Masakr u Ajlabunu
| Masakr u Ajlabunu | |
|---|---|
| Lokacija | Ajlabun |
| Koordinate | 32°50′18.24″N 35°24′02.74″E / 32.8384000°N 35.4007611°E |
| Datum | 30. oktobar 1948 |
| Mrtvih | 14 |
| Žrtve | Arapski civili, kršćani |
| Počinioci | Izraelske obrambene snage |
Masakr u Ajlabunu počinili su vojnici Izraelskih odbrambenih snaga tokom operacije Hiram 30. oktobra 1948. Ubijeno je ukupno 14 muškaraca iz arapskog kršćanskog sela Ajlabun, od kojih je 12 pogubljene od strane izraelskih snaga nakon što se selo predalo. Preostali mještani su protjerani u Liban, živeći kao izbjeglice nekoliko mjeseci prije nego što im je dozvoljen povratak 1949, kao dio sporazuma između države Izrael i nadbiskupa Maksimosa V Hakima.
Bilo je to jedno od rijetkih arapskih sela u koje se većina raseljenih na kraju uspjela vratiti.[1] Masakr je dokumentiran dokumentarnim filmom "Sinovi Eilabouna" Hišama Zreiqa, filmom zasnovanim na događajima koje su ispričali seljani.
Pregled događaja[uredi | uredi izvor]
Krišćanska sela, koja su obično bila prijateljska ili ne neprijateljska prema Yishuvima, uglavnom su ostavljana na miru od strane Yishuvskih snaga.[2] Snage Arapske oslobodilačke armije (ALA) Fawzija al-Qawqdžija zauzele su Ajlabun. Dva izraelska vojnika su 12. septembra 1948. ubijena na obližnjem vrhu brda. Odsječene glave izraelskih vojnika nosile su trupe ALA i stanovnici sela u povorci kroz selo.[2]
Nakon bitke izvan sela u kojoj je ranjeno šest izraelskih vojnika i uništena četiri izraelska oklopna automobila, bitka koja je bila dio operacije Hiram, 12. bataljon brigade Golani, ušao je u selo 30. oktobra 1948. i stanovništvo se predalo. Seljani su istakli bijele zastave[3] i pratila su ih četiri lokalna sveštenika. Većina seljana se skrivala u dvije crkve. Vojnici su, međutim, bili ljuti zbog gubitaka u borbi, ranije procesije i mogućeg otkrića glave u jednoj od kuća.[2]
Prema pismu seoskih starješina, jedan seljanin je ubijen, a drugi ranjen od vatre IDF-a dok su se okupljali po naređenju IDF-a na seoskom trgu. Komandant IDF-a je zatim odabrao 12 mladića, naredio da se 800 okupljenih stanovnika odvede u obližnji Maghar, a zatim je ostao da pogubi 12 muškaraca. Još jedan starac poginuo je od vatre iz blindiranog automobila na putu. Oko 42 mladića držana su u logoru za ratne zarobljenike, a stanovnici su protjerani u Liban.[2]
U Ajlabunu je ostalo oko pedeset dvoje seljana, uglavnom staraca i djece. Seoski sveštenici su se gorko žalili na protjerivanje seljana i tražili njihov povratak. Nakon istrage Ujedinjenih nacija i pritiska Vatikana i razgovora unutar izraelske vlade, seljanima je dozvoljeno da se vrate i dobiju izraelsko državljanstvo kao dio sporazuma iz 1949. između države Izrael i nadbiskupa Maksimosa V Hakima u zamjenu za Hakimovu buduću dobru volju.[2] Hakim je postavljen za patrijarha Melkitske katoličke crkve Istoka.[4]
Događaj je dokumentovan u izvještaju posmatrača Ujedinjenih nacija.[5] Godine 1983. žrtvama je obilježen spomenik pored kršćanskog groblja u Ajlabunu. Drugi spomenik u znak sjećanja na masakr izgrađen je 1998, ali je ubrzo vandaliziran i praktično izbrisan.[6]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Morris, str. 110.
- ^ a b c d e Morris, str. 479, 499 (note 107). The story of the two decapitated soldiers also appears in narratives of the Arab al-Mawasi massacre, which occurred on November 2, 1948. The two soldiers went missing in the attack on 'Outpost 213' on September 12. Israeli intelligence reports attributed their mutilation to the 'Arab al-Mawasi tribe, and reported that one head was taken to Eilabun and the other to Maghar.
- ^ Morris, str. 475.
- ^ "Patriarch Maximos V (George) Hakim [Catholic-Hierarchy]". www.catholic-hierarchy.org. Arhivirano s originala, 11. 8. 2023. Pristupljeno 14. 11. 2023.
- ^ Palumbo, str. 164. Citing the United Nations Archives 13/3.3.1, box 11, a document entitled "Atrocities September–November." On str. 165, there is a sketch of the village rendered by Captain Zeuty showing where the victims were killed and where they were buried.
- ^ Sorek, str. 102-104
Dodatna literatura[uredi | uredi izvor]
- Morris, Benny, The Birth of the Palestinian Refugee Problem Revisited, Cambridge University Press, 2004.
- Palumbo, Michael. The Palestinian Catastrophe: The 1948 Expulsion Of A People From Their Homeland, London: Quartet, 1989.
- Sorek, Tamir (2015). Palestinian Commemoration in Israel: Calendars, Monuments, and Martyrs. Stanford, CA: Stanford University Press. ISBN 9780804795180. Arhivirano s originala, 28. 11. 2020. Pristupljeno 14. 11. 2023.
Vanjski linkovi[uredi | uredi izvor]
- Palestina pamti - Ajlabun
- Sinovi Ajlabuna
- Palestinska dijaspora Gary Olson
- Napuštajući Haifu, 1999
- Paleastinsko pravo na povratak Robin Miller
- Protjerivanja Palestinaca - preispitivanje Dominique Vidal
- Pravo na povratak - priča