Tennis Masters Cup
Tennis Masters Cup | |
---|---|
ATP Tour | |
Službeni naziv | ATP Finals |
Lokacija | Torino (2021–2025) |
Stadion | Pala Alpitour |
Kategorija | Završni turnir sezone |
Podloga | Tvrda (d) |
Žrijeb | 8S / 8D |
Nagradni fond | 15.000.000 $ (2023) |
Najviše poj. titula | Novak Đoković (7) |
Veb-sajt | nittoatpfinals |
Trenutni prvaci (2023) | |
Muškarci pojedinačno | Novak Đoković |
Muški parovi | Rajeev Ram Joe Salisbury |
Tennis Masters Cup (od 2009. ATP World Tour Finals, a od 2017 ATP Finals) profesionalni je teniski turnir za muškarce koji se održava na kraju svake teniske sezone počevši od 1970. Igra se u dvorani na tvrdoj podlozi. Trenutno se održava u dvorani Pala Alpitour u Torinu, gdje će ostati do 2025, a kroz historiju se održavao u još 14 gradova. Na njemu nastupa osam najboljih tenisera i parova s ATP-liste u toku jedne sezone.
Za razliku od svih drugih muških turnira, Masters Cup nije turnir na direktno ispadanje. Osmorica igrača podijeljena su u dvije grupe po četiri, a prva dvojica iz svake grupe prolaze u polufinale. Isto važi i za parove. Iako je teoretski moguće proći u polufinale s dva poraza u grupi, nijedan igrač s više od jednog poraza nije osvojio titulu u pojedinačnoj konkurenciji.
Trenutni format takmičenja primijenjen je na svim izdanjima ovog turnira osim sljedećih:
- 1970, 1971 – grupni sistem bez polufinala ili finala; pobjednik je bio igrač s najboljim omjerom
- 1982, 1983, 1984 – turnir na ispadanje s 12 igrača bez grupne faze; prva četiri nosioca bila su slobodna u prvom kolu
- 1985 – turnir na ispadanje sa 16 igrača bez grupne faze.
Po sadašnjem sistemu bodovanja pobjednici u obje konkurencije dobijaju do 1500 ATP-bodova. Za svaki poraz u grupi od tog broja oduzima se 200 bodova.
Historija
[uredi | uredi izvor]Ovaj turnir četvrta je evolucija prvenstva koje je ustanovljeno 1970. Prvobitno se zvao Masters Grand Prix i bio je dio turneje Grand Prix. Organizirala ga je Međunarodna organizacija za tenis na travi (ITLF, kasnije ITF). Održavao se uporedo s WCT Finalsom, koji je također bio završni turnir sezone za najbolje igrače u okviru rivalske turneje World Championship Tennis. Na Masters Grand Prixu nastupali su najbolji igrači svijeta, ali za taj turnir nisu dobijali ATP-bodove.
Godine 1990. Asocijacija teniskih profesionalaca (ATP) preuzela je rukovođenje muškim turnirima osim Grand Slam turnira i zamijenila Masters Grand Prix ATP Tour svjetskim prvenstvom. Sada su u igri bili i ATP-bodovi; neporaženi osvajač titule dobio bi jednak broj bodova kao za osvajanje jednog Grand Slam turnira. ITF, koji je nastavio rukovoditi Grand Slam turnirima, osnovao je konkurentski završni turnir sezone pod nazivom Grand Slam kup, na kojem se takmičilo 16 igrača koji su ostvarili najbolje rezultate na Grand Slam turnirima u datoj sezoni.
U decembru 1999. ATP i ITF dogovorili su se da obustave ta dva turnira i ustanove novi u zajedničkom vlasništvu pod nazivom Tennis Masters Cup. Kao i prije, takmičila su se osmorica igrača, ali igrač koji je bio na osmom mjestu ATP-ove Champions Race liste (koja se vodi samo za datu sezonu) nije imao zagarantirano mjesto. Ako igrač koji osvoji jedan od Grand Slam turnira završi sezonu ispod osmog mjesta na listi, ali i dalje nije plasiran ispod 20. mjesta, stekao bi pravo učešća na Masters Cupu umjesto osmoplasiranog s liste. Ako dva igrača izvan osam najboljih osvoje Grand Slam turnir, na Masters Cup išao bi onaj koji je bolje plasiran na ATP-listi.
