Masakr u Ajnuz-Zejtunu
| Masakr u Ajnuz-Zejtunu | |
|---|---|
| Lokacija | Ajnuz-Zejtun |
| Datum | 1. maj 1948. |
| Mrtvih | 23–70 |
| Žrtve | Arapski zarobljenici |
| Počinioci | Palmah |
Masakr u Ajnuz-Zejtunu dogodio se 1. maja tokom Arapsko-izraelskog rata 1948. u palestinskom selu sjeverno od Safeda, koji je tada bio dio Mandatne Palestine. Prema različitim historičarima, Palmah je možda ubio 23 do 70 arapskih zarobljenika.[1]
Masakr[uredi | uredi izvor]
Ajnuz-Zejtun u to vrijeme bilo je palestinsko selo s približno 800 stanovnika. Lokalni Jevreji vjerovali su da su Arapi iz sela učestvovali u masakru nad Jevrejima 1929. tokom nemira u Palestini i pretpostavlja se da je ovaj masakr bio osveta.[2] Napad na Ajnuz-Zejtun izveo je Treći bataljon Palmaha pod komandom Moše Kelmana, kao preliminarnu operaciju za pripremu napada na arapsku četvrt u Safedu. Prvi put korištene su minobacačke bombe Davidka. Selo je zauzeto bez većih poteškoća. Većina seljana pobjegla je tokom bitke, a ostali, osim 30 do 100 muškaraca u dobi od 20 do 40 godina, nakon toga su protjerani.
Tada su vojnici Palmaha počeli uništavati selo. Oficir Palmaha Elad Peled prisjetio se da su "naši ljudi počeli dizati selo u zrak. Opijenost pobjedom zaslijepila ih je i poludjeli su, razbijajući i uništavajući imovinu. Jevreji iz Safeda vidjeli su kako je Ajnuz-Zejtun dignut u zrak i smrvljen, i bili su 'sretni', vidjevši u tome osvetu za ono što su Arapi iz Ajnuz-Zejtuna počinili nad Jevrejima iz Safeda i Ein Zeitima."[3][4]
Jedan izvještaj štaba Jiftaha kaže da je "30" arapskih zarobljenika "prebačeno u [brigadu] Golani".[5] No, dan ili dva kasnije dva vojnika Palmaha, postupajući po naređenju zapovjednika Trećeg bataljona Moše Kelmana, ubila su nekoliko desetaka zatvorenika, među kojima su vjerovatno bili i mladići iz Ajnuz-Zejtuna, u jaruzi između tog sela i Safeda.[6] Prema riječima Netive Ben-Jehude, zarobljeni muškarci vezani su i bačeni u duboki jaruge između Ajnuz-Zejtuna i ostavljeni na dva dana. Kelman je tada odlučio da se "potpuno riješi ovog problema", ali je većina njegovih ljudi to odbila. Konačno je našao dvojicu voljnih da to učine, a zarobljenici su ubijeni. Dva dana kasnije procurila je vijest o masakru, a strahovalo se da će doći britanski ili UN-ovi istražioci, pa su neki vojnici, uključujući Ben-Jehudu, dobili zadatak da odvežu leševe i zakopaju ih.[1]
Prema svjedočenju Aharona Jo'elija, vojnika prisutnog na mjestu događaja, a do koga je došao izraelski historičar Uri Milstein, "dva Izraelca došla su iz Safeda i odvela 23 muškarca iz Ajnuz-Zejtuna, uzela im satove i novčanike, odvela ih na brdo i ubila. Izraelci su tražili druge Izraelce da ubijaju Arape; mnogi Jevreji u Safedu bili su hasidi (oni koji strogo poštuju propise judaizma). Ostali Arapi protjerani su prema planini Germak."[7]
Posljedice[uredi | uredi izvor]
Sirijci su naknadno iznijeli optužbu da su "žene silovane".[8]
Uništenje Ajnuz-Zejtuna i posljedični masakr užasnuli su Arape iz Safeda i vjerovatno doprinijeli njihovom bijegu u sljedećim danima.[9]
Hans Lebrecht kaže da mu je naređeno da izgradi privremenu crpnu stanicu i preusmjeri seoski potok kako bi opskrbio svoj bataljon vodom. Selo je bilo uništeno, a među ruševinama je bilo mnogo tijela. "Naročito smo pronašli mnogo tijela žena, djece i beba u blizini lokalne džamije. Uvjerio sam vojsku da spali tijela."[10]
Također pogledajte[uredi | uredi izvor]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ a b Morris 2004, str. 289.
- ^ Abbasi, str. 34.
- ^ Peled, "The conquest of Safad", HA Peh-222\3. Citirano u: Morris, str. 223.
- ^ Abbasi, str. 14.
- ^ "Yiftah" to HGS, Yadin, etc., 2. maj 1948, 21:00, IDFA 128\51\\50; Nazzal, str. 36-37, i "Book of Palmah, II, str. 304. Citirano u: Morris, str. 223, 289.
- ^ Morris 2004, str. 223.
- ^ S. H. Abu-Sitta, The Palestinian Nakba 1948: The register of Depopulated Localities in Palestine, 2000, str. 17.
- ^ Broadmead (Damascus) to Kirkbride (Amman), 4. maj 1948, PRO FO 816\119. Citirano u: Morris 2004, str. 289.
- ^ Abbasi, str. 40–42.
- ^ Hans Lebrecht, The Palestinians, History and Present, str. 176–177. Citirano u: Pappé 2006, str. 112.
Bibliografija[uredi | uredi izvor]
- M. Abbasi, "The battle for Safad in the war of 1948: A revised study", International Journal of Middle East Studies, sv. 36, 2004, str. 21–47.
- Mêrôn Benveniśtî (2000). Sacred landscape: the buried history of the Holy Land since 1948 (ilustrovano izd.). Štamparija Univerziteta Kalifornije. ISBN 0-520-21154-5. (str. 130)
- Benny Morris (2004). The Birth of the Palestinian Refugee Problem Revisited. Štamparija Univerziteta u Cambridgeu. ISBN 978-0-521-00967-6. (str. 222–223)
- Nafez Nazzal (1978). The Palestinian Exodus from Galilee 1948. Bejrut: The Institute for Palestine Studies. str. 36.
- Ilan Pappé, Etničko čišćenje Palestine, "Oneworld", London i New York, 2006, str. 111-113; ISBN 1-85168-467-0
- John B. Quigley, Case for Palestine: An International Law Perspective, Štamparija Univerziteta Duke, 2005, str. 61; ISBN 0-8223-3539-5