Haris Pašović
 | Ovom članku potrebna je jezička standardizacija, preuređivanje ili reorganizacija. |
Haris Pašović | |
|---|---|
 | |
| Rođenje | 16. juli 1961 Sarajevo, Bosna i Hercegovina |
Haris Pašović je bosanskohercegovački režiser.
Diplomirao 1984. na Akademiji umjetnosti u Novom Sadu, Odsjek dramskih umjetnosti, Režija – teatar, film, tv i radio u klasi prof. Bore Draškovića. Bio je Fulbrightov stipendista u SAD-u (University of Hawaii, Honolulu; New York University, New York, Univesrity of Wisconsin, Madison). Završio je napredni kurs za mlade režisere na Festivalu Avignon u Francuskoj i bio stipendista u Nordijskom pozorišnom institutu (Odin Theatar) u Danskoj.[1] Studirao je u Školi za menadžment Univerziteta Lancaster u Velikoj Britaniji. Također je bio na studijskom boravku za medije u SAD-u (Boston, Washington, New York).
Pozorište[uredi | uredi izvor]
Pašović je režirao u prestižnim pozorištima u regionu, a njegove predstave su učestvovale na mnogim festivalima. Prija rata je režirao, između ostalih, predstave koje se danas smatraju klasičnim predstavama u historiji pozorišta u regionu: Wedekindovo "Buđenje proljeća" i "Dozivanje ptica" prema Aristofanovim "Pticama" u Jugoslavenskom dramskom pozorištu u Beogradu, Bunuelovog "Hamleta" na Dubrovačkim ljetnim igrama, Beckettovog "Čekajući Godota" u Beogradskom dramskom pozorištu, Jarryievog "Kralja Ubua" u Narodnom pozorištu Nepshinzah u Subotici, "Jelku kod Ivanovih" od Vvedenskog i Weisovog "Mara/Sade" u Teatru "Promena" u Novom Sadu, itd.
Za vrijeme opsade Sarajeva (1992-95), Pašović je proveo većinu vremena u Sarajevu i bio direktor Međunarodnog teatarskog i filmskog festivala MES. Tada napušteni festival MES, Pašović je transformirao u međunarodni pozorišni i filmski festival. Režirao je Euripidovu "Alcestis", zatim "Svilene bubnjeve"[2] prema klasičnim japanskim "No" dramama, "U zemlji posljednjih stvari" prema romanu Paula Austera, producirao "Čekajući Godota"[3] u režiji Susan Sontag i bio domaćin gostima Vanessi Redgrave, Annie Liebovitz, Peteru Schumannu, Chrisu Keulemansu, Johanu van der Keokenu i mnogim drugim umjetnicima iz svijeta. U toku 1994, pod pokroviteljstvom UNESCO-a, Sarajevski festivalski ansambl igrao je Pašovićeve predstave u pariskom Bouffes du Nord na poziv Petera Brooka.
U toku rata značajno doprinio opstanku Narodnog pozorišta u Sarajevu, Pozorišta mladih i Akademije scenskih umjetnost.
Pašović je bio umjetnički direktor organizacije Sarajevo International u Amsterdamu gđe je režirao nekoliko predstava.
Nakon višegodišnje pauze, Pašović se vratio u pozorište 2002. sa Shakespearevom tragedijom "Romeo i Julija" koju je režirao ispred Parlamenta Bosne i Hercegovine. Također je napisao dramu i režirao predstavu "Pobuna u Narodnom pozorištu" u Narodnom pozorištu u Sarajevu (2004.) inspiriranu McCoyevim romanom "Konje ubijaju, zar ne?".
Predstava "Hamlet" Williama Shakespearea koju je režirao 2005. u East West Centru Sarajevo, je najveća pozorišna koprodukcija u regionu u posljednjih 20 godina. Predstava je učestvovala na Međunarodnom teatarskom festivalu MES Sarajevo i otvorila Međunarodni teatarski festival EX Ponto u Ljubljani što je bio prvi veliki izlazak jednog bosanskohercegovačkog pozorišta na evropsku scenu. HAMLET je proglašen Događajem godine 2005/ Teatar – Magazin DANI, a Haris Pašović ličnošću godine 2005 Teatar – magazin DANI i Man of the Year – Theatre – MAX Magazine.
2006. godine režirao je predstavu "Faust" u East West Centru Sarajevo. Predstava je otvorila Međunarodni teatarski festival MES Sarajevo.
Pašović je dobio mnoge nagrade uključujući Zlatni lovor vijenac za najboljeg režisera Festival MES, najbolji režiser na festivalu BITEF Beograd, nagrada "Bojan Stupica" za najbolju jugoslavensku režiju 1989, nagrada UCHIMURA 1994., najbolji režiser na BH pozorišnim susretima, itd.
Pašovićeve predstave učestvovale su na svim relevantnim festivalima u regionu: "Sterijino pozorje" u Novom Sadu, Beogradski internacionalni teatarski festival BITEF Beograd (4 puta), EUROKAZ Zagreb (2 puta), MES Sarajevo (9 puta), MOT Skopje, Dubrovačke ljetne igre i mnogim drugim.
Pašovićeve predstave su gostovale u Parizu, Amsterdamu, Berlinu, Genevi, Strasbourghu, itd.
Film[uredi | uredi izvor]
Haris Pašović je organizirao prvi Sarajevo Film Festival "Poslije kraja svijeta" (1993) u sklopu tadašnjeg međunarodnog teatarskog i filmskog festivala MES.
Pašovićev dokumentarni film "Greta" o prof. Greti Ferušić koja je preživjela Auschwitz i opsadu Sarajeva, učestvovao je na festivalima Jewish Film Festivalu u Lincoln Centru u New Yorku, na festivalu IDFA u Amsterdamu, na Human Rights Watch festivalu u Londonu, na Jewish Film Festivalu u San Franciscu, Sarajevo Film Festivalu, te na festivalima u Rimu, Ljubljani, Stockholmu, itd.
Snimio je također dokumentarne filmove "Dom", "Ljubi bližnjeg svoga", "Balkan – krv i med" (Sarajevo Film Festival) i "A propos de Sarajevo" (Sarajevo Film festival, Bangkok International Film Festival).
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ "Haris Pašović – EastWest.ba". eastwest.ba. Pristupljeno 18. 6. 2016.
- ^ "Haris Paović - Festival d'Avignon". www.festival-avignon.com. Arhivirano s originala, 15. 8. 2016. Pristupljeno 18. 6. 2016. C1 control character u
|title=na mjestu 9 (pomoć) - ^ "Central European Forum - Central European Forum". ceeforum.eu. Arhivirano s originala, 2. 12. 2017. Pristupljeno 18. 6. 2016.
Vanjski linkovi[uredi | uredi izvor]
 |
Commons ima datoteke na temu: Haris Pašović |
- Haris Pašović na IMDb-ju