Godine 2009. Masters Cup preimenovan je u ATP World Tour Finals i određeno je da se održava u londonskoj O2 Areni od 2009. do 2013.[1] Ugovor je 2012. produžen do 2015,[2] kad je ponovo produžen do 2018.[3] Godine 2017. naziv turnira skraćen je u ATP Finals, a ugovor s O2 Arenom produžen do 2020.[4][5] U decembru 2018. objavljeno je da su s početnog spiska sa 40 gradova London, Manchester, Singapur, Tokio i Torino ostali među kandidatima za domaćina turnira od 2021.[6] U aprilu 2019. ATP je objavio da će Torino biti novi domaćin završnog turnira od 2021. do 2025.[7]
Mnogo godina turnir za parove održavan je kao poseban turnir sedmicu nakon pojedinačnog, ali u skorije vrijeme održavaju se u isto vrijeme i u istom gradu. Sistem takmičenja identičan je sistemu u pojedinačnoj konkurenciji.
U većem dijelu svoje historije ovaj turnir smatran je najvažnijim dvoranskim turnirom u muškom teniskom kalendaru (bilo je nekoliko izuzetaka kad je bio organiziran na otvorenom: Melbourne 1974. i Houston 2003. i 2004). Dvorana omogućuje kontrolirane uvjete za igru, što se odnosi i na vrstu podloge i na sistem rasvjete.
Najviše titula ima Novak Đoković (sedam), a Roger Federer drži rekord po najvećem broju finala (deset).
Bodovi, nagradni fond i trofeji
[uredi | uredi izvor]Faza | Pojedinačno | Parovi[a] | Bodovi |
---|---|---|---|
Osvajač | 2.201.000 $ | 351.000 $ | 500 |
Finalist | 1.105.000 $ | 175.650 $ | 400 |
Dobijeni meč u grupi | 390.000 $ | 95.000 $ | 200 |
Naknada za učešće | Tri meča = 325.500 $ Dva meča = 244.125 $ Jedan meč = 162.750 $ |
Tri meča = 132.000 $ Dva meča = 99.000 $ Jedan meč = 66.000 $ |
N/D |
Zamjene | 152.500 $ | 50.850 $ | N/D |
- ^ Predviđenu novčanu nagradu dobija par, ne svaki igrač pojedinačno.
- Neporaženi šampion dobija maksimalno 1500 bodova i 4.801.500 $ u pojedinačnoj konkurenciji ili 943.650 $ u parovima.
Osim ovoga, u nagrade spadaju i Barclayjevi trofeji za pobjednike u obje konkurencije i ATP-ov trofej za broja 1.[8][9]
Lokacije
[uredi | uredi izvor]Grad | Godine | Podloga | Dvorana | Kapacitet |
---|---|---|---|---|
Tokio | 1970. | Tepih | Metropolitanska sportska dvorana | 6500 |
Pariz | 1971. | "Pierre de Coubertin" | 5000 | |
Barcelona | 1972. | Palau Blaugrana | 5700 | |
Boston | 1973. | Boston Garden | 14.900 | |
Melbourne | 1974. | Trava | Kooyong Stadium | 8500 |
Stockholm | 1975. | Tepih | Kraljevska teniska dvorana | 6000 |
Houston | 1976. | The Summit | 16.300 | |
New York City | 1977–1989. | Madison Square Garden | 18.000 | |
Frankfurt | 1990–1995. | Festhalle Frankfurt | 12.000 | |
Hannover | 1996–1999. | Tepih (1996) Tvrda (d) (1997–1999) |
Hanoversko sajmište | 15.000 |
Lisabon | 2000. | Tvrda (d) | Atlantski paviljon | 12.000 |
Sydney | 2001. | Acer Arena | 17.500 | |
Šangaj | 2002. | SNIEC | ||
Houston | 2003–2004. | Tvrda (o) | Teniski klub Westside | 5240 |
Šangaj | 2005–2008. | Tepih (2005) Tvrda (d) (2006–2008) |
Qizhong Arena | 15.000 |
London | 2009–2020. | Tvrda (d) | O2 Arena[10] | 20.000 |
Torino | 2021–2025. | Pala Alpitour[11] | 16.600 |
Pobjednici
[uredi | uredi izvor]Pojedinačno
[uredi | uredi izvor]Parovi
[uredi | uredi izvor]Pregled pobjednika i finalista
[uredi | uredi izvor]Pojedinačno
[uredi | uredi izvor]Aktivni igrači napisani su podebljanim slovima.
