Katedralne radionice
| Katedralne radionice | |
|---|---|
 | |
| Nematerijalna kulturna baština | |
| Regija | Evropa |
| Država |  Austrija Švicarska Njemačka Francuska Norveška |
| Svjetska baština | |
| Lista upisa | Reprezentativna lista nematerijalne kulturne baštine čovječanstva |
| UNESCO oznaka | 01558 |
| Datum upisa | 2020. |
| Lokacija upisa | UNESCO |
Katedralne radionice ili Bauhuten, (njemački: Bauhütten) su radionice, koje se bave razvojem zanatskih vještina potrebnih za očuvanje, održavanje i popravku katedrala. Nastale su u Srednji vijeksrednjovekovnoj Evropi, na gradilištima gotičkih katedrala. Krajem srednjeg vijeka formirala se nadregionalna mreža ovih radionica koja se prostirala širom Evrope. Njemački izraz Bauhüttenwesen odnosi se kako na organizaciju mreže radionica koje se bave izgradnjom ili restauracijom zgrada, tako i na samu radionicu, kao mjesto rada.
Vrste radionica[uredi | uredi izvor]
Danas se ovakva udruženja radionica osnivaju širom Evrope, u cilju zaštite i restauracije svih katedrala, ali i historijskih zgrada. Bave se raznim zanatima i blisko sarađuju. Kroz obuku novih zanatlija čuvaju se tradicionalni običaji i rituali ovih profesija, kao i bogatstvo znanja koje se prenosi generacijama, usmeno i pismeno. Najveća prednost ovakvih radionica je ta što restauratorske radove neprestano izvodi isti tim, koji ima blisku vezu sa zgradom koju održava i poznaje njene osjetljive tačke. Ove multidisciplinarne radionice zapošljavaju veliki broj ljudi, od šegrta do majstora i arhitekata.
Suočene s progresivnim nedostatkom tehničkih vještina i u doba sve veće mehanizacije i optimizacije troškova, radionice nastale ili ponovo uspostavljene u devetnaestom i dvadesetom stoljeću postale su institucije koje čuvaju, prenose i razvijaju tradicionalne tehnike i znanje. One prenose znanje i vještine širokog spektra zanata, obučavaju ljude koji tek počinju s ovim zanatima, održavaju festivale i esnafske rituale, dokumentuju svoj rad i promovišu ga širom svijeta. Neke radionice uključuju i arhivatore, historičare umjetnosti, službenike za odnose sa javnošću i drugo osoblje.
Na institucionalnom nivou, različita tijela su odgovorna za radionice: nekima upravljaju općine, drugima crkvena tijela, države, različite fondacije ili udruženja.[1] Prema specijalnostima dijele se na:
- Kamenorezačke
- Zidarske
- Kovačke
- Gipsarske
- Radionice vitraža
- Stolarske
- Dokumentovanje i istraživanje
Nematerijalna kulturna baština[uredi | uredi izvor]
Katedralne radionice su na UNESCO-voj Reprezentativnoj listi nematerijalnog kulturnog naslijeđa čovječanstva kao zajednički element nematerijalnog kulturnog naslijeđa u Austriji, Švicarskoj, Njemačkoj, Francuskoj i Norveškoj. Odluku o upisu donio je Međuvladin komitet za očuvanje nematerijalnog kulturnog naslijeđa na zasjedanju koje je održano 2020. u Parizu. Nominacija je obuhvatala 18 konkretnih konstrukcija u tim zemljama.[2]
Reference[uredi | uredi izvor]
 |
Commons ima datoteke na temu: Katedralne radionice |