718.
| Godine:
◄◄ | ◄ | 714. | 715. | 716. | 717. | 718. | 719. | 720. | 721. | 722. | ► | ►► |
| Decenije:
◄ | 680-e | 690-e | 700-e | 710-e | 720-e | 730-e | 740-e | ► |
| Vijekovi: |
| Gregorijanski kalendar | 718 DCCXVIII |
| Ab Urbe condita | 1471 |
| Asirski kalendar | 5468 |
| Bengalski kalendar | 125 |
| Berberski kalendar | 1668 |
| Budistički kalendar | 1262 |
| Burmanski kalendar | 80 |
| Bizantijski kalendar | 6226–6227 |
| Kineski kalendar | 丁巳年 (Vatreni Zmija) 3414 ili 3354 — do — 戊午年 (Zemljani Konj) 3415 ili 3355 |
| Koptski kalendar | 434–435 |
| Diskordijanski kalendar | 1884 |
| Etiopijski kalendar | 710–711 |
| Hebrejski kalendar | 4478–4479 |
| Hinduski kalendari | |
| - Vikram Samvat | 774–775 |
| - Šaka Samvat | 640–641 |
| - Kali Juga | 3819–3820 |
| Holocenski kalendar | 10718 |
| Iranski kalendar | 96–97 |
| Islamski kalendar | 99–100 |
| Julijanski kalendar | 718 DCCXVIII |
| Korejski kalendar | 3051 |
| Minguo kalendar | 1194 prije Tajvana 民前1194年 |
| Seleukidska era | 1029/1030 AG |
| Tajlandski solarni kalendar | 1260–1261 |
Godina 718. (DCCXVIII) bila je redovna godina koja počinje u subotu u julijanskom kalendaru. Oznaka 718. za ovu godinu se koristi od ranog srednjeg vijeka, kada je kalendarska era Anno Domini u Evropi postala glavnom metodom označavanja godina.
Događaji
[uredi | uredi izvor]Bizantijsko carstvo i Emevijski halifat
[uredi | uredi izvor]- Proljeće – Muslimanska flota za snabdijevanje od 760 brodova pod Sufjanom stiže iz Egipta i Sjeverne Afrike, skrivajući se duž azijske obale. Bizantijci saznaju za lokaciju flote od prebjeglih kršćanskih egipatskih mornara. Car Leo III ponovo šalje bizantijsku mornaricu; njegovi brodovi s grčkom vatrom uništavaju neprijateljske brodove u Mramornom moru i zalihe na obali, uskraćujući opsadnoj vojsci vitalne namirnice.[1] Na kopnu, bizantijske trupe iz zasjede napadaju arapsku vojsku koja napreduje i uništavaju je u brdima oko Sofona, južno od Nikomedije (moderna Turska).[2] [3] [4] Arapske snage i dalje trpe od gladi i kuge.
- 15. august – Opsada Konstantinopola: Bugarske snage za pomoć napadaju opsadne linije u Konstantinopolu, na zapadnoj strani Bosfora. Savremeni hroničari izvještavaju da je najmanje 22.000–32.000 Arapa ubijeno tokom bugarskih napada. Halifa Omer ibn Abdulaziz je prisiljen da povuče opsadu nakon 13 mjeseci; Muslimanska vojska se pokušava povući kroz Anadoliju, dok ostatak bježi morem u preostalim brodovima. Arapska flota trpi dodatne žrtve u olujama i erupciji vulkana Thera (na ostrvu Santorini).[5] Prema arapskim izvorima, 150.000 muslimana poginulo je tokom kampanje.[6]
Evropa
[uredi | uredi izvor]- Bitka kod Soissonsa: Kralj Hilperik II od Neustrije i njegov gradonačelnik palate Ragenfrid, u savezu s Odom (Eudes), nezavisnim vojvodom od Akvitanije, marširaju na Soissons u Pikardiji (sjeverna Francuska), ali vojska franačkih veterana pod pod vodstvom Karla Martela pobjeđuje neustrijske saveznike, koji mole za mir. Hilperik bježi u zemlju južno od rijeke Loire, a Ragenfrid bježi u Angers. Karlo diplomatski odlučuje da ne pogubi neprijateljske vođe i postaje neprikosnoveni dux Francorum, čime se okončava Franački građanski rat.
- Ljeto – Bitka kod Covadonge: Pelagije (Don Pelayo) proglašen je kraljem (caudillo) i porazio je emevijske snage pod vodstvom Munuze, pokrajinskog guvernera Asturije, kod Picos de Europa (blizu Covadonge). Ovo označava početak Rekonkviste, kršćanskog ponovnog osvajanja Iberijskog poluostrva. Osniva Kraljevinu Asturiju i uspostavlja vojnu bazu u Cangas de Onísu (sjeverozapad Španije)[7] (ili 722. godine).
- Kralj Liutprand od Langobarda gradi bliski savez s Karlom Martelom i napada bavarske dvorce na rijeci Adige, održavajući stratešku kontrolu nad alpskim prevojima u talijanskim Alpama (približan datum).