Titule | Igrač | Pobjede | Finala |
---|---|---|---|
7 | Novak Đoković | 2008, 2012, 2013, 2014, 2015, 2022, 2023. | 2016, 2018. |
6 | Roger Federer | 2003, 2004, 2006, 2007, 2010, 2011. | 2005, 2012, 2014, 2015. |
5 | Ivan Lendl | 1981, 1982, 1985, 1986, 1987. | 1980, 1983, 1984, 1988. |
Pete Sampras | 1991, 1994, 1996, 1997, 1999. | 1993. | |
4 | Ilie Năstase | 1971, 1972, 1973, 1975. | 1974. |
3 | Boris Becker | 1988, 1992, 1995. | 1985, 1986, 1989, 1994, 1996. |
John McEnroe | 1978, 1983, 1984. | 1982. | |
2 | Björn Borg | 1979, 1980. | 1975, 1977. |
Lleyton Hewitt | 2001, 2002. | 2004. | |
Aleksandar Zverev | 2018, 2021. | ||
1 | Andre Agassi | 1990. | 1999, 2000, 2003. |
Stan Smith | 1970. | 1971, 1972. | |
Nikolaj Davidenko | 2009. | 2008. | |
Stefan Edberg | 1989. | 1990. | |
Danil Medvedev | 2020. | 2021. | |
Jimmy Connors | 1977. | ||
Àlex Corretja | 1998. | ||
Gustavo Kuerten | 2000. | ||
Andy Murray | 2016. | ||
Grigor Dimitrov | 2017. | ||
David Nalbandian | 2005. | ||
Manuel Orantes | 1976. | ||
Michael Stich | 1993. | ||
Guillermo Vilas | 1974. | ||
Stefanos Tsitsipas | 2019. | ||
0 | Vitas Gerulaitis | 1979, 1981. | |
Jim Courier | 1991, 1992. | ||
Rafael Nadal | 2010, 2013. | ||
Dominic Thiem | 2019, 2020. | ||
Rod Laver | 1970. | ||
Tom Okker | 1973. | ||
Wojciech Fibak | 1976. | ||
Arthur Ashe | 1978. | ||
Mats Wilander | 1987. | ||
Michael Chang | 1995. | ||
Jevgenij Kafeljnikov | 1997. | ||
Carlos Moyá | 1998. | ||
Sébastien Grosjean | 2001. | ||
Juan Carlos Ferrero | 2002. | ||
James Blake | 2006. | ||
David Ferrer | 2007. | ||
Juan Martín del Potro | 2009. | ||
Jo-Wilfried Tsonga | 2011. | ||
David Goffin | 2017. | ||
Casper Ruud | 2022. | ||
Jannik Sinner | 2023. |
Parovi
[uredi | uredi izvor]Aktivni igrači napisani su podebljanim slovima.
