Idi na sadržaj

Wolfgang Paul

S Wikipedije, slobodne enciklopedije
Wolfgang Paul
Rođenje (1913-08-10) 10. august 1913.

Wolfgang Paul (Njemački izgovor: [ˈvɔlfɡaŋ ˈpaʊ̯l]; 10. avgust 1913. – 7. decembar 1993.) bio je njemački fizičar, koji je zajedno razvio nemagnetni kvadrupolni filter mase koji je postavio temelje za ono što se danas zove ionska zamka.[1] Podijelio je polovinu Nobelove nagrade za fiziku 1989. za ovaj rad sa Hansom Georgom Dehmeltom ; drugu polovinu nagrade u toj godini dobio je Norman Foster Ramsey, Jr.

Rani život

[uredi | uredi izvor]

Wolfgang Paul je rođen 10. avgusta 1913. u Lorenzkirhu, Njemačka. Odrastao je u Minhenu gdje mu je otac bio profesor farmaceutske hemije. Nakon prvih nekoliko godina na Tehničkom univerzitetu u Minhenu, 1934. prelazi na Tehnički univerzitet u Berlinu gdje 1937. dobiva diplomu u grupi Hansa Geigera. Slijedio je svog doktorskog savjetnika Hansa Kopfermanna na Univerzitetu u Kielu i nakon regrutacije u ratno vazduhoplovstvo završio je doktorat 1940. na Tehničkom univerzitetu u Berlinu.

Tokom Drugog svjetskog rata istraživao je odvajanje izotopa, koji je neophodan za proizvodnju fisionog materijala za korištenje u izradi nuklearnog oružja.

Akademska karijera

[uredi | uredi izvor]

Nekoliko godina bio je privatni predavač na Univerzitetu u Getingenu kod Hansa Kopfermanna. Postao je profesor eksperimentalne fizike na Univerzitetu u Bonu i tamo ostao od 1952. do 1993. godine. Dvije godine od 1965. do 1967. bio je direktor Odsjeka za nuklearnu fiziku u CERN -u.

Naučni rezultati

[uredi | uredi izvor]

Razvio je tehnike za hvatanje nabijenih čestica masenom spektrometrijom električnim kvadrupolnim poljima 1950-ih.[2] Paul zamke se danas intenzivno koriste za zadržavanje i proučavanje iona. Razvio je sočiva molekularnog snopa i radio na sinhrotronu elektrona od 500 MeV, nakon čega je uslijedio jedan na 2500 MeV 1965. godine. Kasnije je radio na držanju sporih neutrona u magnetnim prstenovima za skladištenje, mjereći životni vijek slobodnih neutrona.

On je na duhovit način nazvao Wolfganga Paulija svojim imaginarnim dijelom ako bi se njihova prezimena smatrala složenim brojevima.[3]

Göttingen Manifesto

[uredi | uredi izvor]

Godine 1957. Paul je bio potpisnik Göttingenskog manifesta, deklaracije 18 vodećih nuklearnih naučnika Zapadne Njemačke protiv naoružavanja zapadnonjemačke vojske taktičkim nuklearnim oružjem.

Sinovi

[uredi | uredi izvor]

Njegov sin Stephan Paul je profesor eksperimentalne fizike na Tehničkom univerzitetu u Minhenu . Njegov sin Lorenc Paul je profesor fizike na Univerzitetu u Wuppertalu.

Radovi

[uredi | uredi izvor]
  • Paul, Wolfgang (1990). "Electromagnetic Traps for Charged and Neutral Particles". Reviews of Modern Physics. 62 (3): 531–540. Bibcode:1990RvMP...62..531P. doi:10.1103/RevModPhys.62.531.
  • Paul, Wolfgang; Steinwedel, Helmut (1953). "Ein neues Massenspektrometer ohne Magnetfeld". Zeitschrift für Naturforschung A. 8 (7): 448–450. Bibcode:1953ZNatA...8..448P. doi:10.1515/zna-1953-0710.

Reference

[uredi | uredi izvor]
  1. ^ Toschek, Peter E. (juli 1994). "Obituary: Wolfgang Paul". Physics Today. 47 (7): 76–77. Bibcode:1994PhT....47g..76T. doi:10.1063/1.2808585. Arhivirano s originala, 4. 10. 2013.
  2. ^ Paul, Wolfgang (1990). "Electromagnetic traps for charged and neutral particles". Reviews of Modern Physics. 62 (3): 531–540. Bibcode:1990RvMP...62..531P. doi:10.1103/RevModPhys.62.531. ISSN 0034-6861.
  3. ^ Gerald Edward Brown; Chang-Hwan Lee (2006). Hans Bethe and His Physics. World Scientific. str. 47–. ISBN 978-981-256-609-6.