Mezonefros
| Mezonefros | |
|---|---|
 Rekonstrukcija ljudskog embriona od 17 mm. (oznaka mezonefrosa je u centru, desno.) | |
| Detalji | |
| Latinski | Mesonephros |
| Carnegie stage | 14 |
| Dani | 22 |
| Prekurzor | Intermedijatni mezoderm |
| Identifikatori | |
| Gray's | p.1205 |
| TE | E5.6.2.0.0.0.1 |
| FMA | 72171 |
| Anatomska terminologija | |
Mezonefros (grčki srednji bubreg) je jedan od tri organa za lučenje koji se razvijaju u kičmenjaka. Služi kao glavni izlučujući organ vodenih kičmenjaka i kao privremeni bubreg kod gmizavaca, ptica i sisara. Mezonefros je uključen u Wolffovo tijelo premaCasparu Friedrichu Wolffu koji ga je opisao 1759. (Wolffovo tijelo je sastavljeno od: mezonefros + paramezonefroski blastem)
Struktura[uredi | uredi izvor]
Mesonefros deluje kao struktura slična bubregu čovjeka, koja kod ljudi funkcionira između šeste i desete sedmice embrionskog života. Uprkos sličnosti u strukturi, funkciji i terminologiji, mezonefroski nefroni ne čine niti jedan dio zrelog bubrega ili nefrona.[1] Kod ljudi, mezonefros se sastoji od jedinica koje su po strukturi i funkciji slične bubrezima odraslih. Svaki od njih sastoji se od glomerula, nakupine kapilara koja proizlazi iz bočnih grana dorzalne aorte i odvodi se u donju kardinalnu venu; Bowmanova čahura, lijevak sličan strukturi koja okružuje glomerul; i mesonefronsku tubulu, cijev koja povezuje Bowmanovu kapsulu s mezonefroskim kanalom.[1] Jedinica koja se sastoji od jednog glomerula i Bowmanove čahure koja ga okružuje naziva se bubrežna korpuskula, a jedinica koja se sastoji od jedne bubrežne korpuskule i sa njom povezane mezonefroske tubule naziva se "nefron" ili "ekskretorna mezonefroska jedinica".
Razvoj[uredi | uredi izvor]
Mesonefronska vezikula[uredi | uredi izvor]
Formiranje svakog mezonefroskog nefrona započinje kada se dio srednjeg mesoderma uz mesonefroski kanal diferencira i tvori mezonefrosku vezikulu.[1]
Razvoj[uredi | uredi izvor]
Mezonefroske tubule[uredi | uredi izvor]
a, b, c, d. Cjevaste strukture Wolffovog tijela.
e. Mezonefroski kanal.
f. i njegov gornji nastavak.
g. Negova terminacija u x, urogenitalnom sinusu.
h. Müllerov kanal.
i. Njegov gornji, ljevkasti okrajak.
k. Njegov donji kraj, koji završava u urogenitalnom sinusu.
l. Genitalna žlijezda.
Ova vezikula se zatim izdužuje kako bi formirala mezonefrosku tubulu, pričvršćujući se na mezonefroski kanal s jedne strane. U međuvremenu, arterija iz dorzalne aorte počinje se pružati prema mezonefroskoj tubuli. Kad se te dvije strukture dodirnu jedna s drugom, tvore glomerul i Bowmanovu kapsulu koja ga okružuje.[1] Mezonefroske tubule poznate su i kao Wolffove tubule (ili Kobeltove tubule).
Na medijalnoj strani mezonefrosog kanala, od šestog cerviksnog do trećeg lumbalnog segmenta, razvija se niz tubula, Wolffovih tubula. Povećavaju se u broju izraslina iz izvornih tubula. Promjena od čvrste mase ćelija umjesto da u središtu postane šuplja. Jedan završetak raste prema kraju i konačno se otvara u mezonefroski kanal, a drugi se širi uz invaziju kapilara krvnih sudova da bi se stvorio glomerul.
Formiranje[uredi | uredi izvor]
Cjevčice u svom sastavu čine mezonefros.
Funkcija[uredi | uredi izvor]
Mezonefros u cjelini proizvodi urin od 6. do 10. sedmice razvoja. Unatoč sličnosti u strukturi, funkciji i terminologiji, mezonefoski nefroni ne čine niti jedan dio zrelog bubrega ili nefrona.[1] Što više kaudalnih nefrona oblikuju, to se i kranijalni nefroni već degeneriraju. U ženki se mezonefros degenerira u potpunosti, mada su zajedničke vestigijalne strukture, kao što je Gartnerov kanal, s epooforonom i parooforonom. U mužjaka će preživjeti nekoliko više kaudalnih tubula i stvoriti eferentne ductule testisa,[1] epididimis, sjemenovod, sjemenske vezikule, kao i vestigijalne strukture poput dodatka testisa, dodatka epididimisa i paradidimis.
Ostale životinje[uredi | uredi izvor]
Mesonefros se zadržava i tvori prednji dio trajnih bubrega kod riba i vodozemaca, ali kod gmizavaca, ptica i sisara atrofira i većim dijelom brzo nestaje jer se počinje razvijati trajni bubreg (metanefros), tokom šeste ili sedme nedjelje. Do početka petog mjeseca ljudskog razvoja ostaju samo kanali i nekoliko cjevčica mesonefrosa.[2]
Dodatne slike[uredi | uredi izvor]
Široki ligament kod odraslih, sa epoöforonom.
Također pogledajte[uredi | uredi izvor]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ a b c d e f "20.2 Development of the renal anlage". Human Embryology. Arhivirano s originala, 18. 8. 2012. Pristupljeno 21. 5. 2012.
- ^ Romer, Alfred Sherwood; Parsons, Thomas S. (1977). The Vertebrate Body. Philadelphia, PA: Holt-Saunders International. str. 371–374. ISBN 0-03-910284-X.