Kiparska konvencija
| Vrsta | Bilateralni ugovor |
|---|---|
| Potpisan | 4. juni 1878. |
| Lokacija | Berlin |
| Potpisnici | Britansko Carstvo Osmanlijsko Carstvo |
Kiparska konvencija (4. juni 1878) bio je tajni sporazum postignut između Velike Britanije i Osmanlijskog Carstva kojim je Britaniji dodijeljena administrativna kontrola Kipra, u zamjenu za njenu podršku Osmanlijama tokom Berlinskog kongresa.[1] Odredbe Konvencije zadržale su Osmanlijska prava nad teritorijom Kipra.
Ovaj sporazum je rezultat tajnih pregovora koji su održani ranije 1878. godine. Britanci su Konvenciju poništili 5. novembra 1914. godine, kada su se Britanija i Osmanlijsko carstvo našle u međusobnom ratu.
Uspostavljanje britanske administracije 1878[uredi | uredi izvor]
Sultan, Abdul Hamid II, prepustio je upravu Kipra Britaniji, u zamjenu za garancije da će Britanija koristiti ostrvo kao bazu za zaštitu Osmanlijskog carstva od moguće ruske agresije. Britancima je Kipar nuđen tri puta (1833., 1841. i 1845.) prije nego što su ga prihvatili 1878.
Sredinom 1870-ih, Britanija i druge evropske sile bile su suočene sa sprječavanjem ruske ekspanzije na područja pod kontrolom oslabljenog Osmanlijskog carstva. Rusija je pokušavala da popuni vakuum moći širenjem carstva na zapad i jug prema toplovodnoj luci Carigrada i Dardanela. Britanska administracija Kipra imala je za cilj preduhitriti takvu ekspanziju. U junu 1878. godine, tajni pregovori između Britanije i Porte kulminirali su Kiparskom konvencijom, kojom "njegovo carsko veličanstvo Sultan dalje pristaje da dodijeli ostrvo Kipar da bude okupirano i pod upravom Engleske."
U Britaniji je bilo određenog protivljenja sporazumu, posebno od strane liberalnog lidera Williama Ewarta Gledstona. Kada je Gledston došao na vlast, nije vratio ostrvo. Nacionalizam kiparskih Grka dat je do znanja novim vladarima kada je u pozdravnom govoru britanskog visokog komesara na Kipru u Larnaci, biskup Kitiona izrazio nadu da će Britanci ubrzati ujedinjenje Kipra i Grčke kao što su to prethodno učinili sa Jonskim ostrvima. Tako su Britanci na samom početku svoje administracije bili suočeni sa realnošću da je unifikacija od vitalnog značaja za mnoge kiparske Grke.
Ostrvo je služilo Britaniji kao ključna vojna baza na pomorskom putu prema Britanskoj Indiji, koja je tada bila najvažniji britanski prekomorski posjed. 1906. godine dovršena je nova luka u Famagusti, čime je povećan značaj Kipra kao strateške pomorske ispostave koja štiti prilaze Sueskom kanalu. Početkom Prvog svjetskog rata Osmanlijsko carstvo se pridružilo Centralnim silama, a 5. novembra 1914. Britanija je anestirala Kipar, čime je okončana Konvencija.
Kiparski danak[uredi | uredi izvor]
Odredbe Konvencije predviđale su da višak prihoda ostrva nad rashodima treba da bude isplaćen od strane Britanije sultanu kao "godišnje fiksno plaćanje". Ova odredba omogućila je Porti da tvrdi da nije ustupila ili predala Kipar Britancima, već je samo privremeno predala upravu. Zbog ovih uslova, akcija se ponekad opisivala kao britanski zakup ostrva. "Kiparski danak" postao je glavni izvor nezadovoljstva koji je bio u osnovi kasnijih kiparskih nemira.
Pregovori su na kraju odredili zbir godišnje fiksne isplate na tačno 92.799 funti sterlinga, jedanaest šilinga i tri penija. Guverner ostrva Ronald Stors je kasnije napisao da je obračun ove sume napravljen sa "svom onom skrupuloznom preciznošću karakterističnom za lažne račune". Kiprani su se našli ne samo da plaćaju danak, već i da pokrivaju troškove britanske kolonijalne administracije, stvarajući stalni odliv ionako siromašne ekonomije.
Od samog početka, pitanje Kiparskog danka ozbiljno je pogoršan činjenicom da novac nikada nije uplaćen Turskoj. Umjesto toga, položen je u Banku Engleske za otplatu turskih zajmova iz Krimskog rata (garantovanih od strane Britanije i Francuske) za koje je Turska kasnila. Ovaj aranžman je jako uznemirio Turke, ali i Kiprane. Mala preostala suma otišla je u fond za nepredviđene slučajeve, što je dodatno iritiralo Portu. Javno mnijenje na Kipru smatralo je da su Kiprani bili prisiljeni da plate dug s kojim nisu imali veze. Agitacija protiv danka je bila neprestana, a godišnja isplata postala je simbol britanskog ugnjetavanja.
Postojalo je i britansko protivljenje danku. Državni podsekretar za kolonije Winston Churchill posjetio je Kipar 1907. godine i, u izvještaju o svojoj posjeti, izjavio je: "Nemamo pravo, osim zbog više sile, uzeti ni penija Kiparskog danka da nas oslobodi naših obaveza, bez obzira kako je nesretno ugovoreno." Parlament je ubrzo izglasao stalnu godišnju pomoć od 50.000 funti sterlinga Kipru i shodno tome smanjio danak.
Aneksija Kipra od strane Britanije, 1914[uredi | uredi izvor]
Nakon izbijanja Prvog svjetskog rata, Osmanlijsko Carstvo je odlučilo da se pridruži ratu na strani Centralnih sila, a 5. novembra 1914. godine Britanci su formalno anestirali Kipar kao koloniju Krune. U isto vrijeme, osmanlijski Hedivat Egipta i Sudana proglašen je za Sultanat Egipta kao britanski protektorat.
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Eric Solsten, ed. Cyprus: A country study (1991).
