Razvoj svjetskog rekorda na 400 m s preponama – muškarci
Prvi svjetski rekord u utrci na 400 m s preponama za muškarce priznat je od IAAF-a 1912. Zaključno sa 21. junom 2009. IAAF je ratificirao 21 svjetski rekord u ovoj disciplini.[1]
Historija
[uredi | uredi izvor]Tri atletičara, svi iz SAD-a, imala su dugotrajne rekorde. Glenn Hardin rušio je svjetski rekord tri puta i držao ga je više od 21 godine (1932–1953). Edwin Moses postavio je svoj prvi svjetski rekord 1976. i popravio ga još tri puta. Bio je vlasnik rekorda od 1976. do 1992, kad ga je srušio svjetski rekorder Kevin Young na Olimpijskim igrama u Barceloni, čiji je rekord potrajao do 2021.
Razvoj
[uredi | uredi izvor]1912–1976.
[uredi | uredi izvor]| Vrijeme | Elektroničko vrijeme |
Takmičar | Datum | Mjesto |
|---|---|---|---|---|
| 55.0 |  Charles Bacon (SAD) |
22. 7. 1908[1] | London | |
| 54.0 | Frank Loomis (SAD) |
16. 8. 1920[1] | Antwerpen | |
| 53.8 |  Sten Pettersson (ŠVE) |
4. 10. 1925[1] | Pariz | |
| 52.6 j | John Gibson (SAD) |
2. 7. 1927[1] | Lincoln | |
| 52.0 | Morgan Taylor (SAD) |
4. 7. 1928[1] | Philadelphia | |
| 52.0 | 51.85 | Glenn Hardin (SAD) |
1. 8. 1932[1] | Los Angeles |
| 51.8 | Glenn Hardin (SAD) |
30. 6. 1934[1] | Milwaukee | |
| 50.6 | Glenn Hardin (SAD) |
26. 7. 1934[1] | Stockholm | |
| 50.4 |  Jurij Ljitujev (SSSR) |
20. 9. 1953[1] | Budimpešta | |
| 49.5 | Glenn Davis (SAD) |
29. 6. 1956[1] | Los Angeles | |
| 49.2 | Glenn Davis (SAD) |
6. 8. 1958[1] | Budimpešta | |
| 49.2 |  Salvatore Morale (ITA) |
14. 9. 1962[1] | Beograd | |
| 49.1 | Rex Cawley (SAD) |
13. 9. 1964[1] | Los Angeles | |
| 48.8 | 48.94 | Geoff Vanderstock (SAD) |
11. 9. 1968[1] | Echo Summit |
| 48.1 | 48.12 |  David Hemery (UK) |
15. 10. 1968[1] | Mexico City |
| 47.8 | 47.82 |  John Akii-Bua (UGA) |
2. 9. 1972[1] | München |
- "j" označava vrijeme na 440 jardi (402,34 m), koje je bilo ratificirano kao svjetski rekord u ovoj disciplini
1976–danas
[uredi | uredi izvor]Od 1975. IAAF je prihvatio odvojeno automatsko elektroničko mjerenje vremena za discipline do 400 m. Od 1. januara 1977. IAAF zahtijeva potpuno automatsko mjerenje vremena do stotinke sekunde za ove discipline.[1]
Akii-Buino vrijeme 47.82, kojim je osvojio zlatnu medalju na OI 1972, bilo je najbrže potpuno elektronički izmjereno vrijeme u ovoj disciplini dotad.[1]
| Vrijeme | Takmičar | Datum | Mjesto |
|---|---|---|---|
| 47.82 | John Akii-Bua (UGA) |
2. 9. 1972[1] | München |
| 47.64 | Edwin Moses (SAD) |
25. 7. 1976[1] | Montréal |
| 47.45 | Edwin Moses (SAD) |
11. 6. 1977[1] | Los Angeles |
| 47.13 | Edwin Moses (SAD) |
3. 7. 1980[1] | Milano |
| 47.02 | Edwin Moses (SAD) |
31. 8. 1983[1] | Koblenz |
| 46.78 | Kevin Young (SAD) |
6. 8. 1992[1] | Barcelona |
| 46.70 |  Karsten Warholm (NOR) |
1. 7. 2021[2] | Oslo |
| 45.94^1 | Karsten Warholm (NOR) |
3. 8. 2021. | Tokio |
^1 – čeka ratifikaciju
Također pogledajte
[uredi | uredi izvor]Reference
[uredi | uredi izvor]- ^ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y "12th IAAF World Championships in Athletics: IAAF Statistics Handbook, Berlin, 2009" (pdf). Monte Carlo: IAAF Media & Public Relations Department. 2009. str. 546, 554. Arhivirano (PDF) s originala, 29. 6. 2011. Pristupljeno 4. 8. 2009.
- ^ "Ratified: World records for Gidey, Hassan, Hodgkinson, Holloway and Warholm | PRESS-RELEASES | World Athletics". World Athletics. Pristupljeno 4. 8. 2021.
Vanjski linkovi
[uredi | uredi izvor]- Vječna lista rezultata na 400 m s preponama na WorldAthletics.org