Manastir Vavedenje presvete Bogorodice u Beogradu

S Wikipedije, slobodne enciklopedije
Idi na navigaciju Idi na pretragu
Manastir Vavedenje na Božić, 7.1.2020.
Unutrašnjost hrama
Ikonostas
Velika-centralna kupola
Priprata i iznad, mjesto za hor

Manastir Vavedenje presvete Bogorodice pripada arhiepiskopiji beogradsko karlovačkoj, srpske pravoslavne crkve. Nalazi se u beogradskom elitnom naselju Senjak, urbanom naselju općine Savski venac, u ulici Ljube Jovanovića 8. Predstavlja nepokretno kulturno dobro kao spomenik kulture. Vavedenje je jedan od Bogorodičinih praznika i označava njeno uvođenje u jerusalemski hram kada je imala tri godine.

Historija[uredi | uredi izvor]

Crkva je podignuta 1935. godine pored tadašnje gizmanije Kralj Aleksandar. Zemljište je crkvi ustupila beogradska općina. Temelji su posvećeni 10. augusta 1935., a crkva 25. oktobra 1936. godine. Oba čina odslužio je patrijarh srpski Varnava Rosić. Lokacija je određena po snu ktitorke Perside Milenković, koja je tri puta sanjala da manastir treba sazidati baš na tom mjestu. Izgradnja manastira je završena 1937. godine i bio je metoh manastira Kuveždina u Srijemu. Persida Milenković je i sahranjena u kripti, u jugozapadnom dijelu naosa. Novije freske imaju i njen prikaz, kako u ruci drži maketu crkve i poklanja je Bogorodici. Prilikom kopanja temelja pri izgradnji manastira, pronađeni su ostaci starijeg hrama, dio svetog prijestola od kamena, u kome je pronađena sveštenička odežda. Nije utvrđeno o kakvom je hramu riječ. Manastir je od osnivanja bio ženski, tj. nastanjen monahinjama, a ne monasima. U manastiru je 1939. bilo deset monahinja, a prve monahinje su bile izbjegličke monahinje iz Rusije, koje su pobjegle nakon dolaska komunizma na vlast u Rusiji.[1] U Drugom svjetskom ratu u manastiru je boravilo 50 izbjegle djece o kojima se sestrinstvo staralo, kao i o izmučenom i prognanom svetom ispovjedniku Dositeju Vasiću, prvom mitropolitu zagrebačkom. On je bio sahranjen u porti, dok mošti, nakon njegove kanonizacije, nisu prenešene u hram.[2] Od ostalih vladika u porti su sahranjeni mitropolit skopski Josif Cvijović (+1957.), raniji crnogorsko-primorski i kasniji budimski mitropolit Arsenije Bradvarević (+1963.), mitropolit zagrebački Damaskin Grdanički (+1969.) i vladika budimski Danilo Krstić (+2002.). Četiri od prvih pet igumanija, su sahranjene pored hrama. Prve tri su bile Ruskinje Melanija Krivokućin (+1942.), Angelina Gračeva (+1970.) i Varvara Šibulova (+početkom osamdesetih g. 20. vijeka), a sljedeće dvije Srpkinje, Agnija Dmitrović (+2001.) i Anastasija Savković (+2019.). U manastiru su jedno vrijemе služili tadašnji jeromonasi, a kasnije vladike: Irinej Bulović vladika bački, Atanasije Jevtić umirovljeni vladika hercegovački, Amfilohije Radović mitropolit crnogorsko-primorski, Atanasije Rakita vladika mileševski... U manastiru na liturgijama od svog osnivanja 1991. godine, poje hor Melódi sa poznatom dirigenticom Divnom Ljubojević.[3] Posljednjih godina druge decenije 21. vijeka, u hramu služi penzionosani sveštenik Milovan Glogovac, otac glumca Nebojše Glogovca.[4]

Arhitektura[uredi | uredi izvor]

