Hipotaurin
| Hipotairin | |
|---|---|
  | |
| Općenito | |
| Hemijski spoj | Hipotairin |
| Druga imena | IUPAC ime: 2-Aminoetansulfinska kiselina |
| Molekularna formula | C2H7NO2S |
| CAS registarski broj | 300-84-5 |
| InChI | 1/C2H7NO2S/c3-1-2-6(4)5/h1-3H2,(H,4,5) |
| Osobine1 | |
| Molarna masa | 109,15 g/mol |
| 1 Gdje god je moguće korištene su SI jedinice. Ako nije drugačije naznačeno, dati podaci vrijede pri standardnim uslovima. | |
Hipotaurin je sulfinska kiselina koja je intermedijar u biosintezi taurina. Kao i taurin, on također djeluje kao endogeni neurotransmiter djelovanjem na glicinske receptore.[1] To je osmolit sa antioksidansnim svojstvima.[2]
Hipotaurin je izveden iz cisteina (i homocisteina). Kod sisara biosinteza hipotaurina iz cisteina događa se u gušterači. Na putu cistein-sulfinske kiseline cistein se prvo oksidira u sulfinsku kiselinu, uz katalizu enzima cistein-dioksigenaza. Cisteinska sulfinska kiselina se, s druge strane, dekarboksilira sulfinoalanin-dekarboksilazom, čime nastaje hipotaurin. Hipotaurin se enzimski oksidira da bi se dobio taurin, što katalizira hipotaurin-dehidrogenaza.[3]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Kalir, Asher; Kalir, Henry H. "Biological activity of sulfinic acid derivatives" in Chemistry of Sulphinic Acids, Esters Their Derivatives Edited by Patai, Saul. Wiley, New York, 1990, pp. 665.
- ^ Paul H. Yancey (2005). "Organic osmolytes as compatible, metabolic and counteracting cytoprotectants in high osmolarity and other stresses". Journal of Experimental Biology. 208: 2819–2830. doi:10.1242/jeb.01730.
- ^ Sumizu K (1962). "Oxidation of hypotaurine in rat liver". Biochim. Biophys. Acta. 63: 210–212. doi:10.1016/0006-3002(62)90357-8. PMID 13979247.
Vanjski linkovi[uredi | uredi izvor]
 |
Commons ima datoteke na temu: Hipotaurin |