Sredoje Lukić
Sredoje Lukić | |
|---|---|
 | |
| Rođenje | 5. april 1961 |
| Nacionalnost | Srbin |
| Državljanstvo |  Bosna i Hercegovina |
| Zanimanje | policajac |
| Godine aktivnosti | 1992-1995. |
| Religija | Srpska pravoslavna crkva |
| Krivični status | Ratni zločinac |
Sredoje Lukić (Rujišta, Višegrad, 5. april 1961) jest bivši policajac i ratni zločinac koji je učestvovao u Ratu u Bosni i Hercegovini na prostoru Višegrada. Međunarodni krivični sud za bivšu Jugoslaviju u Haagu ga je osudio na 35 godina zatvora zbog zločina protiv čovječnosti i kršenja običaja ratovanja.[1]
Biografija[uredi | uredi izvor]
Rođen je 5. aprila 1961. godine u selu Rujišta kod Višegrada, od oca Đorđa Lukića. U srodstvu je sa generalom policije Sretenom Lukićem, kao i Milanom Lukićem.
Prije i za vrijeme rata u BiH, Lukić je radio kao policajac u Višegradu. Nakon početka rata pridružio se grupi paravojnih formacija svog rođaka Milana Lukića poznatim pod imenom Beli orlovi. U julu 2009. godine, nakon što mu je suđeno sa rođakom, Međunarodni krivični sud za bivšu Jugoslaviju (ICTY) proglasio ga je krivim za zločine protiv čovječnosti i kršenja ratnih običaja počinjene u općini Višegrad u Bosni i Hercegovini tokom rata u BiH.[1]
Pripadnike ove formacije je uhapsila Teritorijalna odbrana BiH između 7. i 9. aprila 1992. godine. Tokom perioda u zarobljeništvu, Lukić je mučen i ponižavan, a gašeni su mu opušci od cigareta po tijelu.[1] Pušten je 14. ili 15. aprila 1992. godine.
Sredoje Lukić se 14. septembra 2005. godine, dobrovoljno predao Ministarstvu unutrašnjih poslova Republike Srpske u Banjoj Luci.[2]
Suđenje[uredi | uredi izvor]
Utvrđeno je da je značajno doprinio smrti 59 ljudi zarobljenih u požaru u Pionirskoj ulici. Bio je prisutan u kući Jusufa Memića i nosio je oružje, dok su se pljačkaBio je prisutan i prilikom premještanja žrtava u kuću Adema Omeragića. Pretresno vijeće MKSJ-a zaključilo je da nema pouzdanih dokaza da je zapalio kuću ili pucao u prozore dok su ljudi pokušavali pobjeći. Ipak, iako nije sam zapalio kuću Adema Omeragića, znao je šta će se dogoditi sa grupom žrtava. Uz suprotno mišljenje sudije Patricka Robinsona, Pretresno vijeće je zaključilo da je Sredoje Lukić svojim prisustvom i naoružanjem značajno doprinio smrti 59 ljudi zarobljenih u kući te da je pomagao i podržavao okrutno postupanje i nehumana djela počinjena protiv svih članovi grupe.
U odnosu na koncetracijski logor Uzamnica, dokazi su pokazali da su Milan Lukić i Sredoje Lukić bili oportunistički posjetioci logora koji je Sredoje posjećivao rjeđe od Milana. Oboje su žestoko i uporno udarali i tukli zatočenike pesnicama, pendrecima, palicama i kundacima. Kao oportunistički posjetioci logora, došli su samo iz razloga da nanesu nasilje zatočenicima. Izuzetna brutalnost s kojom su se ponašali prema zatočenicima nanijela im je ozbiljnu i trajnu štetu. Pretresno vijeće MKSJ -a primijetilo je da je požar u Pionirskoj ulici primjer najgorih nečovječnih djela koje je osoba bila sposobna nanijeti drugima i "visoko rangirana u dugoj, tužnoj i bijednoj istoriji čovjekove nečovječnosti prema čovjeku".[3]
Odbrambeni tim Sredoja Lukića podnio je najavu žalbe i njen žalbeni podnesak.[4] Tužilaštvo je također podnijelo žalbeni podnesak i žalbene podneske,[5] tražeći da se Lukiću preispita i produži kazna. Žalbeno veće je 4. decembra 2012. godine, umanjilo Sredoju Lukiću kaznu na 27 godina zatvora.
Zatvorsku kaznu izdržava u zatvoru u Norveškoj, gde je prebačen 21. augusta 2013. godine.
Također pogledajte[uredi | uredi izvor]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ a b c "Presuda Pretresnog veća Haškog tribunala" (PDF). 2019. str. 15.
- ^ "Predao se Sredoje Lukić". B92.net (jezik: srpski). Pristupljeno 15. 9. 2021.
- ^ "Milan Lukić and Sredoje Lukić Convicted of War Crimes in Višegrad | International Criminal Tribunal for the former Yugoslavia". www.icty.org. Pristupljeno 15. 9. 2021.
- ^ "Informacije o presudi - Milan i Sredoje Lukic" (PDF).
- ^ "Lukić, Sredoje » The Hague Justice Portal". www.haguejusticeportal.net. Pristupljeno 15. 9. 2021.