Kompleks manastira Vavedenje čine crkva presvete Bogorodice i konak, podignuti prema projektu arhitekte Petra Popovića, jednog od prvih zagovornika srpskog nacionalnog stila u savremenoj srpskoj arhitekturi. Crkvu je projektovao ruski arhitekta*emigrant Ivan Rik sa saradnikom i Pavle Petrović. Osnova crkve je u obliku upisanog krsta sa centralnom kupolom na presjeku i četiri manje kupole između krakova krsta. Petokupolno rješenje ukazuje na uzore preuzete iz srpske srednjovjekovne arhitekture 14. vijeka. Na istočnom dijelu hrama nalazi se prostrana, iznutra polukružna, spolja petostrana apsida, iz koje se ulazi u bočne pravokutne prostorije – đakonikon i proskomidiju, dok je na zapadu priprata sa horom. Od ukupno tri portala najraskošnije je obrađen onaj na zapadnoj fasadi sa širokim prilaznim stepeništem. Glavni dekorativni ukras fasada čine uski jednodjelni prozori, rozete i velike trifore na sjevernoj i južnoj strani.[5]

Zidana oltarska pregrada ima uobičajeni raspored ikona, a zidne slike izvedene u tehnici al seco rad su akademskog slikara Dušana Mihailovića iz perioda 1973—1985. Pored svojih arhitektonskih vrijednosti, crkva manastira Vavedenja predstavlja uspješan primjer povezivanja sakralnog objekta sa savremenim razvojem grada i njegove okoline. Unutar konaka je paraklis svetog Nikole, gdje se zimi održavaju jutarnja i večernja bogosluženja, dok se liturgije, nedjeljom i praznicima, održavaju u hramu.

Freskopis[uredi | uredi izvor]

Prve freske, slabijeg kvaliteta izrade, slikao je akademski slikar Dušan Mihajlović, u periodu od 1972-1982. Novi freskopis je urađen posljednjih nekoliko godina druge decenije 21. vijeka. Radili su ga umjetnici Vladimir Karanović i Veronika Đukanović sa saradnicima. Nove freske nisu bile restauracija starih nego su kompletno nove, kao što su i mnoge nove kompozicije nezavisne od starijih.

Galerija[uredi | uredi izvor]

  • Glavni ulaz u portu i pogled na sjevernu stranu manastirske crkve. Iznad sjevernih vrata je mozaik svetog Nikole

  • Sjeverna vrata hrama. Iznutra je iznad vrata freska Bogorodice

  • Pogled na veliku i dvije manje kupole (od četiri manje) i oltarsku apsidu

  • Dio unutrašnjosti crkve

  • Dvije od fresaka u prostoru gdje pjeva hor. Prikazani su (lijevo) sveti Josif pjesmopisac i (desno) slava hora, sveti Roman slatkopojac (Roman Melod)

  • Naos (centralni dio crkve)

  • Dio unutrašnjosti kupole s prikazima starozavjetnih proroka (između prozora) i nebeskih vojski, arhangela (ispod)

  • Ikona Romana Meloda i note

  • Zapadna tri prozora, kod prostora namjenjenog za hor

  • Stepenice za odlazak u prostor iznad priprate, gdje pjeva hor za vrijeme liturgije

  • Freska i kivot sa moštima svetog ispovjednika Dositeja Vasića, prvog mitropolita zagrebačkog

  • Freska svetog ispovjednika Dositeja Vasića

  • Kivot sa moštima Dositeja Vasića

  • Sjeverni zid hrama s tri prozora i freskama. Donje kompozicije su svetiteljke, jer sa sjeverne strane hrama, u toku bogosluženja stoje žene. U južnom dijelu hrama, dolje su prikazi svetaca i u taj prostor je namjenjen za stajanje muškaraca. Gornje kompozcije su freske sa scenama iz Bogorodičinig života, i one se nalaze sa južne, zapadne i sjeverne strane hrama (sa svih strana osim oltarske, istočne)

  • Jugozapadna kupola (jedna od četiri manje kupole) ima fresku Hrista prikazanog kao anđela s krilima, tzv. Anđeo velikog savjeta

