Mirko Arsenijević
≥
 | Ovaj članak je siroče zato što nema ili vrlo malo ima drugih članaka koji linkuju ovamo. |
| Mirko Arsenijević | |
|---|---|
| Rođenje | 9. oktobar 1915. Prisoja, Kraljevina Crna Gora |
| Smrt | 9. juli 1944 (28 godina) Debar, Kraljevina Albanija (1939-1943) |
| Ratovi | Narodnooslobodilačka borba |
| Odlikovanja | Narodni heroj Jugoslavije |
Mirko Arsenijević - Glibo (Prisoja, kod Andrijevice, 9. oktobar 1915. godine - Debar, 9. jul 1944. godine), učesnik NOB-a i narodni heroj Jugoslavije.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Rođen je 9. oktobra 1915. godine . godine u selu Prisoja kod Andrijevice. Potječe iz ugledne porodice, otac Miličko je bio poznati učitelj, a majka Stojana (rođena Dašić) domaćica. Osnovnu školu završio je u rodnom mjestu, a gimnaziju je započeo u Beranama, ali je zbog učešća u studentskom štrajku 1935. godine izbačen. Obrazovanje je nastavio u Podgorici, ali zbog pokušaja prelaska u Španiju kao dobrovoljac, izbačen iz škole. Konačno je završio srednju školu 1938. godine u Peći.
Član Saveza komunističke omladine Jugoslavije (SKOJ) postao je 1935. godine dok je bio učenik beranske gimnazije. Aktivno je radio sa srednjoškolcima i omladinom Berana, a učestvovao je u svim značajnijim akcijama i demonstracijama koje je organizirala KPJ u Beranama i okolini. Zbog učešća u revolucionarnom pokretu u Peči. Nakon ubistva žandarma, koje je bio odgovor na nasilje žandarmerijske patrole, uhapšen je zajedno sa nekoliko desetina učesnika. Nakon četiri mjeseca provedena u istražnom zatvoru, pušten je na slobodu. Ubrzo nakon toga, 1937. godine primljen je u članstvo Komunističke partije Jugoslavije (KPJ).
Godine 1938 došao je u Beograd, gdje je prvo upisao Poljoprivredno-šumarski fakultet, a zatim je sljedeće godine iz ljubavi prema književnosti i poeziji (koju je i sam pisao), prešao na Filozofski fakultet. Kao student aktivno je učestvovao u revolucionarnom studentskom pokretu i svim studentskim akcijama Univerziteta u Beogradu.
Nakon Aprilskog rata i okupacije Kraljevine Jugoslavije, vratio se u domovinu, gdje je aktivno učestvovao u pripremama za oružani ustanak. Ubrzo nakon izbijanja Trinaestojulskog ustanka 1941. godine učestvovao je u borbama na tom području i oslobađanju Berana sa ustanicima iz svog kraja. Godine 1941. dobrovoljno stupio u Komski partizanski bataljon, koji je u sastavu Crnogorsko-sandžačkog odreda otišao u Sandžak u susret partizanskim jedinicama koje su se povlačile iz Srbije. Zajedno s ovom jedinicom, 1. decembra 1941. učestvovao je u napadu na Pljevlja. U ovoj borbi je teško ranjen i nekoliko mjeseci se ilegalno liječio u selima Dapsići, Rovca i Donja Ržanica.
Nakon oporavka, prema partijskom uputstvu, prelazi u srez Andrijevići, sa zadatkom da pojača aktivnost Narodnooslobodilačkog pokreta u okolini Gusinja i Plava. Decembra 1942. godine, zajedno sa grupom drugova, prilikom prenošenja partijskog materijala, upao je u zasjedu i zarobljen od strane Albanaca, koji su ih predali italijanskim vlastima u Plavu. Nakon ispitivanja, policijski istražitelji poslali su ga Peć, nakon čega je prebačen u koncentracioni logor "Porto Romano" kod Drača u Albaniji.
Tokom boravka u logoru povezao se s grupom makedonskih komunista i predstavnicima Narodnooslobodilačkog pokreta Albanije, koji su organizirali i izvršili bjekstvo iz logora 23. septembra 1943. godine. S grupom makedonskih komunista, s kojima je pobjegao iz logora, prelazi na teren zapadne Makedonije, gdje se povezuju s partizanskim jedinicama.
Kada je 11. novembra 1943. godine osnovana Prva makedonsko-kosovska brigada, prvo je postavljen za političkog komesara Prvog bataljona "Ramiz Sadiku", a potom je prebačen za političkog komesara Drugog bataljona "Boro Vukmirović". Istakao se u mnogim borbama u kojima je ova brigada učestvovala, a posebno u borbama za oslobođenje Kičeva u jesen 1943. godine, zatim kod Bukovnika, Vitoljiša, Demir Kapije, Bakarnog Gumna kod Prilepa i drugih. Umro je 9. jula 1944. godine kod Debra, tokom borbi protiv Nijemaca i balista, kojom prilikom je bio raznesen od neprijateljske topovske granate. [1] Ukazom predsjednika Federativne Narodne Republike Jugoslavije Josipa Broza Tita 9. oktobra 1953. godine proglašen je za narodnog heroja Jugoslavije. Tokom NOB-a ubijeni su mu rođeni brat i sestra. Brat Aleksandar Arsenijević Lekica (1919-1941) strijeljan je 17. jula 1941. na brdu Jasikovac, kod Berana, zajedno sa osam rodoljuba. Sestra Milka Arsenijević (1921-1944), poginula je 1944. godine u borbi protiv okupatora u mjestu Buče, kod Berana.[2]