Titule | Igrač | Pobjede | Finala |
---|---|---|---|
7 | Peter Fleming | 1978, 1979, 1980, 1981, 1982, 1983, 1984. | |
John McEnroe | 1978, 1979, 1980, 1981, 1982, 1983, 1984. | ||
5 | Mike Bryan | 2003, 2004, 2009, 2014, 2018. | 2008, 2013. |
4 | Bob Bryan | 2003, 2004, 2009, 2014. | 2008, 2013. |
Daniel Nestor | 2007, 2008, 2010, 2011. | 1998, 2006. | |
3 | Anders Järryd | 1985, 1986, 1991. | 1989, 1992. |
Rick Leach | 1988, 1997, 2001. | ||
2 | Todd Woodbridge | 1992, 1996. | 1993, 1994. |
Mark Woodforde | 1992, 1996. | 1993, 1994. | |
Maks Mirni | 2006, 2011. | 2009, 2010. | |
Jacco Eltingh | 1993, 1998. | 1995. | |
Paul Haarhuis | 1993, 1998. | 1995. | |
Nenad Zimonjić | 2008, 2010. | 2005. | |
Pierre-Hugues Herbert | 2019, 2021. | 2018. | |
Nicolas Mahut | 2019, 2021. | 2018. | |
Rajeev Ram | 2022, 2023. | 2021. | |
Joe Salisbury | 2022, 2023. | 2021. | |
Stefan Edberg | 1985, 1986. | ||
Jonas Björkman | 1994, 2006. | ||
Henri Kontinen | 2016, 2017. | ||
John Peers | 2016, 2017. | ||
1 | Sherwood Stewart | 1976. | 1982, 1984. |
John Fitzgerald | 1991. | 1989, 1992. | |
Mark Knowles | 2007. | 1998, 2006. | |
Stan Smith | 1970. | 1977. | |
Tomáš Šmíd | 1987. | 1983. | |
Guy Forget | 1990. | 1986. | |
Sébastien Lareau | 1999. | 1996. | |
Alex O'Brien | 1999. | 1996. | |
Michaël Llodra | 2005. | 2003. | |
Fabrice Santoro | 2005. | 2003. | |
Nikola Mektić | 2020. | 2022. | |
Arthur Ashe | 1970. | ||
Juan Gisbert | 1975. | ||
Manuel Orantes | 1975. | ||
Fred McNair | 1976. | ||
Bob Hewitt | 1977. | ||
Frew McMillan | 1977. | ||
Miloslav Mečíř | 1987. | ||
Jim Pugh | 1988. | ||
Jim Grabb | 1989. | ||
Patrick McEnroe | 1989. | ||
Jakob Hlasek | 1990. | ||
Jan Apell | 1994. | ||
Grant Connell | 1995. | ||
Patrick Galbraith | 1995. | ||
Jonathan Stark | 1997. | ||
Donald Johnson | 2000. | ||
Piet Norval | 2000. | ||
Ellis Ferreira | 2001. | ||
Marcel Granollers | 2012. | ||
Marc López | 2012. | ||
David Marrero | 2013. | ||
Fernando Verdasco | 2013. | ||
Jean-Julien Rojer | 2015. | ||
Horia Tecău | 2015. | ||
Jack Sock | 2018. | ||
Wesley Koolhof | 2020. |
Rekordi
[uredi | uredi izvor]Najviše titula:[13]
1. Novak Đoković: 7 (2008, 2012, 2013, 2014, 2015, 2022, 2023)
2. Roger Federer: 6 (2003, 2004, 2006, 2007, 2010, 2011)
3. Ivan Lendl: 5 (1981, 1982, 1985, 1986, 1987)
Pete Sampras: 5 (1991, 1994, 1996, 1997, 1999)
5. Ilie Năstase: 4 (1971, 1972, 1973, 1975)
Najviše uzastopnih titula:
1. Novak Đoković: 4 (2012–2015)
2. Ilie Năstase: 3 (1971–1973)
Ivan Lendl: 3 (1985–1987)
Najviše finala:
1. Roger Federer: 10 (2003–2007, 2010–2012, 2014–2015)
2. Ivan Lendl: 9 (1980–1988)
2. Novak Đoković: 9 (2008, 2012–2016, 2018, 2022–2023)
3. Boris Becker: 8 (1985–1986, 1988–1989, 1992, 1994–1996)
5. Pete Sampras: 6 (1991, 1993–1994, 1996–1997, 1999)
Najviše uzastopnih finala:
1. Ivan Lendl: 9 (1980–1988)
2. Novak Đoković: 5 (2012–2016)
Roger Federer: 5 (2003–2007)
Ilie Năstase: 5 (1971–1975)
5. Boris Becker: 3 (1994–1996)
Stan Smith: 3 (1970–1972)
Igrači koji su osvojili turnir bez poraza:
1. Roger Federer (2003, 2004, 2006, 2010, 2011)
Ivan Lendl (1981, 1982, 1985, 1986, 1987)
3. Novak Đoković (2012, 2013, 2014, 2022)
John McEnroe (1978, 1983, 1984)
5. Ilie Năstase (1971, 1972)
6. Björn Borg (1979)
Lleyton Hewitt (2001)
Danil Medvedev (2020)
Andy Murray (2016)
Michael Stich (1993)
Guillermo Vilas (1974)
Napomena: U periodu 1982–1985. nije se igralo po grupama.