  • Polijelej ili crkveni luster. Naziv je od grčkih rijeli poli-mnogo i jelej-ulje, pošto su se prije prinalaska elektične energije koristila kandila i svijeće. Predstavlja zvijezde u svemiru, a ponegdje (Sveta Gora...) se polijelei njišu, za noćne bogoslužbene potrebe

  • Fresko-ukrasi pri južna tri prozora

  • Freska svetog kralja Stefana Dečanskog

  • Veći od dva južna ulaza u hram. Manji je oltarski ulaz i namjenjen je samo za sveštenoslužitelje

  • Južni zid hrama sa dvoja vrata. Desno su manja, oltarska

  • Zgrada u kojoj su smještene crkvena prodavnica i palionica svijeća

  • Prilaz ka palionici svijeća

  • Palionica svijeća

  • Ranije su se svijeće palile u crkvi, ali zbog uništenja fresaka od čađi koje proizvode parafinske svijeće, crkve sve više izmještaju paljenje svijeća u posebne, vancrkvene prostorije

  • Pogled na crkvu sa jugozapadne strane

  • Dio fasade hrama, južni zid. Prije renoviranja fasade, crkva je imala blagu nijansu žuto-oker boje fasade

  • Južni ulaz u crkvu sa mozaikom Isusa

  • Jugoistočna kupola

  • Hram

  • Velika kupola

  • Dio južnog portala

  • Kadionica koju sveštenoslužitelji po potrebi ostave vani, da se u crkvi ne proizvodi mirišljavog dima od tamjana, više nego što je potrebno za bogoslužbene potrebe

  • Mozaik Bogorodice iznad zapadnih, glavnih vrata hrama. Tu je i spomen ploča s imenom ktitirke Perside (Perse R.) Milenković i godinom izgradnje crkve 1936.

  • Pogled iz manastirske porte na dio osnovne škole Stefan Nemanja

  • Zvonik pri konaku, pored crkve

  • Suvenirnica

  • Dio dvorišta

  • Dio južne strane konaka

  • Južni zid

  • Južni zid, unutrašnjost

  • Božićna liturgija, 7.1.2020.

  • Protojerej Milovan Glogovac, otac glumca Nebojše Glogovca

  • Ktitorski portret Perside Milenković

  • Ktitorski portret Perside Milenković koja crkvu poklanja (posvećuje) u slavu Bogorodice

  • Freska svete mučenice Zlate Meglenske

  • Freska prepodobnog mučenika igumana Pajsija

  • Prorok Gedeon sa runom, freska

  • Ikone svetog Nikole (darovao sveti Justin Popović) i Nektarija eginskog

  • Freske: sveti vladika Nikolaj Velimirović i prepodobni otac Justin Popović

  • Ikona Bogorodice s malim Hristom

  • Ikona Bogorodice s malim Hristom

  • Prozori

  • Prota Milovan Glogovac na kraju liturgije i monahinja Ana

  • Sjeverni dio naosa sa freskama svetiteljki

  • Dio unutrašnjosti manastirskog hrama

  • Grobovi mitropolita zagrebačkog Dositeja i skopskog Josifa

  • Grob četiri igumanije

  • Grob četiri igumanije

  • Grob igumanije Melanije

  • Grob igumanije Angeline

  • Grob igumanije Agnije

  • Grob igumanije Anastasije

  • Manastir Vavedenje

  • Tabla-putokaz za manastir

  • Tabla-putokaz za manastir

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ Време, Православни женски манастир у Београду, 26.11.1939. 1939. str. 13.
  2. ^ Манастир Ваведење Пресвете Богородице.
  3. ^ Литургија у манастиру Ваведење - Дивна Љубојевић.
  4. ^ Сајт манастира Ваведења у Београду.
  5. ^ Манастир Ваведење Пресвете Богородице.
Preuzeto iz "https://bs.wikipedia.org/w/index.php?title=Manastir_Vavedenje_presvete_Bogorodice_u_Beogradu&oldid=3211157"