Émile Zola
| Émile Zola | |
|---|---|
 | |
| Rođenje |
2. april 1840. Pariz, Francuska |
| Smrt |
29. septembar 1902. (starost: 62) Pariz, Francuska |
Émile Édouard Charles Antoine Zola[1] (Pariz, 2. april 1840. - Pariz, 29. septembar 1902.) je francuski romanopisac i osnivač i predstavnik naturalističkog pravca.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Od oca Italijana nasljeđuje živ temperament i neisušnu energiju kojom će braniti svoje književne i društvene poglede. Godine 1898. upleten je u "aferu Dreyfus" izravno pišući predsjedniku republike ("Optužujem !" - "J'accuse"), u kojem je tražio reviziju procesa.
Iako je u književnost ušao kao romantičar, Zola se u kasnijim djelima ne zadovoljava metodama objektivnog realizma, već pod uticajem naglog razvoja prirodnih nauka pokušava da i u literaturi uvede naučne metode, te razvija teoriju tzv. eksperimentalnog romana.
Svoje teoretske poglede nastojao je ostvariti u ciklusu Rougon-Macquartovi ili Prirodna i društvena historija jedne obitelji pod Drugim carstvom (Les Rougon-Macquart, 1871. - 1893.), gdje je u 20 romana prikazao fizičko i moralno propadanja pojedinih članova obitelji Rougon-Macquart uslijed njihova hereditarnog opterećenja; ujedno je i dao i presjek kroz razne društvene sredine u doba Drugog carstva i oživio preko 1000 lica.
Među romanima iz tog ciklusa nelaze se i najpoznatija Zolina djela kao Trbuh Pariza (Le Ventre de Paris, 1873.), Jazbina (L'Assommoir, 1877.), Nana (1879.), Germinal (1885.), Čovjek-zvijer (La Bête Humaine, 1890.) i dr.
Manje su značajniji njegovi kasniji ciklusi Tri grada (Trois Villes - Lourdes 1894., Rome 1896., Paris 1898.) i nedovršena tetrologija Četiri evanđelja - Plodnost, Rad, Istina i Pravda (Les Quatres Evangiles - Fécondité (1899.), Travail (1901.), Vérité (1903.), Justice (nedovršeno).
Mada je Zola nesumnjivo jedan od najznačajnijih francuskih književnika, visoku umjetničku vrijednost dostiže jedino u opisima masovnih scena, gdje je pravom epskom snagom znao prikazati instinkt gomile, dok mu je glavni nedostatak u površnoj karakterizaciji likova i pomanjkanju psihološke uvjerljivosti.
Bibliografija[uredi | uredi izvor]
- La Confession de Claude (1865)
- Thérèse Raquin (1867)
- Madeleine Férat (1868)
- Le Roman Experimental (1880)
- Dobar dan, gospodine Zola (biografija)
- Rougon-Macquartovi ili Prirodna i društvena historija jedne obitelji pod Drugim carstvom
- Uspon Rugonovih (1871)
- Lovina (1871-1872)
- Trbuh Pariza (1873)
- Osvajanje Plassansa (1874)
- La Faute de l'Abbé Mouret (1875)
- Njegova ekselencija Eugene Rougon (1876)
- Jazbina (1877)
- Stranica ljubavi(1878)
- Nana (1880)
- U ključalom loncu (1882)
- Kod ženskog raja (1883)
- La Joie de vivre (1884)
- Germinal (1885)
- Djelo (1886)
- La Terre (1887)
- San (1888)
- Čovjek-zvijer (1890)
- Novac (1891)
- Debakl (1892)
- Le Docteur Pascal (1893)
- Tri grada
- Četiri evanđelja
Također pogledajte[uredi | uredi izvor]
 |
Wikicitati imaju citate vezane za: Émile Zola |
 |
Commons ima datoteke na temu: Émile Zola |
