Marija Amalija Austrijska (carica)
Marija Amalija Austrijska (22. oktobar 1701 - 11. decembar 1756) je bila carica Svetog Rimskog Carstva, češka kraljica i bavarska vojvotkinja kao supruga cara Karla VII Alberta.
Naslijeđe
[uredi | uredi izvor]Rođena je u Beču kao kćerka Josip I, cara Svetog Rimskog Carstva, i Vilme Amalije od Braunschweig-Calenberga. Marija Amalija je bila druga najstarija osoba u posljednjoj generaciji Habsburgovaca (nakon svoje sestre Marije Josipe), te je imala jaka nasljedna prava u Austriji i ostalim habsburškim zemljama prema dogovoru svoga djeda, cara Leopolda I, i dvojice posljednjih muških Habsburgovaca, njenog oca Josipa i amidže Karla.
Car Karlo VI, amidža Marije Amalije, godine 1713. pogazio je obećanje dato svom ocu i bratu izdavši Pragmatičku sankciju iz 1713. godine. Pragamtičkom sankcijom je svojoj kćerki (Mariji Tereziji, koja se rodila četiri godine kasnije) dao jača nasljedna prava od prava Marije Amalije. Marija Amalija je na dan svog vjenčanja, 1722. godine, bila prisiljena potpisati dokument kojim se odrekla austrijskog prijestolja.[1]
Brak
[uredi | uredi izvor]Udala se za Karla Alberta, koji je 1726. naslijedio svoga oca kao bavarski vojvoda. S njim je imala sedmero djece, od kojih ju je četvero nadživjelo.
Rat za austrijsko naslijeđe
[uredi | uredi izvor]Tokom Rata za austrijsko naslijeđe muž Marije Amalije je izvršio invaziju na jedan dio Austrije, te je planirao osvojiti Beč, ali njegova i francuska vojska su se okrenule prema Češkoj, pa je uspio svrgnuti Mariju Tereziju s češkog prijestolja i 9. decembra 1741. godine okruniti se za češkog kralja. Dana 24. januara 1742. izabran je za njemačkog kralja, a 12. februara 1742. godine za cara Svetog Rimskog Carstva. Marija Amalija je vrlo kratko bila carica, a još kraće kraljice pošto je nedugo nakon Karlove krunidbe njegove teritorije pregazila austrijska vojska. Carica Marija Amalija je ostala udovica 1744. godine, a sljedeće godine Austrija je priznala da je njen muž bio zakoniti car Svetog Rimskog Carstva i Mariji Amaliji je priznala dostojanstvo carice.
Umrla je 1756. godine u Minhenu.
Reference
[uredi | uredi izvor]- ^ Dawson Beales, 22.
Bibliografija
[uredi | uredi izvor]- Dawson Beales, Derek Edward: Enlightenment and reform in 18th-century Europe I.B.Tauris 2005 ISBN 1-86064-950-5