Odnosi Bosna i Hercegovina–Srbija
Bosna i Hercegovina i Srbija, kao dvije moderne države, nastale su nakon disolucije Socijalističke Federativne Republike Jugoslavije. Službeni jezici obje države spadaju u slavensku grupu, a južnoslavensku podgrupu, i veoma su slični.
Obe zemlje su punopravne članice Vijeća Evrope, Organizacije za evropsku sigurnost i saradnju (OSCE) i Centralnoevropskog sporazuma o slobodnoj trgovini (CEFTA). Srbija ima zvanićni status kandidata za članstvo u Evropskoj uniji, dok je Bosna i Hercegovina prepoznata kao potencijalni kandidat od strane Evropske unije.
Historija[uredi | uredi izvor]
Počeci službenih odnosa novonastale dvije države datiraju iz 1990-ih. Prije, a i tokom rata, Bosna i Hercegovina, kao nezavisna i suverena država, nije dobijala podršku Srbije. Srbija je svoju političku podršku usmjerila ka Republici Srpskoj.[1] Nakon rata, pored Hrvatske i Bosne i Hercegovine, Srbija je također učestvovala u potpisivanju Dejtonskog mirovnog sporazuma. Tadašnji predsjednik Srbije, ujedno i potpisnik, je bio Slobodan Milošević. Sporazum je osigurao pravo entitetima u Bosni i Hercegovini da uspostave posebne paralelne odnose sa susjednim zemljama u skladu sa suverenitetom i teritorijalnim integritetom Bosne i Hercegovine. Sporazum o specijalnim paralelnim vezama potpisan je 28. februara 1997. godine, a implementiran 15. decembra 2010.[2]
8. jula 2015. Vijeće sigurnosti Ujedinjenih nacija je glasalo za rezoluciju kojom bi se masakr u Srebrenici osudio kao genocid. Na osnovu lobija, koji je dolazio iz Srbije i bosanskohercegovačkog entiteta Republike Srpske, Rusija je uložila veto, što je značilo neusvajanje rezolucije.Veto je pohvalio i tadašnji predsjednik Srbije Tomislav Nikolić navodeći da je Rusija "spriječila pokušaj ocrnjivanja cijelog srpskog naroda kao genocidnog" i dokazala se kao pravi i pošten prijatelj.[3]
Geografija[uredi | uredi izvor]
Bosna i Hercegovina i Srbija se nalaze u jugoistočnoj Evropi, na zapadnom Balkanu. Zajednička kopnena granica im je duga 357 km, od toga 206 km čini prirodna granica uz rijeku Drinu.
Ekonomija[uredi | uredi izvor]
Na osnovu analiziranih između maja 1994. i decembra 2013, Srbija je bila drugi najveći investitor u Bosni i Hercegovini.
Kultura[uredi | uredi izvor]
Stanovništvo Srbije i Bosne i Hercegovine etnolingvistički pripada južnoslavenskim narodima. Jedan od službenih jezika u Bosni i Hercegovini je i srpski, dok su u Srbiji bosanski i hrvatski jezik priznati kao manjinski jezici.
Demografija[uredi | uredi izvor]
Srbi u Bosni i Hercegovini[uredi | uredi izvor]
Srbi su pretežno pripadnici Srpske pravoslavne crkve. Pored Bošnjaka i Hrvata, Srbi su također jedan on tri konstitutivna naroda Bosne i Hercegovine. Prema popisu iz 2013, oni su druga najveća etnička grupa sa 1.086.733 (30,78%) stanovnika. Najveći dio srpskog stanovništva živi u entitetu Republika Srpska, što iznosi 970.857 (82,95%).
Bošnjaci u Srbiji[uredi | uredi izvor]
Bošnjaci u Srbiji su priznati kao manjinski narod. Prema popisu iz 2011. godine, u Srbiji je živjelo 145 278 (2,02%) bošnjačkog stanovništva. Većina Bošnjaka živi na prostoru Sandžaka.
Stalna diplomatska predstavništva[uredi | uredi izvor]
- Bosna i Hercegovina ima ambasadu u Beogradu. Ambasadorica BiH u Srbiji je Aida Smajić.
- Srbija ima ambasadu u Sarajevu i generalne konzulate u Banjoj Luci i Mostaru i konzularne kancelarije u Drvaru i Trebinju. Ambasador Srbije u BiH je Aleksandar Đorđević.
Vidi također[uredi | uredi izvor]
- Vanjski odnosi Bosne i Hercegovine
- Spoljni odnosi Srbije
- Pristupanje Bosne i Hercegovine Evropskoj uniji
- Pristupanje Srbije Evropskoj uniji
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Judah (2009). The Serbs. Yale University Press. str. 222–224. ISBN 978-0-300-15826-7.
- ^ "Archived copy". Arhivirano s originala, 2011-08-15. Pristupljeno 2011-02-25.CS1 održavanje: arhivirana kopija u naslovu (link)
- ^ "Russia blocks U.N. condemnation of Srebrenica as a genocide". Reuters. Arhivirano s originala, 2015-10-09. Pristupljeno 2017-06-30.