Vilim II, knez Oranske
Ovaj članak ili neki od njegovih odlomaka nije dovoljno potkrijepljen izvorima (literatura, veb-sajtovi ili drugi izvori). |
Vilim II | |
---|---|
Vladavina | 14. mart 1647 - 6. novembar 1650 |
Prethodnik | Fridrik Henrik |
Nasljednik | Vilim III |
Supružnik | Marija Henrika Stuart |
Djeca | Vilim III, kralj Engleske |
Dinastija | Oranje-Nassau |
Otac | Fridrik Henrik, knez Oranske |
Majka | Amalija od Solms-Braunfelsa |
Rođenje | 27. maj 1626 |
Smrt | 6. novembar 1650 |
Vilim II (27. maj 1626 - 6. novembar 1650) je bio knez Oranske, grof Nassaua i stadholder Holandije od očeve smrti do svoje smrti.
Bio je sin stadholdera Fridrika Henrika, kneza Oranje, i Amalije od Solms-Braunfelsa. Vilim je 2. maja 1461. godine u Londonu oženio Mariju Henriku Stuart, najstariju kćerku škotskog i engleskog kralja Karla I i francuske princeze Henrike Marije. U vrijeme vjenčanja mladenka je imala deset, a Vilim petnaest godina, te brak stoga nije konzumiran nekoliko godina.
Naslijedio je kneževinu Oranje i grofoviju Nassau, te bio izabran za stadholdera Holandije nakon očeve smrti 14. marta 1647. godine. Sljedeće godine usprotivio se Sporazumu iz Münstera iako je on uključivao priznanje nezavisnosti Holandije.
Vilim je tajno započeo pregovore sa Francuskom u cilju proširenja svoje teritorije i centraliziranja vlade. U međuvremenu je podupirao i restauraciju monarhije u Engleskoj i Škotskoj, odnosno vraćanje brata svoje supruge, Karla II, na tron.
Godine 1650. Vilim II je upao u svađe sa moćnim amsterdamskim trgovcima koji su željeli smanjenje broja vojnika, čemu se Vilim odupirao. Svađa je završila Vilimovom odlukom da se osam članova provincijskog vijeća zatvori u zamak Loevestein. Istovremeno je poslao svog rođaka sa deset hiljada vojnika u Amsterdams a ciljem osvajanja grada silom, ali kampanja je završila neuspješno.
Nakon samo tri godine vladavine, Vilim II je umro od boginja. U trenutku njegove smrti njegova supruga je bila u visokoj trudnoći i nekoliko dana kasnije rodila njegovog nasljednika, Vilima III.