Panarea
 Rt Milazzese | |
  Panarea | |
| Geografija | |
|---|---|
| Lokacija | Tirensko more |
| Koordinate | 38°38′15″N 15°04′00″E / 38.63750°N 15.06667°E |
| Arhipelag | Liparska ostrva |
| Površina | 3,4 km2 |
| Najviša tačka | 421 |
| Administracija | |
| Država | Italija |
| Demografija | |
| Stanovništvo | 280 |
| Gustoća naseljenosti | 82 po km2 |
Panarea (starogrčki: Εὐώνυμος) najmanje je od sedam naseljenih Liparskih (Eolskih) ostrva, vulkanskog arhipelaga sjeverno od Sicilije. Čini frakciju općine Lipari. Na ostrvu živi 280 ljudi; međutim, tokom ljetne sezone, naročito u julu i augustu, broj stanovnika dramatično poraste uslijed dolaska turista. Posljednjih godina Panarea je postala međunarodno poznata kao mjesto koje posjećuju slavne osobe.
Geografija
[uredi | uredi izvor]Panarea je aktivni vulkan, a površina joj je 3,4 km2. Najviša je tačka Punta del Corvo (421 m). Postoje termalni izvori blizu sela Punta di Peppe e Maria. Ronjenje je popularna aktivnost na ovom ostrvu, a može se i otplivati do olupine broda između hridi Lisca Bianca i Bottaro.[1]
Panareu okružuje nekoliko ostrvaca i hridi, do kojih se može doći samo čamcem, po čemu se ovo ostrvo izdvaja od ostalih u arhipelagu. Te su hridi Basiluzzo i Spinazzola, Pietra Nave, Dattilo, Lisca Bianca i Bottaro, Lisca Nera i Le Formiche.
Historija
[uredi | uredi izvor]U antičko doba ostrvo se zvalo "Euonimos"; obližnje ostrvce Basiluzzo nosilo je ime "Hicezija".[2] Na Panarei postoje arheološki dokazi koji ukazuju na doseljenike iz mikenske Grčke (~ 1200. p. n. e), a kasnije su ostrvo naselili Rimljani. Ljudi su tu živjeli sve dok pirati i drugi razbojnici na Sredozemnom moru nisu život učinili nepodnošljivim nakon pada Zapadnog Rimskog Carstva.
U moderno vrijeme Panarea je postala popularno odmaralište. Godine 2011. magazin W opisao ju je kao "epicentar najpomodnije ljetne scene na Sredozemlju".[3]
Ovo ostrvo, kao i ostatak arhipelaga, UNESCO je 2000. uvrstio na spisak Svjetske baštine.[4] Zbog toga su gradnja i razvoj strogo regulisani te zajednica održava svoj ostrvski duh. Većina stambenih objekata dozvoljava samo privremeni boravak, a malobrojni dostupni cjelogodišnji domovi vrlo su skupi i teško je dobiti dozvolu za njih.[3]
Galerija
[uredi | uredi izvor]
.jpg)
.jpg)
Također pogledajte
[uredi | uredi izvor]Reference
[uredi | uredi izvor]- ^ Ezio Giunta, dir. (2005). "Panarea". Estateolie 2005 – The Essential Guide (verzija turističkog vodiča na engleskom jeziku): 100–103.
- ^ Šablon:Barrington
- ^ a b Julia Chaplin. "Fantasy Island". W. Condé Nast (august 2011): 66–67. Arhivirano s originala, 4. 10. 2011. Pristupljeno 9. 10. 2011.
- ^ "World Heritage Convention: Isole Eolie (Aeolian Islands)". UNESCO-ov centar za svjetsku baštinu. 2011. Pristupljeno 9. 10. 2011.
