788. u Sieberovom katalogu ovo se djelo svrstavalo u muzički program Concert Spirituela.[1]
Simfonija je kasnije izvedena u Burgtheateru u Beču 11. marta 1783. tokom dobrotvornog koncerta za Mozartovu svastiku, pjevačicu Aloysiju Weber.[1]
Stavci u simfoniji i muzička orkestracija[uredi | uredi izvor]
Simfonija je komponirana u brzo-sporo-brzo obliku, izostavljajući menuet uobičajen za simfonije iz klasičnog doba:
- Allegro assai, 4/4
- Andante, 3/4
- Allegro, 2/2
Uvod u stavak Allegro assai:
Uvod u stavak Andante:
![\relative c'' {
\version "2.18.2"
\key g \major
\time 6/8
\tempo "Andante"
\tempo 4 = 80
<d, d'>4. \f (b'8) r8 r8
\grace b16 (a8)-. \p g-. a-. g r8 r8
b,16\mf ([ d g d b' g]) d ( [g b g d'8])
d8. (e16 c16.\p d32) b8-! r8 \grace {g'32 ([a]} b16.)\f a32\p
g8-. fis-. e-. d-. c-. b-.
a (c e) d r8
}](http://upload.wikimedia.org/score/l/7/l7c6w351e0mildb0wi118hreh9afcea/l7c6w351.png)
Uvod u stavak Allegro:
Simfonija je bila poznata u to vrijeme zbog svoje neobično velike instrumentacije, predviđena za veliki orkestar koji je bio na raspolaganju Mozartu tokom njegovog boravka u Parizu: 2 flaute, 2 oboe, 2 klarineta, 2 fagota, 2 trube, dva roga, timpani i gudački instrumenti. To je bila prva Mozartova simfonija u kojoj je nio korišten klarinet.
Prvi stavak počinje usponom i ubrzavanjem u D-dur ljestvici s efektom poznatim u to vrijeme kao manhajmska raketa. Rani oblik drugog stavka iz ovog djela i dalje postoji.[1]
Reference[uredi | uredi izvor]
Vanjski linkovi[uredi | uredi izvor]
- Hideo Noguchi, The Autograph Manuscripts and Early Performances of Mozart's "Paris" Symphony, KV 297 (300a), Mozart Studies Online
- Gary Smith, K297/300a Symphony in D "Paris", Mozartforum.com Arhivirano 29. 9. 2007. na Wayback Machine