Najviše nastupa:
1. Roger Federer: 17 (2002–2015, 2017–2019)
2. Novak Đoković: 16 (2007–2016, 2018–2023)
3. Andre Agassi: 13 (1988–1991, 1994, 1996, 1998–2003, 2005)
4. Ivan Lendl: 12 (1980–1991)
5. Boris Becker: 11 (1985–1992, 1994–1996)
Jimmy Connors: 11 (1972–1973, 1977–1984, 1987)
Pete Sampras: 11 (1990–2000)
Najviše uzastopnih nastupa:
1. Roger Federer: 14 (2002–2015)
2. Ivan Lendl: 12 (1980–1991)
3. Pete Sampras: 11 (1990–2000)
4. Novak Đoković: 10 (2007–2016)
Najviše titula u parovima:[13]
1. Peter Fleming – 7
John McEnroe – 7
2. Mike Bryan – 5
3. Bob Bryan – 4
Daniel Nestor – 4
Također pogledajte
[uredi | uredi izvor]- Spisak učesnika na Tennis Masters Cupu
- WCT Finals
- WCT World Doubles
- ATP Challenger Tour Finals
- WTA Masters
Reference
[uredi | uredi izvor]- ^ "London Awarded 2009 ATP World Tour Finals". ATPtennis.com. 3. 7. 2007. Arhivirano s originala 9. 7. 2008. Pristupljeno 3. 12. 2015.CS1 održavanje: bot: nepoznat status originalnog URL-a (link)
- ^ "ATP World Tour Finals to be showcased in London till 2015". Arhivirano s originala, 13. 11. 2012. Pristupljeno 11. 9. 2012.
- ^ "ATP Confirms London as Host City through 2018 as 2015 Season Finale Is Officialy Launched | ATP World Tour | Tennis". ATP World Tour. Pristupljeno 16. 11. 2016.
- ^ "ATP World Tour Finals to stay in London till 2020 under new title sponsor". The Guardian. 25. 5. 2017.
- ^ "ATP Extends Season-Ending Finale In London Through 2020 With New Title Partner Nitto Denko Corporation". ATP. 25. 5. 2017.
- ^ "ATP Finals: Manchester & London on five-city shortlist to host event from 2021". BBC Sport. 14. 12. 2018.
- ^ "Turin to Host ATP Finals from 2021 to 2025". ATP. 24. 4. 2019. Pristupljeno 15. 11. 2019.
- ^ http://www.sportindustry.biz/news/thomas-lyte-lifts-webb-ellis-cup Arhivirano 17. 11. 2015. na Wayback Machine Thomas Lyte Lifts Webb Ellis Cup
- ^ "BBC News – In pictures: Thomas Lyte sporting trophy workshop". BBC. 9. 5. 2018.
- ^ O2, The. "Event space capacities, The O2". theo2.co.uk. AEG, 2016. Arhivirano s originala, 20. 12. 2016. Pristupljeno 8. 12. 2016.
- ^ "Turin to Host ATP Finals from 2021 to 2025". ATP Tour.
- ^ "ATP sets Double Challenge Cup for Jan. 29-Feb. 2 in Bangalore". Associated Press AP. 16. 1. 2002. Arhivirano s originala, 4. 11. 2012. Pristupljeno 3. 11. 2008.
- ^ a b "Barcays ATP World Tour Finals – Historical Stats". ATP Tour. Pristupljeno 6. 12. 2014.
Vanjski linkovi
[uredi | uredi izvor]- Službeni sajt Arhivirano 31. 10. 2011. na Wayback Machine