Britanija
[uredi | uredi izvor]- Kralj Coenred od Northumbrije umire nakon dvogodišnje vladavine. Prijestolje preuzima Osric, vjerovatno mlađi brat ili polubrat pokojnog kralja Osreda I.
- Bivša kraljica Cuthburh od Northumbrije, opatica Wimbornea, umire u svojoj opatiji i tamo je sahranjena (približan datum).
Azija
[uredi | uredi izvor]- Köktürks Bilge Kaghan šalje poslanstvo da pregovara o miru s Kinom. Car Xuanzong je odbio njegov zahtjev i naredio napad na njega [8].
- Kraljevi Buhare, Samarkanda i Balha traže pomoć od Kineza (718-731) suočeni s napredovanjem Arapa [9]. Car Xuanzong im je pomogao uz pomoć pokorenih turkijskih plemena, ali je oklijevao poslati kineske ekspedicijske snage tako daleko.
- Sastavljen jeJoro kodeks u Japanu [10].
- U Kini je od 725. godine osnovan naučni institut, Akademija Hanlin, koji je korišten pri izboru visokih zvaničnika[4].
718. u temama
[uredi | uredi izvor]Religija
[uredi | uredi izvor]- Obožavanje ikona: tokom opsade Konstantinopola, ikona Djevice Marije je nošena na gradskim zidinama, a car Leo III je udarao relikvijama Križa u vode Bosfora kako bi time natjerao Arape u bijeg [11].
- Kralj Srivijaje (Sumatre), moguće Sri Indravarman, poslao je pismo emevijskom halifi Omeru u kojem ga je zamolio da mu pošalje učenjake koji bi mu mogli objasniti islamsku vjeru [12].
- Prva džamija namijenjena zatvorenicima možda je izgrađena u Konstantinopolu. To je potvrđeno 988. godine [13].
- Misionar Bonifacije, rođen u Wessexu, po drugi put kreće u Friziju. Putuje u Rim, gdje ga papa Grgur II šalje na misiju da preobrati Saksonce u Donjoj Saksoniji (današnja Njemačka).
- Hugo od Champagne, rođak Karla Martela, ulazi u manastir Jumièges (Normandija) i prihvata religiozni život kao opat.
- Konstantin V Kopronim, bizantijski car (umro 775.)
- Kōken, japanska carica (umro 770.)
- Niall Frossach, kralj Irske (umro 778.)
- Ōtomo no Jakamoči, japanski državnik, pjesnik i Šogun (umro 785.)
- Coenred, kralj Northumbrije
- Cuthburh, anglosaksonska opatica (približan datum)
- Plectrude, neustrijska regentica
Reference
[uredi | uredi izvor]- ^ John Cairns, "Road to Manzikert" (2012). Byzantine Warfare in an Age of Crisis and Recovery (Chapter 3), p. 70. ISBN 978-1-84884-215-1
- ^ Guilland, Rodolphe (1959). "L'Expedition de Maslama contre Constantinople (717–718)". Études byzantines (in French). Paris: Publications de la Faculté des Lettres et Sciences Humaines de Paris: 122. OCLC 603552986.
- ^ Mango, Cyril; Scott, Roger (1997). The Chronicle of Theophanes Confessor. Byzantine and Near Eastern History, AD 284–813. Oxford: Oxford University Press. p. 546. ISBN 0-19-822568-7.
- ^ Lilie, Ralph-Johannes (1976). Die byzantinische Reaktion auf die Ausbreitung der Araber. Studien zur Strukturwandlung des byzantinischen Staates im 7. und 8. Jhd (in German). Munich: Institut für Byzantinistik und Neugriechische Philologie der Universität München. pp. 130–131.
- ^ Treadgold, Warren (1997). A History of the Byzantine State and Society. Stanford, California: Stanford University Press. pp. 347–349. ISBN 0-8047-2630-2.
- ^ Haldon, John F. (1990). Byzantium in the Seventh Century: The Transformation of a Culture. Revised Edition. Cambridge: Cambridge University Press. p. 83. ISBN 978-0-521-31917-1.
- ^ David Nicolle (2008). Poitiers AD 732, Charles Martel turns the Islamic tide (p. 17). ISBN 978-184603-230-1
- ^ René Grousset, L’empire des steppes, Attila, Gengis-Khan, Tamerlan, Paris, Payot, 1938, quatrième édition, 1965, (.pdf) 669
- ^ Pierre Dumoulin de Laplante Histoire générale synchronique : De 622 après J.-C. à l'époque contemporaine. Gallimard, 1946
- ^ Seiichi Iwao, Teizō Iyanaga Dictionnaire historique du Japon, Volume 1. Maisonneuve & Larose, 2002 (ISBN 978-2-7068-1575-1)
- ^ Charles-Olivier Carbonell Une histoire européenne de l'Europe, Volume 1. Privat, 1999 (ISBN 978-2-7089-5398-7)
- ^ Will Slatyer, Ebbs and Flows of Medieval Empires, AD 900?1400, PartridgeIndia, 2014 (ISBN 978-1-4828-9683-1,
- ^ Enrico Guidoni La ville européenne : formation et signification du quatrième au onzième siècle. Editions Mardaga, 1981 (ISBN 978-2-87009-133-3)
