Idi na sadržaj

A cappella

S Wikipedije, slobodne enciklopedije

A cappella (italijanski jezik "u maniru kapele"), muzička kompozicija, pisana samo za glasove, bez pratnje instrumenata. Izvorno se odnosi na duhovnu horsku muziku, termin koji se sada odnosi i na svjetovnu muziku.

Stil a cappella je nastao otprilike u vrijeme kompozitora Josquin des Preza, krajem 15. vijeka, i dostigao je istaknuto mjesto sa Palestrinom u kasnom 16. vijeku koji je pisao muziku za Sikstinsku kapelu u Vatikanu. Budući da nisu pisani nezavisni instrumentalni dijelovi, naučnici su kasnije pretpostavljali da je hor pjevao bez pratnje, ali dokazano je da su orgulje ili drugi muzički instrumenti tačno pratili neke ili nekoliko vokalnih dijelova. Do 17. vijeka, a cappella muzika ustupa mjesto kantati, za koju su muzički dijelovi pisani posebno za instrumente, i posebno za glasove. [1]

Muzički primjeri

[uredi | uredi izvor]

Vanjski linkovi

[uredi | uredi izvor]

Reference

[uredi | uredi izvor]